بریده‌هایی از کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

"خب وقتی بزرگ شدم یک شغل پاره‌وقت پیدا کردم. تصمیم گرفتم حداقل از نظر مالی از خواهرم مستقل بشم. البته کم‌کم این کار رو انجام دادم." روان‌پزشک: "استقلال ذهنی چطور؟"

گاهی نصیحتِ "شاد باش! شجاع باش" مثل سم روح و روان انسان را فاسد می‌کند.

"همیشه انتهای هر چیز رو در نظر می‌گیرم. یا سیاه یا سفید."

بسیار زودرنج هستم. این بهترین واژه برای توصیف من است. آنقدر حساسم که با همین حساسیت به خودم آسیب می‌زنم

افراد خودرأی و متکبر معمولاً عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس پایینی دارند، بنابراین مدام سعی می‌کنن دیگران رو مجبور کنن تا بهشون احترام بذارن. اما کسی که عزت‌نفس بالایی داره واقعاً براش مهم نیست دیگران درباره‌ش چه فکری می‌کنن.

در نتیجه این کتاب، بدون پاسخ اما با یک آرزو و امید به پایان می‌رسد. آرزو دارم دوست بدارم و دوست داشته شوم.

به خودت اجازه بده وارد دریای تغییرات زندگی بشی و چیزهایی رو که قبلاً انتخاب نکردی انتخاب کنی. سعی کن وارد موقعیت‌های مختلف بشی، موقعیت‌هایی که می‌دونی به شکست منتهی می‌شن، فقط به این دلیل که شکست رو تجربه کنی."

می‌خوای یک نفر رو خفه کنی بعد ناخودآگاه این احساس عذاب وجدان بهت دست میده که چرا یک همچین فکری کردی. خشم خودت، تو رو به یک فرد گناهکار تبدیل می‌کنه. بهتره اینجوری بگیم که به تنبیه کردن خودت تمایل داری. این وجدان قوی که داری ازش استفاده می‌کنی، در واقع کنترل تو رو در دست خودش گرفته و این نه تنها از تجربیات خودت ساخته شده بلکه از جستجو کردن تمام چیزهایی که تحسین می‌کنی و می‌خوای یک بُعد ایده‌آل از خودت بسازی به وجود اومده. اما در نهایت این بُعد ایده‌آلِ تو فقط یک ایده‌آل باقی می‌مونه و خود واقعی تو نیست. در جهان واقعی نمی‌تونی این بُعد رو زندگی کنی. به خاطر همین هم مدام خودت رو تنبیه می‌کنی

زندگی مدام در حال بهتر شدن و بدتر شدن و دوباره بهتر شدن است. بنابراین بدتر شدن بخشی طبیعی از زندگی است و فقط می‌خواهم یاد بگیرم با آن کنار بیایم.

ما در جامعه عزاداری بلد نیستیم. شاید هم نمی‌توانیم درست ادای احترام کنیم. از نظر برخی افراد، کسانی که خودکشی را انتخاب می‌کنند گناهکار، بازنده یا شکست‌خورده‌هایی هستند که تسلیم می‌شوند. اما آیا زندگی کردن تا آخرین لحظه، در همه موارد پیروزی خاصی است؟ انگار کسی می‌تواند در بازی زندگی، برنده یا بازنده شود!

من در این دنیا کاملاً منحصر به فرد هستم، کسی که باید مابقی عمرم به خوبی از او مراقبت کنم و کسی که باید با هر قدم که به سمت جلو برمی‌دارد کمکش کنم، با محبت و صبوری، تا اجازه دهم بعضی روزها استراحت کند و بعضی روزها با اشتیاق جلو برود. معتقدم هرچه بیشتر مراقب خودم باشم، مسیرهای بیشتری به سمت خوشبختی پیدا می‌کنم.

اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس پایینم باعث می‌شود نسبت به دیگران ظالمانه رفتار کنم

افراد خودرأی معمولاً عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس پایینی دارند

اگر از مردم توقع زیادی داشته باشی و از اونا بت بسازی، در نهایت ناامیدت می‌کنن.

بنابراین بدتر شدن بخشی طبیعی از زندگی است و فقط می‌خواهم یاد بگیرم با آن کنار بیایم.

احساسات مانند گذرگاه هستند. اگر شما روی احساسات بد خود سرپوش بگذارید، در نهایت احساسات خوبتان را هم خفه می‌کنید.

این فکر رنجم می‌دهد که هرگز نمی‌توانم به گذشته برگردم و اصلاحش کنم و این فکر تسلی‌ام می‌دهد که دوباره هرگز این اشتباه را تکرار نخواهم کرد.

وقتی تو آب غرق می‌شیم، خیالمون راحته که زمین رو زیر پامون حس می‌کنیم، یعنی کفِ دریا رو. چون می‌دونیم می‌تونیم بهش ضربه بزنیم و دوباره بالا بیایم. اما اگر نتونی زمینِ زندگی رو لمس کنی، ترس بهت غلبه می‌کنه و از پا درت میاره. شاید بد نباشه پایین‌ترین نقطه‌ت رو پیدا کنی."