بریده‌هایی از کتاب اقلیت

ﻋﺸﻖ ﺭﺍﺯیﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬‬ ﭼﻪ ﺳﺨﻦﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ‬‬

ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺷﺮﺍﺑﻲ‬‬ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻛﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﺔ ﻧﺎﺑﻲ‬‬

ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﺭﺍﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﺩﺭﺧﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ: ﻓﺎﺻﻠﻪﺍی‬‬ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺁﻳﻨﺔ ﭘﺮﻏﺒﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﻳﺲ: ‬‬ ُﺑﺪﻭﻥ ﻋﺸﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎی ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬‬

ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﺭﺍﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩی ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﻡ‬‬ ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺰ ﮔﺮﺩی ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬ ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍی ﻋﻤﺮ؟ ﺍی ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺑﻲﻗﻴﻤﺖ! ‬‬ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﺩﻥﺑﻨﺪ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪﻏﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ‬‬ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﻣﻴﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩی ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﻡ‬‬ ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺰ ﮔﺮﺩی ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﺑﺎﺩ ﻣﺸﺘﻲ ﻭﺭﻕ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩﺳﺖ‬‬ ﻋﺸﻖ، ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺍﺳﺖ! ‬‬

ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻡ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺟﺎی ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﻣﮕﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ ﻣﻦ ﺣﻠﻪ ﺑﺒﺎﻓﻨﺪ‬‬‬ ﺩﺭ ﭘﻴﻠﺔ ﻣﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩ‬‬

ﻫﺰﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻲ ﺍﻣﺎ‬‬ ﺭﺳﻴﺪﻧﻲﺳﺖ ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻲ‬‬

ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺎﻟﻲﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻦ ﭼﺸﻢﻭﺩﻝﺳﻴﺮﻡ؟ ‬‬ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

» ﺻﺒﺮ «ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﭼﻪ ﺑﺎﻙ؟!‬‬ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﻡ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎﺿﺮﻡ... ‬‬

ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺁﺗﺸﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ‬‬ ﺑﺮﺍی ﻛﺸﺘﻦ ﺣﻼﺝ ﺩﺍﺭ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻗﻠﺐ ﺑﻲﻗﺮﺍﺭی ﺑﺸﻜﻨﺪ‬‬ ﮔﻞ ﻧﻤﻲﺭﻭﻳﺪ، ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭی ﺑﺸﻜﻨﺪ‬‬ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﻲﺷﻜﺴﺖ‬‬ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﻏﺒﺎﺭی ﺑﺸﻜﻨﺪ‬‬

ﻋﻘﻞ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺳﺮ ﻃﺮﺡ ﻣﻌﻤﺎ ﺩﺍﺭﺩ‬‬ ﺑﺎﺯی ﻋﺸﻖ ﻣﮕﺮ ﺷﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺍﺭﺩ؟

ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺭﺅﻳﺎﺳﺖ، ﻭﻟﻲ ﺭﺅﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﻋﻤﺮ ﺟﺰ» ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻳﺮﻭﺯ «ﻭ» ﻏﻢ ﻓﺮﺩﺍ «ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺭﺅﻳﺎﺳﺖ، ﻭﻟﻲ ﺭﺅﻳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﻋﻤﺮ ﺟﺰ» ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻳﺮﻭﺯ «ﻭ» ﻏﻢ ﻓﺮﺩﺍ «ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﻫﻨﺮ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻲ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻲ‬‬ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻃﺎﻗﺖ ﭘﻴﻤﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﻫﻢ ﺩﻋﺎ ﻛﻦ ﮔﺮﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻋﺸﻖ‬‬ ﻫﻢ ﺩﻋﺎ ﻛﻦ ﮔﺮﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻋﺸﻖ! ‬‬