بریده‌هایی از کتاب نبرد من

تمام الهامات اصیل هنری از بخش آلمانی و جمعیت ژرمن کشور برمی‌خاست. در موسیقی، معماری، مجسمه‌سازی و نقاشی، وین حرف اول را می‌زد و به نظر نمی‌آمد این سرچشمه امکان خشک‌شدن داشته باشد

سوسیال‌دموکرات‌ها می‌دانند چگونه این عقیده را تحمیل کنند که آنان تنها حافظان صلح هستند. در این راه، بسیار محافظه‌کارانه عمل می‌کنند، اما هرگز بینش هدف نهایی‌شان را از دست نمی‌دهند، یکی پس از دیگری قلمروهای روانی را تصرف می‌کنند، یک بار با بهره‌گیری از شیوه‌های ارعاب و تهدید و بار دیگر با راهزنی در روشنایی روز. این تاکتیک آخری را با این اندیشه مورد استفاده قرار می‌دهند که توجه عموم از این مسائل منحرف شود که دموکرات‌ها آرزو دارند توجه عموم از این مسائل منحرف نشود، یا در زمانی‌که جامعه به واقعه‌ای پیش پا افتاده توجه می‌کند تا دربارۀ آن شایعه بسازد، در نتیجه خشم طرف ناراضی را سبب شود.

برای مثال، فرد سخنرانی که منابع اطلاعاتی خود را که لازمۀ برداشتی مناسب از موضوع سخنرانی‌اش است، آماده در اختیار ندارد، قادر نیست از دیدگاه‌های خود در برابر یک مخالف دفاع کند، حتی اگر این دیدگاه‌ها کاملاً درست و عینی باشد. در هر بحثی حافظه‌اش او را با شرمندگی تنها می‌گذارد. او نمی‌تواند برای حمایت از تلاش یا رد نظر مخالفانش، بحث و گفت‌وگو را جمع کند. تا زمانی‌که سخنران فقط مجبور است از مواضع شخصی خود دفاع نماید، وضعیت جدی نیست؛ اما فاجعه زمانی رخ می‌دهد که موقعیت چنین دانای کل یا علامۀ دهری که در واقعیت چیزی نمی‌داند، او را مجبور کند دربارۀ امور دولتی صحبت کند.

در طول نبرد برای بقای خود در وین، به‌وضوح دریافتم، هدف تمام فعالیت‌های اجتماعی، نباید صرفاً کمک نیکوکارانۀ مسخره و بی‌فایده باشد، بلکه باید ترجیحاً ابزاری باشد برای یافتن شیوه‌ای در جهت برطرف‌کردن نقصان بنیادین در زندگی فرهنگی و اقتصادی ما ــ نقصانی که لزوماً انحطاط و تباهی را در فرد ایجاد می‌کند یا حداقل او را به‌سمت چنین انحطاطی می‌کشاند.

شکافی که طبقۀ بورژوا را، که به‌هیچ‌وجه از نظر اقتصادی پولدار نیست، از طبقۀ کارگر جدا می‌کند، عمیق‌تر از آن است که مردم فکر می‌کنند. علت این جدایی را می‌توان خصومت بین دو طبقه نامید و یا به عبارت روشن‌تر ترسی که بر این گروه اجتماعی حاکم است، گروهی که تنها تمایزش با طبقۀ کارگر، همین بیم است. ترس از این‌که ممکن است این طبقه به وضعیت سابقش بازگردد یا حداقل با طبقۀ کارگر یکسان نگریسته شود. علاوه بر این، یادآوری فقر فرهنگی طبقۀ پایین‌تر و رفتار ناهنجارشان با یکدیگر نفرت‌انگیز است؛ بنابراین برای افرادی که تنها روی اولین پلۀ نردبان اجتماع قرار دارند، هر‌گونه ارتباط با طبقۀ فرهنگی و معیار زندگی خارج از معیارهای خودشان، غیر‌قابل تحمل است.

نمی‌دانم کدام‌یک غیر‌اخلاقی‌تر است: بی‌اعتنایی نسبت به فقر و فلاکت جامعه از سوی اکثریت مردم مرفه، که از طریق کار متعارف خود به نوایی رسیده‌اند، یا حمایت‌های ظاهری و تظاهر به خیرات و مبرات مردمی که خود را مهربان و همدل نشان می‌دهند.

