بریده‌هایی از کتاب قواعد مدیریت: ۵۰ قاعده جدید برای مدیران

از ادای جملات مصنوعی و کوتاه که معمولاً مدیران بی‌تجربه به‌کار می‌بندند، پرهیز کنید: ‌«‌دست‌مریزاد! چقدر عالی آن برگه را کپی گرفتی!...»

اگر برای تعریف‌وتمجید از زیردستان، وقت صرف می‌کنید، خب چه بهتر. کلام مدیر، همان ملودی زیبایی است که در گوش بیشتر اعضای گروه، خوش می‌نشیند.

اگر مدیری هستید که برای شناخت و تحسین دستاوردهای کاری وقت می‌گذارید، بدانید مدیر برجسته‌ای تلقی خواهید شد و درمی‌یابید که شبکه‌ای از افراد را پرورش می‌دهید که همگی شما را دوست دارند و به موجب نحوۀ برخوردتان با آنها، به شما احترام می‌گذارند.

گاهی اوقات در همین فضای بی‌توجهی و بی‌عدالتی، برخی افراد هستند که صداقت، انسانیت، پشتکار و نبوغ ذاتی ما را درک می‌کنند و در مقابل، ما نیز به قضاوت درست آنان احترام می‌گذاریم.

هیچ سرنخی وجود ندارد که نشان دهد، چاپلوسی بی‌ثمر است. به زبان دیگر، هرچه بیشتر تملق کنید بهتر است.

همکاران، به دفعات در محیط کار با یکدیگر درگیر می‌شوند، زیرا سبک‌های مختلفی دارند. وظیفۀ شما این است سازی که با آن می‌رقصند را بشناسید، سپس بنوازید تا برقصند! وقتی موفق شدید، تأثیر را به‌وضوح مشاهده خواهید کرد؛ حتی اگر کسی نتواند درک کند چطور مدیریت کرده‌اید که این چنین روابط خوبی را ایجاد کرده‌اید. می‌توانید به دلخواه رازتان را افشا کنید یا نکنید.

مدیران خوب، به‌طور غریزی می‌دانند چگونه باید این‌کار را انجام دهند. آنها مانند آفتاب‌پرست‌ می‌مانند و خود را با هر وضعیتی تطبیق می‌دهند. مدیران ضعیف، با تعصب ورزیدن بر سبک خود، به‌سختی در کار پیش می‌روند و زمانی که واکنشی از اطرافیان دریافت نمی‌کنند، بلندتر فریاد می‌کشند، سخت‌تر کار می‌کنند، اما متحیر می‌مانند که چرا هیچ پاسخی دریافت نمی‌کنند.

مدیران مانند آفتاب‌پرست می‌مانند، خود را با هر وضعیتی تطبیق می‌دهند

اگر افراد گروه برون‌گرا باشند، باید توقع محیط کاری مملو از سروصدا و شلوغی داشته باشید؛ اگر درون‌گرا باشند، فضایی پر از انعکاس سکوت و آرامش را تجربه خواهید کرد. تعادل، بهترین حالت است.

اگر ندانید به کجا می‌خواهید بروید، بعید به نظر می‌رسد اصلاً به‌جایی برسید