بریده‌هایی از کتاب اقتصاد فقیر: بازاندیشی بنیادین در شیوه مبارزه با فقر جهانی

بخش بزرگی از دلیل آنکه چرا به‌نظر می‌رسد فقرا گویی بدترین تصمیم‌ها را می‌گیرند (مثلاً با آنکه درآمد کافی برای غذا خوردن ندارند تلویزیون، گوشی‌های تلفن همراه و سایر کالاهای به‌نسبت لوکس می‌خرند و با وجود فقر، هزینه‌های گزافی برای مراسم عروسی یا عزای خود صرف می‌کنند) ، می‌تواند به‌ این دلیل‌ باشد که آنها درواقع با به‌زحمت انداختن خود برای پس‌انداز کردن و استفاده درست از پول، شانس خود را برای رسیدن به جایی بسیار متفاوت بسیار کم می‌بینند و بنابراین دلیلی نمی‌بینند که به همین لذت‌های کوچک نیز دل‌خوش نباشند.

تأکید ویژه بر مشاغل دولتی، حاکی از تمایل به ثبات است، زیرا این مشاغل حتی اگر چندان هیجان‌انگیز نباشند، از امنیت شغلی بالایی برخوردار هستند. درواقع، به‌نظر می‌رسد ثبات شغلی تنها مسأله‌ای است که فقرا را از طبقه متوسط متمایز می‌کند.

وقتی زمان پایبندی می‌رسد دیگر نمی‌خواهیم آن را انجام دهیم. این کتاب نشان می‌دهد که اشتیاق برای خوشحالی آنی، اغلب رفتارهای غیرعقلانی، به‌ویژه به تعویق انداختن تصمیم‌ها، را به‌وجود می‌آورد. به بیان دیگر یک ناسازگاری زمانی میان «ما» ی در زمان تصمیم‌گیری و «ما» ی در هنگام عمل وجود دارد که این فاصله، موجب دلواپسی دائمی ما می‌شود.

اگر چیزی ندارید که به‌کار آید، با استفاده از نبوغ خود از هیچ، چیزی به‌وجود آورید.

بسیاری از مردم با آمارتیا سن، اقتصاددان- فیلسوف و برنده جایزه نوبل هم‌عقیده‌ هستند که فقر، سبب هدررفتن تحمل‌ناپذیر استعدادها می‌شود. به گفته او فقر تنها کمبود پول نیست؛ فقر عدم توانایی برای تحقق تمامی قابلیت‌های یک شخص به عنوان یک انسان است.

هر ساله ۹ میلیون کودک پیش از رسیدن به سن پنج ‌سالگی جان خود را از دست می‌دهند.[ ۳ ]احتمال مرگ زنی هنگام زایمان در جنوب صحرای آفریقا، یک به سی است، در حالی‌که این احتمال در کشورهای توسعه‌یافته یک به ۵۶۰۰ است. دست‌کم در ۲۵ کشور، که بیشتر آنها در جنوب صحرای آفریقا قرار دارند، امید به زندگی کمتر از ۵۵ سال است. تنها در کشور هند، بیش از ۵۰ میلیون بچه مدرسه‌ای، توانایی خواندن متنی بسیار ساده را ندارند.

برای این که افراد بتوانند دیدگاه بلندمدت داشته باشند، حس ثبات ضروری است. این امکان وجود دارد که آن دسته از افرادی که بهبود قابل‌توجهی را در کیفیت زندگی آینده خود پیش‌بینی نمی‌کنند، تلاش خود را متوقف و به همین دلیل به ماندن در شرایط کنونی خود قناعت کنند.

گریختن از فقر آسان نیست، اما یک حس امکان‌پذیری و کمی کمک کاملاً هدفمند (قدری اطلاعات، کمی سقلمه‌زدن) گاهی می‌تواند اثرات شگفت‌آور زیادی داشته باشد. از طرف دیگر، انتظارات اشتباه، نبود ایمان در جایی که به آن نیاز است و موانع ظاهراً کوچک می‌تواند ویران‌گر باشد.

یک درآمد باثبات و قابل ‌پیش‌بینی، تعهدسپاری به مخارج آینده را امکان‌پذیر و اکنون وام‌گرفتن را نیز آسان‌تر و ارزان‌تر می‌سازد.

آن دسته از پدر و مادرها که از مشاغل ثابت برخوردار هستند، از خانواده خود بهتر نگهداری می‌کنند.