سوسیال‌دموکراسی از طریق تجربۀ خود به ارزش قدرت پی برده است و به همین دلیل عمدتاً به کسانی حمله می‌کند که در آن‌ها جوهرۀ شجاعت بیش‌تری احساس می‌شود، البته این نوع افراد بسیار نادر هستند. از طرف دیگر در میان دشمنان خود از آدم‌هایی با روحیۀ ضعیف، به شیوه‌ای محتاطانه، براساس معیار توانایی‌های ذهنی آشکار یا احتمالی‌شان تمجید می‌کند. آن‌ها از نابغه‌ای که نیروی ارادۀ ضعیفی دارد کم‌تر از شخصی زورمند، با هوش و ذکاوت متوسط می‌ترسند و در عین حال کسانی را می‌ستایند که فاقد هوش و اراده هستند.

برای اولین بار ناسیونالیست‌ها و میهن‌پرستان به عناصر شورشی تبدیل شدند. آن‌ها بر ملت یا کشور نشوریدند، بلکه بر آن دولتی شوریدند که اطمینان داشتند قاطعانه بر آن است تا مردم کشور خود را به نابودی بکشاند. برای اولین بار در تاریخ جدید، میهن‌پرستی سنتی شاهانه و عشق ملی به سرزمین پدری و مردم در نزاعی آزاد قرار گرفتند.

کلاوزویتس در سه‌گانه خود این عقیده را به شیوۀ تحسین‌برانگیزی بیان کرده و به آن قالبی مشخص داده است. او می‌گوید: "داغ ننگ ایجاد شده توسط تسلیم بزدلانه هرگز پاک نمی‌شود. قطره زهری که وارد خون یک ملت می‌شود به نسل‌های آینده منتقل خواهد شد. این زهر نسل‌های آینده را تخریب و فلج خواهد کرد. " با این حال می‌افزاید: "حتی از بین‌رفتن آزادی ملتی بعد از شکست در نبردی شرافتمندانه، رستاخیز آن ملت را تضمین

مکتب ناسیونال‌سوسیالیست دست‌پرورده و نوکر منافع سیاسی یک ایالت فدرال نیست. یک روز این مکتب باید معلم تمام ملت آلمان شود. این مکتب باید زندگی همه مردم را جهت بخشد و آن زندگی را از نو شکل دهد. به همین دلیل باید قاطعانه خواستار حق فراتر‌رفتن از مرزهایی باشیم که پیشرفت سیاسی این مرزها را تعیین کرده است،

مجلس سنا استفاده از سنگ را ممنوع کرده و دستور داده شده بود که دیوارها باید با گچ‌کاری تزیین شوند. با وجود این برای اولین بار مجلسی‌ها در این زمینه تصمیمی مناسب گرفتند؛ زیرا حضور مغزهای گچی در میان دیوارهای سنگی نامناسب بود.

زمانی‌که دو گروه از سربازان در جبهه نبردی دو‌طرفه به صف ایستاده‌اند، طرفی که در آن هر سرباز دانش تخصصی قوانین استراتژی را دارد پیروز نخواهد شد، بلکه طرفی پیروزی را از آن خود خواهد کرد که بهترین رهبران و بهترین نظم را داشته باشد و سربازانش کاملاً مطیع باشند.

یهودیان بهتر از دیگر اقوام می‌دانسته‌اند که چگونه می‌توان از حربۀ دروغ‌گویی و بدنام‌کردن سوءاستفاده کنند. آیا صرف وجودشان بر پایه دروغی بزرگ پیدایی نیافته است؟ یعنی این‌که آن‌ها جامعه‌ای دینی هستند، در‌حالی‌که در‌حقیقت آن‌ها یک نژادند و چه نژادی! شوپنهاور یکی از بزرگ‌ترین متفکرینی که نوع بشر تاکنون به خود دیده، یهودیان را همواره با جمله‌ای که عمیقاً و دقیقاً حقیقت را بیان می‌کند، می‌خواند. وی یهودیان را این‌گونه می‌خواند: <استاد اعظم دروغ>

