بریده‌هایی از کتاب فرندز

زخم‌ها را دوست دارم، چون حکایت از یک داستان واقعی دارند و نشان می‌دهند که جنگیده‌ام و به‌سختی پیروز شده‌ام.

تنها کاری که درست انجامش دادم، تسلیم‌نشدن بود. هرگز دست‌هایم را بالا نبردم و نگفتم «بسه دیگه. نمی‌تونم تحمل کنم. تو بردی». به خاطر همین، سرم را بالا می‌گیرم و آمادهٔ چالش‌های بعدی هستم.

دوستی را پیدا کنید که حاضر باشد چیزی را با شما ترک کند -آن وقت دوستی‌تان به شکل عجیبی عمیق می‌شود.

زخم‌ها را دوست دارم، چون حکایت از یک داستان واقعی دارند و نشان می‌دهند که جنگیده‌ام و به‌سختی پیروز شده‌ام.

زخم‌ها را دوست دارم، چون حکایت از یک داستان واقعی دارند و نشان می‌دهند که جنگیده‌ام و به‌سختی پیروز شده‌ام.

وقتی کسی به دیگری خوبی می‌کند، چهرهٔ خداوند را می‌بینم. اما نمی‌توانید چیزی را که خودتان ندارید، به دیگران بدهید. پس سعی می‌کنم هر روز بهتر از دیروز باشم. لغزش‌هایم را قبلاً کرده‌ام، پس وقتی کسی به من نیاز داشته باشد، همان کاری را می‌کنم که همه‌مان برایش خلق شده‌ایم: کمک به دیگران.

فکر می‌کنم حتماً باید همهٔ رؤیاهایتان برآورده شود تا بفهمید رؤیاهای اشتباهی بوده‌اند.

خدا همه جا هست، فقط باید ضمیرتان را پاک کنید تا او را ببینید.

تنها کاری که درست انجامش دادم، تسلیم‌نشدن بود. هرگز دست‌هایم را بالا نبردم و نگفتم «بسه دیگه. نمی‌تونم تحمل کنم. تو بردی».

«واقعیت مثل زیتونه، شاید اولش تلخ و بدمزه باشه، ولی کم‌کم ازش خوشت میاد».

«می‌دونی، کریگ؟ این پول و شهرت اصلاً اون چیزی نبود که فکرش رو می‌کردیم. اصلاً چیزی رو درست نمی‌کنه» (برای کسی که همهٔ عمرش به‌دنبال معروف‌شدن بوده و تازه فهمیده که شهرت کمبودهایش را جبران نمی‌کند، حرف خیلی منطقی و نگران‌کننده‌ای بود.

از بین همهٔ داروها و مواد مخدر، هنوز هم شادکردن دیگران برایم بیشترین لذت را دارد

انگار همیشه کسانی که استعداد خیلی زیادی دارند، زودتر می‌میرند.

تا مدت زیادی، دوست نداشتم خیلی دربارهٔ دوستان حرف بزنم. یکی از دلایلش این بود که من کارهای دیگری هم کرده‌ام، اما همه می‌خواستند فقط از چندلر بگویند

اگر دارید برایم از روی تأسف سر تکان می‌دهید، ایرادی ندارد. بگذارید آن کس که هیچ گناهی ندارد، اولین سنگ را بیندازد

چه کسی موقعی که دارد اشتباهی را مرتکب می‌شود، می‌داند که کارش اشتباه است؟ اگر می‌دانستیم کارمان اشتباه است که آن را انجام نمی‌دادیم.

واقعاً در تاریکی مطلق هم کمی نور پیدا می‌شود، فقط باید دنبالش بگردید.

تنها کاری که درست انجامش دادم، تسلیم‌نشدن بود. هرگز دست‌هایم را بالا نبردم و نگفتم «بسه دیگه. نمی‌تونم تحمل کنم. تو بردی». به خاطر همین، سرم را بالا می‌گیرم و آمادهٔ چالش‌های بعدی هستم.

کودک بدون همراه، شیش هیچ، اون واقعاً به عشق نیاز داره، شیش هیچ، اون از عشق می‌ترسه».

داشتم طعم شهرت را می‌چشیدم. اما پشت زرق‌وبرق این شهر، بالاتر از آسمان‌خراش‌ها و ستاره‌هایی که در آسمان چشمک می‌زدند، خدا به انتظار نشسته بود و داشت نگاهم می‌کرد. اصلاً هم عجله‌ای نداشت، چون خودش زمان را اختراع کرده.