بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

اگر افسردگی بالینی فقدان سرزندگی است، افسردگی نهفته فقدان خویشتن‌پذیری است. خویشتن‌پذیری پادزهر افسردگی نهفته است؛ وقتی شفقت به تمامی جنبه‌های وجودتان را یاد می‌گیرید و تمرین می‌کنید، از نقاط قوت و قابلیت‌هایتان گرفته تا بی‌اعتمادی‌ها و آسیب‌پذیری‌ها، از غرور و دستاوردها تا پشیمانی و حسرت، همه را در درون خود می‌پذیرید.

‫افسردگی نهفته همهٔ هویتتان نیست

اگر وانمود کنید که نیازی ضروری به دیگران ندارید و نقش شما در زندگیْ بخشیدن و به‌ندرت دریافت‌کردن است، تنهایی ناشی از بی‌توجهی دیگران یا دوست‌داشته‌نشدن را دست‌کم برای مدتی می‌توان نادیده گرفت.

همین نداشتن اعتمادبه‌نفس ممکن است باعث شود که به تعریف و تمجیدها بی‌اعتنا باشید. حتی اگر همه دستاوردتان را «عالی و بی‌نقص» بدانند، خودتان کار را خراب می‌کنید. شاید تعریف و تمجیدی برای مدتی کوتاه در قلب و ذهنتان باقی بماند، اما نداشتن اعتمادبه‌نفس باعث می‌شود که باور درونی به آن نداشته باشید و به‌تدریج رنگ ببازد. هیچ تعریف و تمجیدی برایتان کافی نیست.

‫چرخه‌ای ایجاد می‌شود: نگرانی منجر به نیاز به کنترل، کنترل منجر به مسئولیت بیشتر، مسئولیت بیشتر منجر به خستگی و خستگی منجر به خشم یا رنجش پنهان درونی می‌شود.

«وقتی از آن‌ها [کمال‌گرایان] پرسیده می‌شود چه احساسی دارند، معمولاً احساسات را توصیف می‌کنند، به‌جای اینکه ابراز کنند.»

آسیب‌پذیربودن شما را می‌ترساند. باور دارید که اگر بغضتان بترکد، اشکتان بی‌وقفه سرازیر می‌شود. بنابراین به هر دری می‌زنید تا احساساتی نشوید و برای هر مسئله‌ای با منطق و تحلیل چاره‌ای بیابید.

برای دوری از احساسات دردناک و سرکوب جدی آن‌ها، ذهنتان را مشغول نگه می‌دارید.

هرچه کمال‌طلب‌تر باشیم، برای رسیدن به این ناممکن، دیوانه‌وارتر عمل می‌کنیم. این رویکرد چرخه‌ای دردناک از تلاش‌های بی‌حدومرز ایجاد می‌کند که خودانتقادی شدیدی را در پی دارد.

بااین‌حال نمی‌توانست احساسات مربوط به آن رازها را بی‌پرده و راحت بیان کند. گهگاهی اشک در چشمانش حلقه می‌زد که به‌سرعت با نگاهی بی‌تفاوت یا عوض‌کردن موضوع پنهانش می‌کرد.

بدون گذر از آسیب‌پذیری، نمی‌توان به شهامت رسید. ختم کلام!

یادگیری شیوه‌های گوناگون بروز احساساتتان هدیه‌ای شگفت‌انگیز به فرزندانتان خواهد بود، زیرا آن‌ها از رفتارتان بسیار بیشتر از گفتارتان الگو برمی‌دارند.

وقتی به توانایی و عادتتان در پنهان‌کردن خود واقعی‌تان اقرار کنید و وقتی آرام‌آرام طعم آزادی را بچشید و تمامی وجود خود را ارج نهید، تغییرات اساسی گریزناپذیر خواهد بود.

مدارای سالم، برای رویارویی با هرچه سر راهمان قرار می‌گیرد، همواره از مهارت‌های سازندهٔ ما استفاده می‌کند، از رخدادهای خوشایند و لذت‌بخش گرفته تا حوادث دردناک. مدیریت خشم، خویشتن‌داری یا آرام‌گرفتن و تجزیه‌وتحلیل عقلانیِ اطلاعات مهارت است. اگر مهارت مدارای سالم داشته باشید، از پس فقدان، یأس، هراس، خشم، سوگ و شوک برمی‌آیید. شاید فکر کنید این توانایی را ندارید. احتمالاً دلتان می‌خواهد هر جایی باشید غیر از جایی که الآن در آن گرفتارید. شاید سؤالاتی بسیار دشوار و احساساتی پیچیده داشته باشید، اما می‌دانید چطور از این مرحله بگذرید. چه با ایمان مذهبی، که پشتیبان شماست، چه با تلاش سخت برای بقا و دوام‌آوردن، از پس آن بر خواهید آمد.

اگر افسردگی بالینی فقدان سرزندگی است، افسردگی نهفته فقدان خویشتن‌پذیری است.

چه مبارزه کنید چه شکست بخورید، نه شکست، نه مبارزه و نه موفقیت شما را تعریف نمی‌کند

اکنون از آن استفاده کنید و هم در آینده یادآوری شود که چگونه باورها و رفتارهایتان در طول زمان تغییری چشمگیر کرده است.

چشیدن درد آشنا آسان‌تر از درد ناآشناست.

یادتان باشد که پیشرفت مهم است. تمرکز بر سفر است نه مقصد.

این فرایند است که مهم است، یعنی سفر و آنچه در حین مسیر یاد می‌گیرید. پایان مسیر به‌اندازهٔ آغاز زندگی جدید و خویشتنی تازه و رضایت‌بخش و سازگار مهم نیست.