آیا مسئولیت و کاری مشکوک، نوعی شرارت و پستی، به‌ویژه در حیات فرهنگی وجود داشت که در آن حداقل یک یهودی حضور نداشته باشد؟ هرکس با فرو‌بردن دقیق چاقوی جراحی به چنین دملی، مانند کرم در یک بدن در حال فساد، فوراً وجود یهودی حقیر را که اغلب از تابش نوری ناگهانی خیره می‌شود، کشف می‌کند. > <و بدین‌سان امروز معتقدم رفتار و سلوک من مطابق با ارادۀ خالق قادر متعال است. با ایستادگی و مقاومت در برابر یهود، من از دستاورد پروردگار خویش پاسداری می‌کنم. >

طی چند دهه، جنبش اتحادیۀ کارگری، به یاری دستان ماهر و توانای سوسیال‌دموکرات‌ها، از جنبشی که در اصل برای دفاع از حقوق انسان‌ها طرح‌ریزی شده بود به ابزاری برای تخریب ساختار اقتصادی ملی تغییر ماهیت داد. به منافع طبقۀ کارگری اجازه داده نمی‌شد تا لحظه‌ای این هدف را محقق ببینند؛ زیرا در سیاست، اعمال فشار اقتصادی همیشه زمانی امکان‌پذیر است که یک طرف به‌اندازۀ کافی بی‌وجدان باشد و طرف دیگر به‌اندازۀ کافی تنبل و مطیع.

من تنها برای آنچه بدان عشق می‌ورزم، می‌جنگم و فقط می‌توانم به چیزی عشق بورزم که به آن احترام می‌گزارم و به این منظور باید حداقل تا حدودی نسبت به آن آگاهی داشته باشم.

مسئلۀ ایجاد <گرایش‌های ملی> یا <میهن‌پرستی> مردم، اولین و مهم‌ترین شرط ایجاد اجتماعی سالم است که زمینه‌های ضروری برای آموزش افراد را فراهم خواهد آورد. زیرا در این زمان است که تعلیم و تربیت خانوادگی فرد، آگاهی لازم را نسبت به عظمت فرهنگی، اقتصاد و مهم‌تر از همه عظمت سیاسی کشورش به او القا خواهد کرد و تنها در این زمان، ممکن است فرد بتواند از این‌که شهروند چنین کشوری است احساس غرور کند.

زمانی‌که پدر با خشمی مستانه به مادر حمله می‌کند، او را آزار می‌دهد و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد، کودک شش‌ساله دیگر نمی‌تواند این جزئیات زشت و نفرت‌انگیز را فراموش کند که حتی برای یک بزرگ‌سال نیز منزجر کننده است. او تحت تأثیر سموم اخلاقی قرار می‌گیرد، دچار سوءتغذیه می‌شود و مغز کوچکش از انگل‌های جامعه آکنده می‌شود. این <همشهری> جوان به مدرسۀ ابتدایی می‌رود. او فقط با رنج بسیار خواندن و نوشتن می‌آموزد. امکان این‌که در خانه درسی بیاموزد وجود ندارد، بلکه کاملاً برعکس، پدر و مادر با حالتی تحقیرآمیز پیش کودکان دربارۀ معلم و مدرسه صحبت می‌کنند و بیش‌تر مایلند به معلم‌ها اهانت کنند تا کودکان‌شان را مقابل خود روی زانو بنشانند و دلیلی منطقی بیاورند.

درست همان‌گونه که طبیعت توجه اصلی خود را معطوف فقط آنچه تاکنون وجود داشته نمی‌کند، بلکه در اندیشه پرورش نسل‌هایی است که گزیده و ممتاز باشند، در مورد انسان نیز کم‌تر بحث بهبود تصنعی نسل موجود است (به‌سبب ویژگی‌های انسانی در ۹۹ مورد از ۱۰۰ مورد ناممکن است) و بیش‌تر بحث تضمین نوع برتر از نقطۀ آغاز برای آینده‌ای روشن‌تر است.

مطالعۀ تاریخ به معنای جست‌وجو و کشف نیروها و عواملی‌ است که علل حوادثی هستند که در مقابل چشمان ما رخ می‌دهد و به آن‌ها وقایع تاریخی می‌گوییم. هنر مطالعه و فراگیری تاریخ، برای به‌ خاطر‌سپردن ضرورت‌ها و فراموش کردن مسائل بی‌ارزش است.