بریده‌هایی از کتاب چه کسی از دیوانه‌ها نمی‌ترسد؟

روزی دوباره همه‌ی دنیا را آب می‌گیرد. اگر هم نگیرد مردم در گند و کثافت خودشان غرق می‌شوند.

چرا باید اجازه بدهیم کسی به مفاهیم خوب ذهن ما دستبرد بزند و چیز دیگری جایش قالب کند؟

این دنیا به نظرم به خاطر این رو به فناست که آن‌هایی که باید رسم انسانیت و عشق و خداپرستی را به مردم یاد بدهند خفه شده‌اند یا خفه‌شان کرده‌اند. بعد دیگران که جای این آدم‌ها را خالی می‌بینند، می‌شوند کاسه‌ی داغ‌تر از آش و همه جا هستند و مدعی همه چیز حتا خدا بودن

خواسته یا ناخواسته به این دنیا آمده‌ایم. به این دنیای بی‌ارزش. اما یادتان باشد که باور ما ارزش این هستی است.

یادمان باشد که اجازه ندهیم کسی خدا را در نظرمان بی‌ارزش کند. یادمان باشد اگر عشق را مسخره کنیم، مثل این است که خودمان را مسخره کرده‌ایم.

همه‌ی آدم‌ها دیوانه‌اند. فقط نوع دیوانگی آن‌ها فرق می‌کند.

چه کسی از دیوانه‌ها نمی‌ترسد؟ نویسنده: مهدی رضایی نشر افکار

این زندگی در کل بی‌ارزش‌تر از آن است که درباره‌اش حرفی بزنیم. اما به نظرم دو چیز به آن ارزش می‌دهد. ایمان به خدا و عشق که وقتی درباره‌شان چیزی می‌شنویم، می‌خواهیم عق بزنیم.

ــ راستی چرا خدا دنیا را زیر آب برد؟ ــ شرمنده شد. ــ از چی؟ ــ از آفرینش انسان‌ها.

همه‌ی اتفاقات بزرگ، از ذهن کوچک و بی‌حصار ما اتفاق می‌افتن

شجاعت گفتن ببخشید به نظر من از شجاعت جنگیدن در صف اول جنگ هم بالاتر است.

من می‌خواهم صحنه‌هایی را به تو نشان دهم که مثل سیلی به صورتت بخورد و امنیت تو را خدشه‌دار کند و به خطر بیندازد. می‌توانی نگاه نکنی، می‌توانی خاموش کنی، می‌توانی هویت خود را پنهان کنی، مثل قاتل‌ها، اما نمی‌توانی جلو حقیقت را بگیری، هیچ‌کس نمی‌تواند.

من نمی‌دانم چرا مردم از زیر باران فرار می‌کنند. چرا وقتی باران می‌آید کسی به دیگری نمی‌گوید باران گرفته بیا برویم زیر باران.

من هنوز هم برای انسانیت و ارزش‌ها می‌جنگم. حالم به هم می‌خورد از آدم‌هایی که مفهوم خدا و عشق را نمی‌فهمند. کاش این دنیا یک بار دیگر مثل زمان حضرت نوح برود زیر آب. البته دور از ذهن هم نیست. یخ قطب‌ها در حال آب شدن است. جزیره‌ها در حال فرو رفتن. نوبت ما هم می‌شود.

به قمارخانه رفتم همه پاک‌باز دیدم چو به‌صومعه‌رسیدم همه‌زاهد ریایی

همه‌ی آدم‌ها دیوانه‌اند. فقط نوع دیوانگی آن‌ها فرق می‌کند. شاید همین حرفم کافی است که دیگران بفهمند که خودم چقدر دیوانه‌ام.

مرگ همیشه در کنار شماست. اگر این را از خاطرتان فراموش نکنید چه بسا بسیاری از کارهای زشت شما و ادعاهای شما دیگر رنگ نمی‌گیرد. خانه‌های این دنیا اجاره‌ای است هر چند که سندش به نامت باشد. فریب چه چیز این دنیا را می‌خوری؟

ذهنی خالی از خدا. ذهنی خالی از عشق. یک زندگی سراسر بی‌ارزش و پوچ.

چه کسی از دیوانه‌ها نمی‌ترسد؟ نویسنده: مهدی رضایی نشر افکار

من نصف عمرم را در روستا توی پهن طویله‌ها زندگی کردم. کارم تمیز کردن طویله بود. همان جا هم مشق‌هایم را می‌نوشتم.