بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

به جای پهلو به پهلوشدن و فکر و خیالات در مورد بی‌خوابی، شب‌ها به مطالعه پرداخت.

«تنها یک راه برای خوشبختی وجود دارد؛ نگرانی در مورد آنچه فراتر از اراده‌تان است را کنار بگذارید.»

وینستون چرچیل وقتی در اوج جنگ روزی ۱۸ ساعت کار می‌کرد می‌گفت. وقتی از او درباره نگرانی و اضطرابش از داشتن آن همه مسئولیت خطیر پرسیدند، گفت: «سرم خیلی شلوغ است، وقت نگرانی ندارم.»

همه چیز می‌خواستم ولی چیزی به دست نمی‌آوردم،

«من می‌دانم که تو آرزو داری سریعتر به مقصد برسی و از طرفی رانندگی سریع را نیز دوست داری، ولی آیا به این فکر می‌کنی که توان و کشش اتومبیل تو چقدر است؟ آیا ایمان داری با این فشاری که بر روی موتور وارد می‌آوری، موتور پاسخگویت خواهد بود؟ حال به موضوع دیگری فکر کنیم؛ آیا مطمئن هستی با آن سرعت که پیش می‌روی، ناگاه در مسیر راهت گودالی نخواهد بود؟ یا اینکه سنگی کوچک پیدا نخواهد شد؟

امروزه روانشناسان نقش مبشران نوین را بازی می‌کنند. آنها به ما نمی‌گویند مذهبی باشیم تا از آتش جهنم در امان بمانیم بلکه می‌گویند مذهبی باشیم تا از آتش جهنم این دنیا که ترس و اضطراب و بیماری‌های عصبی و روانی است مصون بمانیم.

حالا واقعیت زندگی را درک می‌کردم؛ این که باید در زندگی تلاش کرد، فرا گرفت و آنچه را که یاد می‌گیری، بکار ببندی.

هِی! داری طوری رفتار می‌کنی مثل اینکه تنها آدم مشکل‌دار در دنیا تو هستی!

هلن کلر ـ کور، کر و لال می‌گفت: «زندگی بسیار زیباست» . نیم قرن زندگی، اگر هیچ چیزی هم به من نیاموخته باشد، این را به من فهمانده است که جز خودتان، هیچ کس نمی‌تواند آرامش را برایتان به ارمغان آورد.

«آنهایی که آرامش درونشان را در غوغای زندگی مدرن از دست نمی‌دهند از ابتلا به بیماری‌های عصبی مصون می‌مانند.»