بریده‌هایی از کتاب لبیک یا حسین

بی‌شک، سیدعباس موسوی بیشترین و قدرتمندترین تأثیر، سهم، حضور، رانش و اصرار را در تأسیس و ادامهٔ مقاومت اسلامی لبنان گذاشت و در این راه، همه‌چیز خود را فدا کرد. در محاسبات سیدعباس، چیزی جز مقاومت اسلامی وجود نداشت: نه خانه، نه خانواده، نه سهم، نه مردم، نه مقام، نه امنیت، نه ثبات، نه راحتی، نه زندگی آسان، نه حکومت و نه هیچ‌چیز دیگر؛ بلکه می‌توانم با اطمینان به شما بگویم در راه مقاومت، برای سیدعباس موسوی چیزی به نام سیدعباس موسوی نیز به‌هیچ‌وجه وجود نداشت. همچنین به شما می‌گویم سیدعباس موسوی در هر وضعیت دشوار و چالشی، بیشترین دلسوزی و عزم و تلاش را برای در راه ماندن مقاومت و منحرف‌نشدن آن به راست و چپ و حفظ اولویت‌ها و خلوص در راه هدف، یعنی آزادسازی سرزمین‌ها و جنگ با صهیونیست‌ها به‌کار گرفته بود.

خوب است سراغ امام برویم و بپرسیم سیّد، این نفْس و روحیه را از کجا آورده‌اید؟ چگونه می‌شود یک نفر در برابر داراترین نظام شاهنشاهی منطقه و نه‌تنها مورد حمایت آمریکا اسرائیل و غرب، بلکه مورد حمایت نظام‌های عربی که به تهران می‌آمدند و اطاعت خود را از شاه آمریکایی و اسرائیلی اعلام می‌کردند، بایستد. حالا نمی‌خواهیم پرونده‌های قدیمی را باز کنیم. این روحیه را از کجا آوردید؟ چگونه این ملت و انقلاب شما از این نفْس، روحیه، شجاعت، کارایی و آمادگی فداکاری برخوردارند؟ پاسخ امام‌خمینی بسیار روشن است. امام می‌گوید: هرچه داریم، از عاشورای امام‌حسین (ع) داریم. پس این عاشورا و کربلا بود که پشت فکر، قلب، احساسات، اراده، عزم، معنویت، روحیه، تصمیم، آمادگی فداکاری و شهادت بزرگ‌ترین انقلاب توده‌ای مردمی ایستاده بود. این انقلاب در نبرد با داراترین نظام آمریکایی، اسرائیلی، جاهلی و فاسد این منطقه ده‌هاهزار شهید تقدیم کرد.

امام بزرگ و مقدس (ره) در ایران، در حدود سال ۱۹۶۰ م، در اواخر دههٔ پنجاه و اوایل دههٔ شصت انقلاب کرد که در آن زمان، در ایران نظام محمدرضا پهلوی بر سر کار بود. این شاه با ایران چه کرد؟ اولاً آن را به یک کشور مستعمرهٔ آمریکا تبدیل کرد. آمریکا منابع کشور را غارت می‌کرد و در تصمیمات کشور به خود اجازهٔ دخالت می‌داد و هر کار دلش می‌خواست، می‌کرد؛ یعنی حاکمان واقعی ایران، آمریکایی‌ها بودند. حتی گفته می‌شود ۶۰ هزار مستشار و متخصص آمریکایی در ایران همه‌چیز را اداره می‌کردند؛ اعم از سیاست، امنیت، امور نظامی، رسانه‌ها، نفت، گاز، اقتصاد، فرهنگ و... ‌. همه‌چیز در دست آمریکایی‌ها بود. این شاه، ایران را به پشتیبان قدرتمند و واقعی اسرائیل تبدیل کرد.

حزب‌الله دشمن آمریکا و اسرائیل است. حزب‌الله بود که اسرائیل را شکست داد و پایه‌گذار شکست‌های اسرائیل در منطقه شد.

حتی شرکت‌های حفاری که می‌خواهند متعهد شوند، با تهدیدهای مختلفی از جانب اسرائیلی‌ها یا سَروران آن‌ها به‌منظور جلوگیری از استفاده از این ثروت‌ها توسط لبنان مواجه می‌شوند. حکومت لبنان چطور می‌خواهد این مسئله را درمان کند؟

بی‌وطن‌هایی از همه‌جای جهان آمده‌اند، کشوری به نام فلسطین را اشغال کرده، سرزمین و زمین‌های دیگران را غصب کرده‌اند، به مکان‌های مقدس تجاوز می‌کنند و ملت را از خاک خودش بیرون می‌کنند. اینجا تکلیف روشن است. هر مرجع و فقیه و عالِم مسلمان می‌گوید این جنگ، عادلانه و مشروع و حق است و جنگ در این راه، جایز و بلکه واجب است؛ پس هرکس در این راه کشته شود، شهید است.

کسانی‌که باید برای شناخت و سؤال از حلال و حرام به آن‌ها مراجعه شود، در درجهٔ اول، فقیهان هستند. این به فرقهٔ شیعه هم محدود نمی‌شود. در هر فرقه‌ای، بالاخره یک فقیه و امام وجود دارد که به او مراجعه کنند. منظورم از امام، همان فقیه مجتهد و متخصص و باتجربه است. در درجهٔ دوم، فقهای امانت‌دار حلال و حرام خدا و فقیهان پرهیزکاری که از خداوند عزوجل می‌ترسند؛

در احادیث شریف ما آمده است که در روز قیامت، دو دسته از مردم آرزو می‌کنند به دنیا برگردند: دستهٔ اول، اهالی جهنم هستند. آن‌ها می‌گویند: رَبِّ ارْجِعُونِ (ما را بازگردان.) ما را کمک کنید و مهلت بدهید. دستهٔ دوم اهالی بهشت‌اند. شهید است که می‌خواهد به دنیا بازگردد. این در احادیث پیامبر خدا (ص) وجود دارد. از پیامبر (ص) می‌پرسند چرا می‌خواهد به دنیا برگردد! شهید که در بهشت است. خود را به زحمت انداخته، جنگیده، شهید شده، درد کشیده است و... . پیامبر (ص) می‌گویند: «به‌دلیل عظمت فضل و کرامتی که شهید روز قیامت از خداوند عزوجل، مشاهده می‌کند، آرزو می‌کند برای بار دوم، سوم، چهارم، پنجم و...، به دنیا بازگردد و کشته شود.» همهٔ این‌ها به‌سبب عظمت فضل و کرامتی است که از خداوند عزوجل مشاهده می‌کند. این از منزلت و مرتبت و اجر شهید.

شهید پس از دفن، عذاب قبر نمی‌بیند. تمام چیزهایی که دربارهٔ قبر، فشار قبر، محاسبه، وحشت، تنهایی، غربت، تاریکی و… گفته می‌شود، دربارهٔ شهید بخشیده شده است. این‌ها همه تخفیف‌های الهی است.

شهادت گناهان را محو می‌کند. البته در روایات، هست که گناهان را محو می‌کند، جز بدهی. این‌طور نیست که اگر کسی شهید شد، بدهی‌هایش بخشیده شود! خیر، یا باید بدهی‌های شهید را بدهند یا کسی‌که طلبکار است، شهید را ببخشد. پس این بر گردنش می‌ماند؛ ولی شهادت همهٔ گناهان و بدی‌ها و خطاهایش را ریشه‌کن و محو می‌کند و می‌شوید. این نیز از عظمت شهادت است.