بریده‌هایی از کتاب چنین گفت زرتشت: کتابی برای همه کس و هیچ کس

شادکامی به دنبالِ من است. چرا که من هرگز به دنبالِ زنان نیستم. و آیا شادکامی همان زن نیست؟

در جلوه‌گاه عشق بزرگ، قدرتِ زایش نهفته است.

هرچه به زندگی ژرفتر می‌نگرد، ژرفترین رنجها را می‌بیند.

آیا کسی از شما هست که بتواند ایستاده بر قلّه‌های بلند بخندد؟ کسی که بر بلندای کوه‌ها بال می‌زند همه اندوه‌های زندگانی، نمایشهایش و حتّی خودِ زندگی را به ریشخند می‌گیرد»

زندگی تنها «کیفر» است.

«همه چیز فنا می‌پذیرد. همه چیز سزاوار فناست» . عدالت ـ خود ـ حکم می‌کند که زمان فرزندانش را فرو بلعد.

شما در نگاهِ من برده شهوتید. چرا که شما زمین و زمینیان و هرچه زمینی است دوست دارید.

یاران! می‌گویید که در ذوق و پسند چه جای مناقشه است؟ گویی نمی‌دانید که سراسرِ زندگی میدانِ نبرد بر سرِ ذوق و پسند است.

هر کس خواستِ زندگی را بپذیرد بر حقیقت دست نمی‌یابد.

اهلِ حقیقت کسی است که در بیابانِ بی‌خدایی گام می‌زند. زیرا بتِ بزرگداشت را در درونِ خود شکسته است.

می‌گویید زندگی دشوار است و زیر بارش نتوان رفت پس چرا پُرغرور به‌پیشوازِ سپیده می‌روید؟ چرا شامگاهان چنین افتاده و فروتن‌اید؟ آری زندگی دشوار است. امّا نه جای آن است که چنین نعره زنید! ما. بارکشان را از حمل بارهای گران گریزی نیست. چه تناسب میان ما و گُلبُنی که از فرو چکیدن قطره‌های شبنم لرزان است. بی‌شک ما شیفته زندگی هستیم، امّا این از آن نیست که با زندگی خوی گرفته‌ایم. بلکه از آن است که ما با عشقْ به زندگی مأنوسیم. عشق آمیخته به جنون است. امّا جنون نیز اندک خِرَدی در خود دارد.

من خواهان شکوه بسیار و ثروت فراوان نیستم، هر دوی اینها اضطراب آورند. امّا اگر شخصی از شهرتی و مالی برخوردار نباشد به خواب خوش نمی‌رود.

باید قدرت را گرامی داری و در برابرش فروتن باشی. حتی اگر این قدرت کژ و کوژ باشد. چرا که چنین است اقتضای خوابِ خوش.

اندکند آن مردمانی که فضیلتِ خوب خفتن را کامل دانند، دیگر کسی به خوابِ خوش نمی‌رود، چه! اگر کسی گواهی دروغین دهد یا به زنا آلوده شود و دل به خدمتگزار همسایه بندد از همه فضایل خوب خفتن بی‌بهره می‌ماند.

کسی را دوست می‌دارم که برای آموختن زندگی می‌کند. و آموختن را برای زنده ماندن و انسانِ برتر شُدن می‌خواهد. و او این گونه خواهانِ فروگراییدنِ خویش است.

من خواهان شکوه بسیار و ثروت فراوان نیستم، هر دوی اینها اضطراب آورند. امّا اگر شخصی از شهرتی و مالی برخوردار نباشد به خواب خوش نمی‌رود.

برای جویای حقیقت نیت راستین کافی نیست، بلکه همواره باید اخلاص و نیت خود را بپاید و به آن از دیده شک بنگرد. زیرا دلداده حقیقت، حقیقت را به خاطر هماهنگیِ آن با امیالِ خویش نمی‌خواهد، بلکه حقیقت را تنها به خاطر حقیقت بودن دوست می‌دارد، حتّی اگر مخالف باور و عقیده‌اش باشد.

هنگامِ کوچ است. سایه آواره و درازترین درنگ وخاموش‌ترین لحظه‌ها همه همداستانْ به من گفته‌اند: «هنگامِ ناگزیرْ کوچیدن است» .

کسی که بر بلندای کوه‌ها بال می‌زند همه اندوه‌های زندگانی، نمایشهایش و حتّی خودِ زندگی را به ریشخند می‌گیرد» .

قانونِ اخلاق را براساسِ حقوق و کیفرها بنیاد گذاشته‌اند.