بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

در این کتاب یا از مصاحبه‌شوندگانی است که افسردگی کاملاً نهفته را در خود تشخیص داده‌اند یا از بیمارانی است که برای درمان به من مراجعه کرده‌اند. هویتشان محفوظ است، اما سخنانشان واقعی است. وقتی از آن‌ها پرسیدم که چرا می‌خواهند از داستانشان استفاده کنم، اغلب می‌گفتند: «می‌خوام هر کاری از دستم برمی‌آد انجام بدم تا دست افسردگی نهفته رو رو کنم، تا نیازی نباشه آدم دیگه‌ای همون احساسی رو داشته باشه که من تو تموم زندگیم داشتم.» آن‌ها می‌خواهند شما بدانید که تنها نیستید. آن‌ها هم درد شما را کشیده‌اند و می‌دانند واقعی است. در این سفر به آنان بپیوندید؛ سفری که در طی آن دیگر مجبور نیستید سکوت کنید و پنهان شوید

مطلوب جامعه که مبتنی بر فشار شدیدی است که از جانب دیگران برای رسیدن به کمال احساس می‌شود. دستهٔ آخر بسیار خطرناک است، زیرا یأسی بی‌پایان در پی خواهد داشت؛ البته دو دستهٔ دیگر نیز بی‌خطر نیستند. روان‌دردی که اشنایدمن از آن حرف می‌زند عاملی مهم در رفتار متمایل به خودکشی است

او هرگز نمی‌توانست رضایت مادرش را جلب کند.

می‌گفت: «من نباید شکایت کنم، چون در مقایسه با بیشتر مردم زندگی راحتی دارم.»

تاشا در شرکت حقوقی کوچک پدرش شریک شد. می‌گفت: «هیچ‌وقت رؤیای دیگه‌ای واسه خودم نداشتم. نمی‌دونستم رؤیاداشتن چه شکلیه.»

تاشا در شرکت حقوقی کوچک پدرش شریک شد. می‌گفت: «هیچ‌وقت رؤیای دیگه‌ای واسه خودم نداشتم. نمی‌دونستم رؤیاداشتن چه شکلیه.»

این کتاب برای همه است، زیرا بدانیم یا ندانیم همهٔ ما از مسائل مربوط به سلامت روان تأثیر می‌پذیریم. از هر پنج امریکایی، یک نفر (۴۶.۶ میلیون یا ۱۸.۵ درصد از جمعیت) در سال با مشکلات مربوط به سلامت روان دست‌وپنجه نرم می‌کند (مؤسسهٔ ملی سلامت روان، ۲۰۱۹ ب). ازآنجاکه همهٔ ما بیشتر از پنج نفر را در زندگی‌مان می‌شناسیم، پس کسی را می‌شناسیم که تحت‌تأثیر بیماری روانی قرار گرفته باشد؛ ممکن است آن فرد خود ما باشیم. در ایالات متحده، سالانه ۱۷.۳ میلیون بزرگ‌سال یک دورهٔ افسردگی حاد را از سر می‌گذرانند (مؤسسهٔ ملی سلامت روان، ۲۰۱۹ آ) و امروزه خودکشی دومین عامل مرگ‌ومیر در سنین ۱۰ تا ۳۴ سال است (مؤسسهٔ ملی سلامت روان، ۲۰۱۸).

انکار و ترس از نگرش‌های منفی دو مانع اصلی تعهد به درمان‌اند.

تغییر: مرحلهٔ آخر از همه سخت‌تر است، اما آزادی و خودانگیختگی و حضور در اکنون را نیز به همراه دارد؛ همهٔ آن چیزهایی که پیش از این از زندگی‌تان رخت بربسته بودند. اکنون زمان آن فرارسیده است که به‌سمت ابراز وجود جدیدتان پیش روید و همان انسان ناقص معرکه‌ای باشید که هستید!

کارولین بیتن (۲۰۱۷) از سرمقاله‌ای نقل می‌کند: «چیزی که به چشم می‌آید این است که همه، بدون زحمت، در دریاچهٔ دانشگاه از این‌سو به آن‌سو می‌روند. اما پاهای کوچک اردکیِ ما زیر آب دیوانه‌وار تقلا می‌کنند و جانمان دارد بالا می‌آید. خستگی، اضطراب، تردید درونی، تقلا و شکست جایی در استنفورد ندارد.» برای دانشجویان استنفورد، سندروم اردک بازنمای آرامشی دروغین و نبوغی نمایشی است.

کمال‌طلبی را به سه دسته تقسیم می‌کنند: خودمدار که همواره از خود انتظار کمال دارد؛ دگرمدار که همواره از دیگران توقع کمال دارد؛ مطلوب جامعه که مبتنی بر فشار شدیدی است که از جانب دیگران برای رسیدن به کمال احساس می‌شود. دستهٔ آخر بسیار خطرناک است، زیرا یأسی بی‌پایان در پی خواهد داشت؛ البته دو دستهٔ دیگر نیز بی‌خطر نیستند

اگر افسردگی بالینی فقدان سرزندگی است، افسردگی نهفته فقدان خویشتن‌پذیری است.

