بریده‌هایی از کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

بیشتر انسان‌ها بر این باورن که روی خودشون کنترل دارن، اما باید کمی دیرباور باشی. باید از خودت بپرسی واقعاً خودم رو خوب می‌شناسم؟ اینی که دارم بهش دست می‌زنم پای یک فیل در تاریکیه یا تنهٔ یک درخت؟" من: "باید دنبال چه هدفی باشم؟"

اگر بیش از حد با منطق جلو بری برات مشکل‌ساز می‌شه.

اگر امروز، منِ بیست‌ساله‌ام مرا ملاقات می‌کرد، از شادی گریه می‌کرد. و همین برایم کافی است.

اما حرف زدن از عمل کردن راحت‌تره."

احساسات مانند گذرگاه هستند. اگر شما روی احساسات بد خود سرپوش بگذارید، در نهایت احساسات خوبتان را هم خفه می‌کنید.

می‌خوای یک نفر رو خفه کنی بعد ناخودآگاه این احساس عذاب وجدان بهت دست میده که چرا یک همچین فکری کردی. خشم خودت، تو رو به یک فرد گناهکار تبدیل می‌کنه. بهتره اینجوری بگیم که به تنبیه کردن خودت تمایل داری. این وجدان قوی که داری ازش استفاده می‌کنی، در واقع کنترل تو رو در دست خودش گرفته و این نه تنها از تجربیات خودت ساخته شده بلکه از جستجو کردن تمام چیزهایی که تحسین می‌کنی و می‌خوای یک بُعد ایده‌آل از خودت بسازی به وجود اومده. اما در نهایت این بُعد ایده‌آلِ تو فقط یک ایده‌آل باقی می‌مونه و خود واقعی تو نیست. در جهان واقعی نمی‌تونی این بُعد رو زندگی کنی. به خاطر همین هم مدام خودت رو تنبیه می‌کنی

زندگی مدام در حال بهتر شدن و بدتر شدن و دوباره بهتر شدن است. بنابراین بدتر شدن بخشی طبیعی از زندگی است و فقط می‌خواهم یاد بگیرم با آن کنار بیایم.

ما در جامعه عزاداری بلد نیستیم. شاید هم نمی‌توانیم درست ادای احترام کنیم. از نظر برخی افراد، کسانی که خودکشی را انتخاب می‌کنند گناهکار، بازنده یا شکست‌خورده‌هایی هستند که تسلیم می‌شوند. اما آیا زندگی کردن تا آخرین لحظه، در همه موارد پیروزی خاصی است؟ انگار کسی می‌تواند در بازی زندگی، برنده یا بازنده شود!

من در این دنیا کاملاً منحصر به فرد هستم، کسی که باید مابقی عمرم به خوبی از او مراقبت کنم و کسی که باید با هر قدم که به سمت جلو برمی‌دارد کمکش کنم، با محبت و صبوری، تا اجازه دهم بعضی روزها استراحت کند و بعضی روزها با اشتیاق جلو برود. معتقدم هرچه بیشتر مراقب خودم باشم، مسیرهای بیشتری به سمت خوشبختی پیدا می‌کنم.

اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس پایینم باعث می‌شود نسبت به دیگران ظالمانه رفتار کنم

افراد خودرأی معمولاً عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس پایینی دارند

اگر از مردم توقع زیادی داشته باشی و از اونا بت بسازی، در نهایت ناامیدت می‌کنن.

بنابراین بدتر شدن بخشی طبیعی از زندگی است و فقط می‌خواهم یاد بگیرم با آن کنار بیایم.

ندارد، آن‌ها که با تاریکی مواجه نمی‌شوند هرگز قدر روشنایی را نمی‌دانند

"البته حسی که خودت نسبت به خودت داری، خیلی مهم‌تر از نظر دیگران نسبت به توئه."

"اگه هیچ‌وقت بهش فکر نکنی خیلی عجیبه. چون به هر حال یک مدت با هم دوران خوبی رو گذروندین. بنابراین فکر نمی‌کنم دلتنگی چیز عجیبی باشه."

اما حرف زدن از عمل کردن راحت‌تره."

"حرف من اینه که خودت رو با دیگران مقایسه نکن. با گذشتهٔ خودت مقایسه کن

این فکر رنجم می‌دهد که هرگز نمی‌توانم به گذشته برگردم و اصلاحش کنم و این فکر تسلی‌ام می‌دهد که دوباره هرگز این اشتباه را تکرار نخواهم کرد.

وقتی تو آب غرق می‌شیم، خیالمون راحته که زمین رو زیر پامون حس می‌کنیم، یعنی کفِ دریا رو. چون می‌دونیم می‌تونیم بهش ضربه بزنیم و دوباره بالا بیایم. اما اگر نتونی زمینِ زندگی رو لمس کنی، ترس بهت غلبه می‌کنه و از پا درت میاره. شاید بد نباشه پایین‌ترین نقطه‌ت رو پیدا کنی."