بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است

به‌جای خریدن چیزی با سکه، آدم می‌تواند اجناس را در ازای تعریف کردن یک داستان خوب به دست بیاورد، و در آنجا به کتابخانه، «بانک» گفته می‌شود.

«تغییر خاطرات، یه ابرنیروست.»

همه از جرج خوش‌شان می‌آید. این ابر‌نیروی اوست. السا به همین دلیل از او متنفر است. هیچ‌چیز آدم را بیشتر از این عصبانی نمی‌کند که شخصی باعث عصبانیتش شود و آن‌قدر معرفت نداشته باشد که حداقل یک آدم آشغال باشد!

هر‌بار که مامان و مادربزرگ با هم جروبحث می‌کنند، السا هندزفری را داخل گوش‌هایش می‌گذارد، صدای موسیقی را بلند می‌کند و طوری وانمود می‌کند که انگار مامان و مادربزرگ هنرپیشه‌های یک فیلم صامت هستند. السا کودکی است که خیلی زود یاد گرفت اگر آدم خودش قطعه‌ی موسیقی دلخواهش را انتخاب کند، تحمل بعضی چیزها راحت‌تر می‌شود.

روز بعد، ناشر روزنامه با صدای تلفن همسایه‌های معترضی از خواب بیدار شد که آسانسور خانه‌شان با صدها روزنامه پر شده بود. تمام صندوق‌های‌پستی لبریز از روزنامه بود. به درِ شیشه‌ای ورودی ساختمان روزنامه چسبانده شده بود و جلوی درِ آپارتمان‌ها دسته‌ای روزنامه قرار داشت که به محض اینکه یک نفر درِ آپارتمانش را باز می‌کرد، روزنامه‌ها در راه‌پله‌ی ساختمان به پرواز درمی‌آمدند و در کل ساختمان پخش می‌شدند. روی تک‌تک روزنامه‌ها اسم ناشر نوشته شده بود. و زیرِ آن: این برگه‌ای است برای اطلاع‌رسانی به عموم!!! در راه بازگشت به خانه، مادربزرگ در یک پمپ‌بنزین توقف کرد و بستنی‌ها را خرید. چند روز بعد، دوباره به ناشر زنگ زد و از آن به ‌بعد دیگر هرگز روزنامه دریافت نکرد.

ولی فریاد، اتاق را پر نمی‌کند، بلکه سرش را پر می‌کند. بی‌صدا نعره می‌کشد. بدون اینکه اشک بریزد، گریه می‌کند. دست‌هایش را دراز می‌کند، تا سقف را کنار بزند، ولی سقف به زمین رسیده است.

«مسئله یه کم پیچیده‌ست.» «می‌دونم. تمام چیزها، تا زمانی که درباره‌شون توضیح داده نشه، پیچیده هستن.

غم و درد تغییر نمی‌کند، ولی اگر ما مجبور شویم تمام عمر آن‌ها را دنبال خودمان بکشانیم، دیگر قادر نخواهیم بود هیچ‌چیز دیگری را تحمل کنیم.

«آدم می‌خواهد دوستش داشته باشند، اگر نشد، مورد ستایش قرار بگیرد، اگر نشد، از او بترسند، اگر نشد، از او متنفر باشند و او را تحقیر کنند. روح از خالی بودن گریزان است و می‌خواهد به ‌هر قیمت که شده، با دیگران ارتباط برقرار کند.»

خاص بودن، بهترین شیوه‌ی متفاوت بودن است.

مادربزرگ همیشه می‌گفت: «هیچ‌وقت سربه‌سر کسی نذار که وقت آزاد زیادی داره.»

السا اعتراف می‌کند: «تغییر خاطرات، یه ابرنیروست.»

«بزرگ‌ترین نیروی مرگ در این نیست که جان کسی را می‌ستاند، بلکه در این است که می‌تواند بازماندگان را به نقطه‌ای برساند که دیگر نخواهند به زندگی ادامه دهند.»

به هیچ‌کس اجازه نده برایت تکلیف معلوم کند که نباید متفاوت باشی، چون تمام ابرقهرمانان با دیگران فرق دارند! و اگر زندگی را برایت سخت کردند، آن‌ها را با اردنگی بفرست داخل جعبه‌ی برق! زندگی کن و بخند و رؤیا ببین

حرف زدن درباره‌ی مرگ سخت است. از دست دادن یک نفر که آدم عاشق اوست، سخت است.

بعد از کمی نق زدن، آلف شروع می‌کند به خواندن نامه، یعنی، خب، راستش پس از کلی نق زدن.

«نه، نه، البته که نگران نیستی، اولریکّا، البته که نه، تو آدمی نیستی که فکر سلامتی دیگران باشی، نه، تو یک چنین آدمی نیستی.»

«اولریکّا، ما نمی‌توانیم در این ساختمان ملکی اجازه دهیم که یک سگ جنگی ول بگردد. تو که باید متوجه این موضوع باشی، حتی تو هم باید این مسئله را بفهمی.»

کسی که مادربزرگ داشته باشد، انگار یک لشکر دارد. بزرگ‌ترین امتیاز یک نوه این است که بداند یک نفر همیشه جانب او را می‌گیرد. بی‌چون‌وچرا. به ویژه در مواقعی که حق با او نباشد.

باید به من قول بدی که از من به خاطر این کار متنفر نشی.