بریده‌هایی از کتاب داستان من

مهربانی نیرومندترین چیزی است که در یک عاشق یا اصلاً هرکسی وجود دارد. مهربانیِ جانی او را در نظرم به انسان‌ترین فرد فوق‌العاده‌ی روی زمین تبدیل کرده بود.

عشق‌ورزیدنِ ناامیدانه غم بزرگی‌ست برای دل.

ترجیح می‌دادم این‌طرف و آن‌طرف دراز بکشم و احساس تأسف کنم که واقعاً دنیا چه دنیای بی‌رحم و نا‌عادلانه‌ای است.

تمام خانواده‌هایی که با آن‌ها زندگی کرده بودم یک اشتراک داشتند؛ به آن پنج دلار نیاز داشتند. من هم یک خواست داشتم؛ این‌که خانه‌ای داشته باشم.

تقریباً هرکس را می‌شناختم از خدا حرف می‌زد. همه به من می‌گفتند که نباید او را ناراحت کنم. اما وقتی گریس از خدا حرف می‌زد گونه‌ام را نوازش می‌کرد و می‌گفت خدا تو را دوست دارد و دارد تو را نگاه می‌کند.

که همیشه همه به من می‌گویند کاری که دوست دارم را انجام ندهم.

مادر‌بزرگش را هم دیوانه و جیغ‌و‌داد‌کنان به بیمارستانی روانی در نورواک برده بودند و او هم همان‌جا مرده بود. برادرش هم خودکشی کرده بود. خانواده‌ی ارواح بودند.

عشق‌ورزیدنِ ناامیدانه غم بزرگی‌ست برای دل.

عادت داشتم شب‌ها که در هالیوود می‌گشتم با خودم این‌طور فکر کنم که، حتماً خیلی دخترا الان عین من تو سرشون رؤیای اینو دارن که یه روز ستاره‌ی سینما شن. اما به من ربطی نداره. رؤیای من قوی‌تره.

عشق‌ورزیدنِ ناامیدانه غم بزرگی‌ست برای دل.

عشق در نظر من چیزی بود که مال بقیه‌ی مردم بود،

«نباید از یه دختر غریبه خواستگاری کنی، این‌جوری اگه تو مشکل بیفتی تقصیر خودته.»

«چون انصاف نیست. من عاشق تو نیستم جانی. اگه باهات ازدواج کنم، عاشق یه مرد دیگه می‌شم. دوست ندارم همچین اتفاقی بیفته. اگه با مردی ازدواج کنم می‌خوام همیشه بهش وفادار باشم و هیچ‌وقت عاشق مرد دیگه‌ای نباشم.»

غذای‌مان در پیشخوان قهوه‌خانه‌های ارزان بود و جای‌مان در اتاق‌های انتظار. ما زیباترین قبیله‌ی گدایانی بودیم که تا به حال شهری به خود دیده و تعدادمان هم کم نبود!

تنها بودم، خودم با خودم. وقتی شب‌ها از خیابان‌های روشن و پیاده‌روهای پر‌ازدحام به خانه برمی‌گشتم، چهره‌هایی می‌دیدم که دارند با هم حرف می‌زنند و با عجله می‌خواهند به جایی بروند. با خودم می‌گفتم کجا دارند می‌روند و چه احساسی دارد که آدم جایی داشته باشد که برود یا کسانی باشند که تو را بشناسند.

بهترین چیز این گرگ‌ها این است که به ندرت از تو ناراحت می‌شوند یا به تو ایراد می‌گیرند. اما اگر تسلیم آن‌ها بشوی وضع فرق می‌کند و دیگر این‌طوری نیستند و کم‌کم آن خلق‌و‌خوی خود را از دست می‌دهند، اما نه به دلیلی که اکثر مردها این‌طوری می‌شوند. اگر زنی اشتباه کند و عاشق یک گرگ شود، احتمالاً آن مرد زود از کوره در خواهد رفت. اما واقعاً چقدر احمق است آن زنی که چنین خبطی کند!

یک مرد قوی نیازی نمی‌بیند که در مقابل یک زن حکم‌فرمایی کند. او هیچ‌وقت قدرتش را به زن ضعیفی که عاشقش هست نشان نمی‌دهد، بلکه قدرتش را به دنیا نشان می‌دهد.

تنها بودم، خودم با خودم. وقتی شب‌ها از خیابان‌های روشن و پیاده‌روهای پر‌ازدحام به خانه برمی‌گشتم، چهره‌هایی می‌دیدم که دارند با هم حرف می‌زنند و با عجله می‌خواهند به جایی بروند. با خودم می‌گفتم کجا دارند می‌روند و چه احساسی دارد که آدم جایی داشته باشد که برود یا کسانی باشند که تو را بشناسند.

هر‌چه می‌خواست را به او می‌گفتم: در مورد عشق، روابط زناشویی و در مورد همه‌چیز! اما عمدتاً همه‌چیز بدون دروغ! هیچ دروغی نمی‌گفتم نه در مورد بابا نوئل، نه در مورد این‌که دنیا پر است از آدم‌های نجیب و قابل احترام که همگی عاشق کمک‌کردن به هم هستند و با هم خوب هستند. به او می‌گفتم که بله خوبی و معرفت در جهان هست، اما اندازه‌ی الماس و یاقوت!

یک مرد قوی نیازی نمی‌بیند که در مقابل یک زن حکم‌فرمایی کند. او هیچ‌وقت قدرتش را به زن ضعیفی که عاشقش هست نشان نمی‌دهد، بلکه قدرتش را به دنیا نشان می‌دهد.