بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

گالیله، حدود سیصد سال قبل چنین گفت: شما نمی‌توانید چیزی را به کسی بیاموزید. تنها می‌توانید به او کمک کنید خودش آن را در یابد.

همه مردم دنیا در طلب شادی هستند و مطمئنا راهی برای پیدا کردن آن وجود دارد. یکی از این راه‌های مطمئن، کنترل افکار است. شادی وابسته به شرایط بیرونی نیست، بلکه وابستگی آن به شرایط درونی انسان است.

«تعلیم و تربیت چیزی جز توانایی به رویارویی با موقعیت‌های مختلف زندگی نیست.»

«افرادی که می‌توانند خود را جای دیگران قرار دهند و می‌توانند طرز تفکر آنها را درک کنند هرگز نباید نگران آینده خود باشند.»

معمولاً نُه تا از هر ده مجادله منتهی می‌شود به این که هر دو طرف بیش از پیش متقاعد شوند که کاملاً حق با آنها بوده است.

هر احمقی می‌تواند انتقاد کند، محکوم کند، و قُر بزند و ــ البته اکثر احمق‌ها چنین می‌کنند. اما به شخصیت و کنترل فراوان نیاز است تا آدم بتواند درک کند و گذشت داشته باشد.

هر احمقی می‌تواند انتقاد کند، محکوم کند، و قُر بزند و ــ البته اکثر احمق‌ها چنین می‌کنند. اما به شخصیت و کنترل فراوان نیاز است تا آدم بتواند درک کند و گذشت داشته باشد. کارلایل می‌گوید: «یک مرد، بزرگی خود را با شیوه برخوردش با مردان کوچک بروز می‌دهد.»

هنگامی که خواندن سه فصل اول این کتاب را تمام کردید، اگر کمی مجهزتر برای رویارویی با موقعیت‌های زندگی نبودید، به نظر من این کتاب در رابطه با شما موفق نبوده است؛ زیرا بنا به گفته هربرت اسپینلر: «هدف بزرگ تعلیم و تربیت، معلومات نیست، بلکه عمل است.» و این کتاب، یک کتابِ عمل است.

تنها راه نفوذ در دیگران این است که درباره آنچه آنها می‌خواهند صحبت کنیم و به آنها نشان دهیم که چگونه آن را به دست آورند.

هر احمقی می‌تواند انتقاد کند، محکوم کند، و قُر بزند و ــ البته اکثر احمق‌ها چنین می‌کنند.

اصل ۵ درباره چیزهایی حرف بزنید که طرف دیگر به آن علاقه دارد. اصل ۶ کاری کنید که طرف شما احساس‌امنیت کند... و این کار را صادقانه انجام دهید.

کاری کنید که طرف شما احساس‌امنیت کند... و این کار را صادقانه انجام دهید. شش راه برای جلب علاقه دیگران به خودتان اصل ۱ صمیمانه و به طور واقعی به دیگران علاقه‌مند شوید. اصل ۲ لبخند بزنید. اصل ۳ به یاد داشته باشید که اسم هر شخص زیباترین و مهم‌ترین صدا در گوش اوست. اصل ۴ شنونده خوبی باشید و دیگران را تشویق کنید درباره خودشان حرف بزنند.

اصل ۶ بگذارید طرف مقابل هر چه می‌خواهد حرف بزند. اصل ۷ به دیگری اجازه دهید احساس کند که نظریه متعلق به خود اوست. اصل ۸ صادقانه سعی کنید مسائل را از دیدگاه شخص دیگر مشاهده کنید. اصل ۹ با عقاید و خواسته‌های شخص دیگر همدلی نشان دهید. اصل ۱۰ به انگیزه‌های والاتر رجوع کنید. اصل ۱۱ ایده‌های خود را باری کنید. اصل ۱۲ چالش به وجود آورید.

به قول دکتر جانسون: «جناب، خداوند نیز قصد ندارد انسان را مورد قضاوت قرار دهد تا اینکه روزگارش به سر آید.» پس چرا من و شما چنین نکنیم؟

پروفسور جیمز وی. مک کانل، استاد روان‌شناسی در دانشگاه میشیگان، احساس خود در مورد لبخند را چنین بیان می‌کند: «افرادی که لبخند می‌زنند قادرند بهتر اداره کنند، بهتر یاد بدهند و بهتر بفروشند و مهم‌تر از همه، کودکان شادتری پرورش می‌دهند. اطلاعات بیشتری در یک لبخند وجود دارد تا در یک اخم. به همین دلیل است که تشویق وسیله آموزشی بسیار مؤثرتری از تنبیه است.»

بنابراین، اگر بعضی مردم آن قدر تشنه مهم بودن هستند که واقعا دیوانه می‌شوند تا این احساس را به دست آورند، فکرش را بکنید که چه معجزه‌ای رخ خواهد داد اگر من و شما بتوانیم با تقدیر صادقانه از کارهایی که دیگران انجام می‌دهند همین حس را در آنها به وجود آوریم.

اگر من و شما بخواهیم همین فردا دلخوری و ناراحتی به وجود آوریم که چندین دهه دوام آورد و تا روز مرگ باقی بماند، تنها کاری که باید بکنیم این است که کمی انتقاد گزنده و زخم زبان نثار کنیم و حتی اگر مطمئن باشیم که انتقاد ما موجه است باز هم به آن هدف خود رسیده‌ایم. در برخورد با مردم باید به یاد داشته باشیم که همیشه با موجودات منطقی روبه‌رو نیستیم. ما با موجوداتی طرفیم که احساس دارند، موجوداتی که تعصب‌ها بر آنها حاکم است و غرور و منیت به حرکتشان وامی‌دارد.

هرگز بستنی توت‌فرنگی سر قُلاب ماهی‌گیری نمی‌زدم.

بعضی از چیزهایی که بیشتر مردم می‌خواهند عبارتند از: ۱ـ سلامتی و طول عمر ۲ـ غذا ۳ـ خواب ۴ـ پول و چیزهایی که با پول تهیه می‌شوند ۵ـ زندگی پس از مرگ ۶ـ ارضای جنسی ۷ـ سلامت و صلاح فرزندان ۸ـ احساس مهم بودن تقریبا تمام این موارد و خواسته‌ها معمولاً ارضا می‌شوند ــ همه به جز یکی.‌اما یک آرزو وجود دارد ــ آرزویی تقریبا به عمق و اهمیت نیاز به غذا یا خواب ــ که به ندرت ارضا می‌شود

«وقتی دو شریک همیشه با هم در توافق باشند، یکی از آن دو وجودش ضروری نیست.