بریده‌هایی از کتاب اقتصاد فقیر: بازاندیشی بنیادین در شیوه مبارزه با فقر جهانی

فساد، یا به بیان بسیار ساده، کوتاهی در انجام وظیفه، ناکارایی گسترده ایجاد می‌کند

تفکر دقیق و ارزیابی‌های سخت‌گیرانه می‌تواند در طراحی سازکارها برای دور نگه‌داشتن فساد و کنترل ناکارایی به ما کمک کند. ما «بلندهمتی‌های خود را پایین نمی‌آوریم» : به اعتقاد ما، پیشرفت‌های تدریجی و انباشت این تغییرات کوچک، گاهی اوقات می‌تواند به انقلابی آرام بیانجامد.

به‌نظر می‌رسد دستبرد فراگیر به منابع دولتی عمدتاً به این دلیل امکان‌پذیر بود که هیچ‌کس به خود زحمت نمی‌داد در مورد آن نگران باشد.

با بالا رفتن استانداردهای زندگی، جامعه مدنی و دولت‌ها توانمند می‌شوند تا حاکمیت قانون را حفظ کنند.

جفری ساکس فساد را به‌عنوان دام فقر می‌بیند: فقر موجب فساد می‌شود و فساد موجب فقر.

مشکل واقعی توسعه، کشف و فهم سیاست‌های خوب نیست، بلکه حل‌وفصل فرایند سیاسی است. اگر عرصه سیاسی درست باشد، سیاست‌های خوب در نهایت پدیدار خواهند شد. در مقابل، اگر عرصه سیاسی‌ خوب نباشد، طراحی و یا اجرای سیاست‌های مناسب، دست‌کم در مقیاس وسیع امکان‌پذیر نیست.

یکی از استدلال‌های قدیمی‌تری نیز که برخی از منتقدان کمک‌ها در پاسخ به این پرسش که چرا کمک‌های خارجی و سایر تلاش‌های عناصر بیرونی‌ برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های اجتماعی در کشورهای فقیر، معمولاً به جای بهبود اوضاع موجب بدترشدن آن می‌شود، مطرح می‌کنند، بی‌کفایتی دولت‌ها است.

بسیاری از ناکامی‌های دولت‌ها، اغلب ناشی از سیاست‌های خوبی است که واقعاً نمی‌توان آنها را به اجرا درآورد.

حتی سیاست‌های با نهایت نیّت خیر و خوب فکرشده، اگر به‌درستی اجرا نشوند، احیاناً تأثیری ندارند.

با پس‌اندازها و دسترسی آسان‌تر به اعتبارات مالی که برخورداری از شغلی ثابت به ارمغان می‌آورد، در نهایت با استعدادترین آنها خواهد توانست کسب‌وکار به اندازه کافی بزرگی را آغاز نماید که، به نوبه خود، می‌تواند سایر افراد را استخدام کند.