بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

پاتریشیا برایم نوشت: «من غمگین نیستم، اما احساس خوشحالی هم نمی‌کنم. اگه از آخرین باری که احساس شادمانی کردم بپرسین، فکر نمی‌کنم چیزی یادم بیاد.»

مراحل پنج‌گانهٔ شفا آگاهی، تعهد، رویارویی، پیوند، تغییر

قرار است گام‌های کوچکی بردارید که بتوانید راحت‌تر به سرانجام برسانید و با آزمودن خودِ آسیب‌پذیر و دارای نقصتان اعتمادبه‌نفس پیدا کنید. یادتان باشد که شما می‌خواهید شرایط را برای موفقیت و امید آماده کنید.

آسیب‌پذیربودن شما را می‌ترساند. باور دارید که اگر بغضتان بترکد، اشکتان بی‌وقفه سرازیر می‌شود. بنابراین به هر دری می‌زنید تا احساساتی نشوید و برای هر مسئله‌ای با منطق و تحلیل چاره‌ای بیابید.

بیایید کمی دربارهٔ معنای «ناخودآگاه» صحبت کنیم. خاطره‌ای آسیب‌زا، احساس، فکر یا تجربه‌ای بسیار دردناک در بخشی از ذهنتان ذخیره می‌شود که برایتان ناشناخته است؛ نه آن‌گونه که بدانید وجود دارد، اما به آن فکر نکنید. این همان چیزی است که به آن «ناخودآگاه» می‌گوییم؛ مثل اینکه فراموش کنید امروز تولدتان است. ذهنتان این توانایی را دارد که چیزی را بسیار دور از آگاهی شما نگه دارد، تا از شما محافظت کند.

درحالی‌که اضطراب شما را به فکرکردن دربارهٔ آینده وامی‌دارد و افسردگی معمولاً شما را روی گذشته متمرکز می‌کند، ذهن‌آگاهی اهمیت و انرژی اکنون را برجسته می‌کند.

وقتی می‌خواهید برای اولین بار روی چرخ سفالگری گلدانی بسازید، خاک رس مطیع انگشتان شما نیست. درنهایت با دست‌های گل‌آلود و خیس، خراب‌کاری به بار می‌آورید. با تمرین، در کار با خاک رس و در هماهنگی با چرخش چرخ مهارت می‌یابید و می‌توانید وسایلی کاربردی و زیبا بیافرینید.

«یا احساسش می‌کنی یا باهاش زندگی می‌کنی. درسته؟ درد رو می‌گم، یا احساسش کن یا زندگیش کن. این رو قراره بهم بگی؟»

باید به آزادی‌مان در خلق کیستی‌مان ایمان داشته باشیم.»

به خودتان گفته‌اید: «ای بابا، من افسرده نیستم. شاید سرم شلوغ باشه، ولی افسرده نیستم.» فشار پشت فشار و فقدان پشت فقدان را تحمل کرده‌اید و ادامه داده‌اید.