بریده‌هایی از کتاب اقتصاد فقیر: بازاندیشی بنیادین در شیوه مبارزه با فقر جهانی

به ندرت رژیمی را می‌بینیم که موفق به تغییر از خودکامگی و فساد به دموکراسی کارآمد شده باشد.

آزادی را نمی‌توان از بیرون تحمیل کرد در غیر این صورت آزادی نخواهد بود. پس این نهادها، باید محصولی وطنی باشند و از پایین به بالا سرچشمه بگیرند. تمام کاری که می‌توان انجام داد، مبارزه برای آرمان‌های برابری و حقوق فردی است.

اگر نمی‌توانید کشور خود را اداره کنید، آن را به پیمانکاری بسپارید که از این توانایی برخوردار است.

دلیل اصلی دست‌نیافتن بسیاری از کشورهای درحال توسعه به رشد، سیطره‌ بلندمدت نهادهای سیاسی بد در این کشورها است. این کشورها، مجموعه‌ای از نهادهایی را که حاکمان استعمارگر به وجود آوردند، از دوران استعمار به ارث برده‌اند؛ نهادهایی که نه برای توسعه کشور، بلکه برای بیشینه‌کردن استخراج منابع به سود قدرت‌های استعماری شکل گرفته‌اند. پس از استعمارزدایی، حاکمان جدید دریافتند حفظ این نهادهای بهره‌کش موجب حفظ قدرت آنها می‌شود و درنتیجه از این نهادها به سود خود استفاده کردند؛ بنابراین، این به ایجاد یک چرخه معیوب انجامید.

افرادی که در سایه نهادهای سیاسی کنونی قدرت می‌یابند، می‌خواهند اطمینان یابند که نهادهای اقتصادی موجب ثروتمندی آنها می‌شود و پس از اینکه ثروت آنها بسیار افزایش یافت، معمولاً بی‌درنگ از ثروت خود برای جلوگیری از هرگونه تلاشی که آنها را از قدرت خارج سازد، استفاده می‌کنند.

نهادهای سیاسی اهمیت دارند. این نهادها برای جلوگیری از سازمان‌دهی اقتصاد در جهت منافع خصوصی رهبران به‌وجود آمده‌اند. هنگامی که نهادهای سیاسی به‌خوبی کار کنند، محدودیت‌های کافی بر حاکمان وضع می‌نمایند تا اطمینان حاصل شود که آنها نمی‌توانند بیش از اندازه منافع عمومی را نادیده بگیرند.

حاکمان، یعنی آنها که قدرت شکل‌دادن به نهادهای اقتصادی را دارند، لزوماً به سود خود نمی‌بینند به شهروندان خود، اجازه رشد و رفاه دهند. شاید ایجاد محدودیت‌های اقتصادی فراوان و تعیین اینکه هر کسی چه کاری انجام دهد (اینکه هر طور به سودشان است این محدودیت‌ها را بردارند) ، برای آنها مطلوب‌تر باشد و درواقع ممکن است تضعیف رقابت، به ماندن آنها در قدرت کمک نماید.

نهادها (در تعریف عام) محرک‌های اصلی موفقیت یا شکست یک جامعه هستند. نهادهای اقتصادی خوب، شهروندان را به سرمایه‌گذاری، انباشت و توسعه فناوری‌های نو تشویق می‌کنند و درنتیجه آن جامعه را به کامیابی خواهند رساند. نهادهای اقتصادی بد تأثیرات متضادی خواهند داشت.

نهادهای اقتصادی به انگیزه‌های اقتصادی شکل می‌دهند، انگیزه‌ برای تحصیل، پس‌انداز، سرمایه‌گذاری، نوآوری و اقتباس فناوری‌های نو و از این دست. نهادهای سیاسی، توانایی شهروندان را برای کنترل سیاست‌مداران تعیین می‌کنند.

تا وقتی نهادهای سیاسی اصلاح نشوند، کشورها درواقع نمی‌توانند به توسعه‌ دست پیدا کنند، اما اصلاح نهادها دشوار است.