بریده‌هایی از کتاب دروغ‌گو را در چند دقیقه بشناسید

ما اغلب دنيا را بازتابی از خود می‌بينيم. اگر به چيزی متهم شديد، صداقت متهم كننده را امتحان كنيد.

راستگويی يعنی پاسخ دادن و سؤال كردن.

حتی بهترين دروغ‌گوها با نپرسيدن پرسشهای بجا، خود را لو می‌دهند، زيرا برای دروغ‌گو، گفت‌وگو واقعی نيست، چون نمی‌خواهد چيزی ياد بگيرد. او تنها می‌خواهد شما را متقاعد كند كه حقيقت را می‌گويد.

هميشه چيزی در داستان ساختگی فرد دروغ‌گو گم شده است؛ آن چيزی كه كار را خراب می‌كند. اتفاقات من درآری به ندرت شامل جزئيات منفی است. شخصی كه دروغ می‌گويد، می‌كوشد داستانش را سرراست جلوه دهد و اساسا افكارش تك بعدی است و افكار اوليه را كه صورت اثباتی دارد مد نظر دارد، حال كه انكار، يك حس اوّليه نيست. مثلاً اگر من بگويم «به يك فيل فكر نكن» ، شما نمی‌توانيد به آن فكر نكنيد. برای پردازش اطلاعات، شما ابتدا بايد به يك فيل فكر كنيد

نبود نظر ديگران در جواب، سريعا صحت پاسخ را رد نمی‌كند ولی حضور آن، اغلب نشان دهنده اين است كه شما جواب راست می‌شنويد.

زمانی كه شخصی به سخنانش اطمينان دارد، بيشتر توجهش به اين است كه حرفش را بفهميد نه به اينكه چگونه نزد شما به نظر می‌آيد،

اگر او خود را شيك پوش و جذاب می‌داند، توجهش به چهره و سر و وضع زن‌های داخل رستوران است. اگر خود را جذاب نمی‌داند، در فكر اين است كه ظاهرش در نظر آن‌ها چطور است. به عبارت ديگر، توجه او بر اساس ميزان اعتماد به نفس‌اش تغيير می‌كند.

مرد حسودی مدام نامزدش را به خيانت متهم می‌كند تا بفهمد خودش در موردی كه دختر را متهم می‌كند چقدر مقصر به نظر می‌رسد؟

مخصوصا اگر شخص شما را ناگهان به دروغ‌گويی متهم كرد از خود بپرسيد: «چرا او اين قدر بدگمان است؟»

مراقب افرادی باشيد كه هميشه می‌گويند «دنيا چقدر فاسد شده است.»

دروغ‌گو چگونه فكر می‌كند و چه عناصری از داستانی كه می‌گويد گم می‌شود.

لغات ممكن است مخدوش و با دستور زبان نادرست ادا شود. به عبارت ديگر، جملات گنگ و نامفهوم باشد.

جملات خبری كه لحن سؤالی دارد، نشان می‌دهد شخص به دنبال تأييد شما است.

مراقب عكس‌العمل‌هايی باشيد كه كاملاً با سؤال نامتناسب است.

پاسخ‌های دروغ به سؤالاتی در مورد عقايد و طرز فكر، زمان بيشتری برای جواب می‌برند.

شخصی كه دروغ می‌گويد، ممكن است ضماير را حذف كند يا يكنواخت و بی‌احساس صحبت كند.

سؤال‌ها و جواب‌ها نبايد شبيه به هم باشد

طولانی‌تر كردن الفاظ، زمانی است كه شخص آسوده خاطراست و در موقعيت خود احساس خطر نمی‌كند،

به علاوه، روی لغاتی كه منظور شخص را می‌رساند، تأكيد نمی‌شود. برای مثال: «ما اوقات خيلی خوبی داشتيم!» تملك واژگان را می‌رساند. حال اگر سريعا بگويد «خوب بود» ، جمله‌ای كاملاً بی‌صاحب و بی‌حالت گفته است.

دروغ‌گو از ضميرهای من، ما و خودمان كم استفاده می‌كند و يا اصلاً به كار نمی‌برد، زيرا تمايل ندارد نشان دهد كه كلام، متعلق به اوست.