بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

زمانی که وظیفه‌ای را بر عهده‌تان گذاشتند، بدون درنگ و تأمل نگویید که می‌توانم آن را انجام دهم. شما ابتدا به این فکر کنید که آیا کشتی‌ای که با آن به راه می‌افتید و مأموریت را به پایان خواهید رساند، قادر به پاسخگویی به خواسته فرمانده شما هست یا نه؟ نگویید که اگر توقف کنم و یا سرپیچی از فرمان نمایم، مرا توبیخ و تنبیه خواهند کرد. شما با این اطاعت محض و کورکورانه راه فردا را تاریک کرده و مشکلات عدیده دیگری را نیز فراهم می‌آورید. به مأموریت با قدرت بنگرید، ولی تحلیل عمیق در مسئله کنید و بدانید که تا چه میزانی و چند درصد موفقیت با شماست. در چنین شرایطی نکته نظرات پیشنهادی خودتان را ابراز دارید که این خود بر توانمندی شما و نیروی همراهتان خواهد افزود و آن زمان است که آینده با شما خواهد بود!

اگر شما بالای ۵۰ سال دارید و آنقدر سرتان شلوغ است که نمی‌توانید استراحت بکنید، بهتر است خودتان را بیمه عمر بکنید؛

روز تولد ۸۰ سالگی هنری فورد با وی مصاحبه کردم و از اینکه در آن سن، چنان شاداب بود متعجب شدم. رازش را پرسیدم و او گفت:

قانون اول برای ترک عادت اضطراب: مشغله خود را افزایش دهید. شخص مضطرب اگر در کار غرق نشود، در استیصال پژمرده می‌شود.

قانون چهارم برای متوقف‌کردن نگرانی و اضطراب و شروع یک زندگی شاد: نعمت‌هایتان را بشمارید نه مشکلاتتان را.

در زندگی، هرکس به این نکته می‌رسد که حسادت، جهل است و تقلید، خودکشی

اضطراب، تنش و درگیری‌های احساسی بزرگترین عوامل خستگی مفرط هستند.

مردم اهمیت زیادی قائل نیستند که در مورد من و شما چه حرف‌هایی زده می‌شود؛ آنها اکثر اوقات به فکر خودشان هستند. یک سردرد برای آنها مهم‌تر از خبر مرگ من و شما است.

اکثراً به آنچه نداریم بیش از آنچه داریم فکر می‌کنیم.

«ای روح بزرگ! تا دو هفته جای کسی نباشم، مگذار که درباره او قضاوتی بکنم.»

«خداوندا به من آرامش عطا کن، تا آنچه را نمی‌توانم تغییر دهم، بپذیرم؛ شهامت عطا کن تا آنچه را می‌توانم، تغییر دهم؛ و ادراکی که بتوانم تفاوت بین این دو را تشخیص دهم»

«آرامش ذهن نتیجه پذیرش بدترین احتمال ممکن است و من معتقدم که این از لحاظ روانی نوعی تخلیه انرژی است. هنگامی که بدترین اتفاق ممکن پذیرفته می‌شود، دیگر چیزی برای از دست دادن باقی نمی‌ماند»

گذشته خود را اصلاً فراموش نمی‌کردم.

اگر فردی در مسیر رویاهایش با اطمینان قدم برمی‌دارد و در جهت زندگی که در ذهنش ساخته و پرداخته است تلاش می‌کند، با موفقیتی غیرمنتظره روبرو می‌شود.»

چند سال پیش به این حقیقت پی بردم که اگرچه نمی‌توانم از انتقادات نابجا جلوگیری کنم، اما می‌توانم کار مهمتری انجام دهم؛ یعنی اجازه ندهم که این اتهامات مرا آزار دهند.

ارسطو می‌گوید: «فرد ایده‌آل همواره از کمک به دیگران لذت می‌برد و از اینکه دیگران به او کمک کنند خجل می‌شود زیرا لطف‌کردن نشان بزرگی است و دریافت لطف نشان کوچکی» .

کاملاً طبیعی و ذاتی است که بشر سپاسگذاری را فراموش کند. اگر ما دائماً به شکایت از این مسأله بپردازیم، خود را آزار داده‌ایم.

فهمیدم که چقدر احمقانه رفتار می‌کردم که می‌خواستم تمام دنیا و مردمانش را عوض کنم

"انسان آن است که بدان می‌اندیشد"

«تنها یک راه برای خوشبختی وجود دارد؛ نگرانی در مورد آنچه فراتر از اراده‌تان است را کنار بگذارید.»