بریده‌هایی از کتاب اقلیت

ﺯ ﺩﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪﺟﺰ ﺧﻴﺮ ﺑﺮﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬‬ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺷﻨﺎﻡ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ! ‬‬

ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺗﺎﺏ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺳﺮ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﭼﺮﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﻲ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ؟!‬‬

ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻝﻫﺎی ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ، ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ‬‬ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺧﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬

ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ‬‬ ُ‬‬ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻭﺭﻕ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﺮﻡ؟ ‬‬

ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻡ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺗﻠﺨﻲ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻋﺸﻖ ﺁﻛﻨﺪﻩﺳﺖ‬‬ ﭼﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺷﻲ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺍﺭﺩ‬‬

ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻡ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺯ ﺩﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪﺟﺰ ﺧﻴﺮ ﺑﺮﻧﻤﻲﺁﻳﺪ‬‬ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺷﻨﺎﻡ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ! ‬‬ ﺩﺭﺧﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ: ﻓﺎﺻﻠﻪﺍی‬‬ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺁﻳﻨﺔ ﭘﺮﻏﺒﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﻳﺲ: ‬‬ ُﺑﺪﻭﻥ ﻋﺸﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎی ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬‬

ﺑﺎﺩ ﻣﺸﺘﻲ ﻭﺭﻕ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩﺳﺖ‬‬ ﻋﺸﻖ، ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺍﺳﺖ! ‬‬

ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺁﻥ ﺭﺍﺯ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ! ‬‬ ﺗﺼﻮﺭی ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺍﺭﻏﻮﺍﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ! ‬‬ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻡ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬

ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍی ﻋﻤﺮ؟ ﺍی ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺑﻲﻗﻴﻤﺖ! ‬‬ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﺩﻥﺑﻨﺪ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺎﻟﻲﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻦ ﭼﺸﻢﻭﺩﻝﺳﻴﺮﻡ؟ ‬‬

ﻧـﺘـﺸـﺎﺭﺍﺕ ﺳـﻮﺭﻩ ﻣـﻬـﺮ (ﻭﺍﺑﺴـﺘﻪ ﺑـﻪ ﺣـﻮﺯﻩ ﻫﻨـﺮی)

ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﻫﻴﭻ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﻧﻮﺯﻳﺪﻩﺳﺖ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬‬ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﻮﺯﺩ ﺑﺎﺩ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ‬‬ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺨﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﻢ‬‬ ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ ﻋﻤﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩﺳﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ‬‬

ﺭﺍﺯ ﮔﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻦ، ﺧﻮﻥ ﺟﮕﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻮﺩ‬‬

ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﻜﺮ، ﮔﺎﻫﻲ ﺻﺨﺮﻩﻫﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ‬‬ ﭼﺮﺍ ﺳﻴﻠﻲﺧﻮﺭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺩﺭﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻣﺎ ﺭﺍ؟ ‬‬

ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪﻏﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ‬‬ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﻣﻴﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﻧﻤﻲﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﻧﻔﺮﻳﻨﻲ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ‬‬ ﻛﻪ ﻭﺣﺸﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺁﻫﻮﻫﺎی ﺻﺤﺮﺍ ﺭﺍ! ‬‬ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ؟! ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪی‬‬ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺨﺖ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩﺗﺮ ﻛﺮﺩی ﻣﻌﻤﺎ ﺭﺍ‬‬

ﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺯﻭﺩ ﻣﻲﮔﺬﺭﺩ ﺷﺎﺩیﺍﻡ، ﻭﻟﻲ‬‬ ﻏﻢ ﻣﻲﺧﻮﺭﻡ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻏﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺷﺮﺍﺑﻲ‬‬ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻛﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﺔ ﻧﺎﺑﻲ‬‬ ﺍی ﺗﺮﺱ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻜﺮ، ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺮﺩﻳﺪ‬‬ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺎﻭﻳﺨﺘﻢ ﺍﺯ ﺳﻘﻒ ﻃﻨﺎﺑﻲ‬‬

ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺆﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺎﻓﺮﻡ‬‬

ﻧﺴﻞ ﭘﺸﺖ ﻧﺴﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﭘﺲ ﻣﻲﺩﻫﻴﻢ‬‬ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ‬‬ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻥ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻔﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ! ‬‬ ﺳﻔﺮﻩﺍﺕ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ ﺍی ﻋﺸﻖ! ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ! ‬‬