کسی شک نمی‌کند که یک جای کار ایراد دارد. بااین‌حال شما آدمی هستید که ممکن است خودش را بکشد و هیچ‌کس علت آن را نداند. بریتنی ماه‌ها پس از جلسهٔ اولمان گفت که پیش از پاگذاشتن در مطب من قصد داشته جان خود را بگیرد. می‌دانست که دیگر نمی‌تواند این‌گونه زندگی کند. درد و رنج زیادی را پنهان می‌کرد و در پس آن‌همه لبخند، احساس یأس و درماندگی داشت. این افسردگی است، افسردگی کاملاً نهفته.

در بریتنی هم، مانند دیگران، افسردگی به معنای شناخته‌شده‌اش به چشم نمی‌خورد. به‌شدت منطقی و بسیار منظم بود (حتی کمی سخت‌گیر)، دفتر برنامه‌ریزی‌اش پر بود از کاغذ یادداشت‌های برچسب‌دار و فهرست‌های بلندبالایی از کارهایی که باید انجام می‌داد. هیچ شبی از شام‌خوردن با دوستان همیشگی‌اش دست نمی‌کشید. در حرفه‌اش موفق بود، هرچند به‌شدت نگران تصمیم‌گیری درست برای آینده‌اش بود. غمگین به نظر نمی‌رسید. اغلب بسیار بامزه و شوخ‌وشنگ بود. ظاهری که بریتنی به دیگران نشان می‌داد بسیار بی‌نقص به نظر می‌رسید. اگر دچار افسردگی کاملاً نهفته باشید، آنچه بر سرتان آمده افسردگی نمی‌دانید.

در آن جلسه، بریتنی دربارهٔ زندگی‌اش همه‌چیز را به من نگفت. درواقع ماه‌ها طول کشید تا از کل داستان او باخبر شدم. گهگاه راز پررنجی را فاش می‌کرد که تمام عمر آن را در دلش نگه داشته بود و در هنگام گفتن تمامی حواسش به واکنش من بود، زیرا برای در میان گذاشتنِ زندگی واقعی‌اش کم‌کم خطر می‌کرد. بااین‌حال نمی‌توانست احساسات مربوط به آن رازها را بی‌پرده و راحت بیان کند. گهگاهی اشک در چشمانش حلقه می‌زد که به‌سرعت با نگاهی بی‌تفاوت یا عوض‌کردن موضوع پنهانش می‌کرد. این افسردگیِ کاملاً نهفته است. بسیاری از این تجربیات و احساسات همچون شرم، روان‌زخم، آسیب و خشم آن‌قدر مخفی نگه داشته شده‌اند که شاید سر باز کردنشان روندی کند داشته باشد.

درد و رنج زیادی را پنهان می‌کرد و در پس آن‌همه لبخند، احساس یأس و درماندگی داشت. این افسردگی است، افسردگی کاملاً نهفته

فشار پشت فشار و فقدان پشت فقدان را تحمل کرده‌اید و ادامه داده‌اید. با زحمت کار کرده‌اید، پدر یا مادری سخت‌کوش بوده‌اید، بی‌خستگی در همهٔ کارها داوطلب شده‌اید. همیشه سرحال بوده‌اید. مهم‌تر از همه، اعتراف به افسردگی اعتراف به نقص است. اگر کمال‌طلبید، باید عیب‌هایتان را بپوشانید.

در این فرایند و هر فرایند تغییر دیگری، مهم این است که با سرعت خود پیش بروید. اگر کاری که در این پنج مرحله انجام می‌دهید خیلی سخت یا دردناک شد، استراحت کنید. درک کنید که می‌خواهید الگویی را تغییر دهید که سال‌ها سپر شما بوده است. جسارت و زمان لازم است تا به مسائل متفاوت نگاه کنید و خطر رفتارهای جدید را به جان بخرید. به خودتان احترام بگذارید. قرار نیست این کارها را بی‌نقص انجام دهید. هیچ راه‌حل یا درمان بی‌نقصی وجود ندارد.

واماندگی ‫واکنش دیگر وقتی است که ترس آن‌قدر برای کسی ناگوار باشد که بخشی از توانایی عملکردی خود را از دست بدهد. چنین افرادی از نظر عاطفی تحت‌تأثیر حرف‌های شما قرار می‌گیرند و به‌شدت نیاز دارند از شما بشنوند که هیچ مشکلی وجود ندارد. حتی شاید به‌خاطر مشکل شما شرمنده شوند. شاید بگویند: «باید می‌دونستم اوضاع بر وفق مرادت نیست.» یا بپرسند: «من باعث شدم این احساس رو داشته باشی؟» این رویکرد دشوار خواهد بود، زیرا نمی‌خواهید دوباره به پنهان‌کاری‌هایتان برگردید.

مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر نمی‌توانند اضطرابشان را از دیگران پنهان کنند. همه از نگرانی دائمی آن‌ها خبر دارند و شاید بی‌وقفه به فرزندان خود هشدار خطر بدهند.