بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است

چون بعضی از آدم‌ها می‌توانند باهم دوست باشند، بدون اینکه حرف زیادی برای گفتن داشته باشند.

«آدم می‌خواهد دوستش داشته باشند، اگر نشد، مورد ستایش قرار بگیرد، اگر نشد، از او بترسند، اگر نشد، از او متنفر باشند و او را تحقیر کنند. روح از خالی بودن گریزان است و می‌خواهد به ‌هر قیمت که شده، با دیگران ارتباط برقرار کند.»

«اگه جای مادربزرگ، پدربزرگ مرتباً سفر می‌کرد، تا زندگی دیگران رو نجات بده، مردم هیچ‌وقت نمی‌گفتن چه پدر بدی!»

«بزرگ‌ترین نیروی مرگ در این نیست که جان کسی را می‌ستاند، بلکه در این است که می‌تواند بازماندگان را به نقطه‌ای برساند که دیگر نخواهند به زندگی ادامه دهند.»

همه می‌دانند که کابوس‌ها موجودات زنده‌ای هستند که از عدم‌اطمینان و ترس تشکیل شده‌اند و زمانی که همه خوابند، اطراف خانه‌ها می‌چرخند، در و پنجره‌ها را تکان می‌دهند، تا منفذی پیدا کنند، وارد خانه شوند و خرابی به بار بیاورند

بعد همان‌طور می‌شود که همیشه در هنگام بروز خشم ناگهانی. تنها یک دلیل نمی‌تواند مسبب آن باشد، بلکه دلایل متعددی در این مسئله دخیل هستند که دست‌به‌دست هم می‌دهند و خشم را تبدیل به یک طوفان می‌کنند، طوفانی که در سینه تشکیل می‌شود و بعد فوران می‌کند. السا

آدم باید چیز باارزشی داشته باشد که به خاطرش بجنگد.

بدون موسیقی، رؤیایی در کار نخواهد بود. و بدون رؤیا، افسانه‌ای در کار نیست و بدون افسانه‌ها، از شجاعت خبری نیست و بدون شجاعت، هیچ‌کس قادر نیست بار غم را به‌ دوش بکشد

حتی آن‌قدر نیرو ندارد که غمگین شود.

ببخشید که هیچ‌وقت نگفتم هق تو چیزی بهتر از کِنت است، و این عین واقعیت است! گرچه تو هم یک زن قرقرو هستی!

متأسفم که مجبورم بمیرم. ببخش که از دنیا رفتم.

یک روز پس از روز دیگر. یک رؤیا پس از رؤیای دیگر. آدم می‌تواند با این کار موافق یا مخالف باشد. در هر دو صورت ذی‌حق است. چون زندگی هم پیچیده است و هم آسان.

وقتی دوباره وارد مجلس می‌شوند، السا و آلکس هم لباس شاهزاده‌خانم‌ها را بر تن دارند و به عنوان شاهزاده‌خانم‌های اسپایدرمن ظاهر می‌شوند. و از آن به‌ بعد پسرک آن‌ها را به‌ چشم ابرقهرمان خودش می‌بیند. چون تمام کودکان هفت‌ساله حق دارند برای خودشان ابرقهرمان داشته باشند. و هر کس نظری خلاف این داشته باشد، عقلش درست کار نمی‌کند.

مامان لبخند می‌زند. بریت – ماری هم لبخند می‌زند. گرچه از قیافه‌ی هر دو پیداست که از درون نمی‌خندند.

و همیشه دلتنگ کسی است که متوجه منظور او شود.

ورس‌ها مثل تمام چیزهایی هستند که تو تابه‌حال دیده‌ای، ولی مثل هیچ‌چیزی نیستند که تو می‌شناسی.

مادربزرگم سلام می‌رسونه و می‌گه متأسفه.»

بعد مادربزرگ می‌پرسد: «می‌دونی دزدهای‌دریایی ماشین‌هاشونو کجا پارک می‌کنن؟» و وقتی مامان جواب نمی‌دهد، از داخل توالت می‌گوید: «توی گاراژ!

«تغییر خاطرات، یه ابرنیروست.»

«آدم می‌خواهد دوستش داشته باشند، اگر نشد، مورد ستایش قرار بگیرد، اگر نشد، از او بترسند، اگر نشد، از او متنفر باشند و او را تحقیر کنند. روح از خالی بودن گریزان است و می‌خواهد به ‌هر قیمت که شده، با دیگران ارتباط برقرار کند.»