بریده‌هایی از کتاب دختری که به اعماق دریا افتاد

بودن تو، قلبم می‌تونه کلی کار دیگه به‌جز غمبرک‌زدن انجام بده

خیلی چیزها تو سرزمین من هم هستن که می‌تونن من رو بکشن؛ خشک‌سالی، قحطی» چشمانم به قایق کاغذی که روی چمن انداخته بودم می‌افتد؛ «و قلب شکسته.»

حتی اگر هم انتخابی باشد، واقعاً من آدمی نیستم که انتخاب کنم. چون گرچه بخش بزرگی از وجودم در آرزوی امنیت خانه است، کشش قلبم بی‌نهایت قوی‌تر است؛ و من را می‌کشاند به‌سمت دریای آزاد و به‌سمت تنها فردی که فراتر از سرنوشت دوستش دارم.

«خدای دریا عصبانی نیس، مینا؛ اون گم شده. توی قصرش اون سوی دنیا منتظر یه آدمه که این‌قدر شجاع باشه که بتونه پیداش کنه.»

چشمانش را به من می‌دوزد: «عصبانی بودم، اما نه از دست تو. از دست تقدیری که برام رقم خورده عصبانی بودم. چون متوجه شدم برای این‌که به اون‌چه می‌خوای برسی، من باید از تنها چیزی که تو عمرم خواسته‌م دست بکشم.»

چشمانش را به من می‌دوزد: «عصبانی بودم، اما نه از دست تو. از دست تقدیری که برام رقم خورده عصبانی بودم. چون متوجه شدم برای این‌که به اون‌چه می‌خوای برسی، من باید از تنها چیزی که تو عمرم خواسته‌م دست بکشم.»

چه جور افرادی نقاب می‌زنند؟ آن‌هایی که بخواهند فراموش‌شده باقی بمانند

به قصه‌ها توجه کن؛ چراکه اغلب حقایقی پشتشان پنهان است.

نوعی تنهایی و غمی عمیق و تاب‌ناپذیر در چهره‌اش وجود دارد

«چرا ما رو نفرین می‌کنی؟ چرا وقتی گریه می‌کنیم و ضجه می‌زنیم و ازت کمک می‌خوایم روت رو برمی‌گردونی؟ چرا تنهامون گذاشتی؟»

قبل از پایان داستان به آرامش خواهد رسید یا نه؟

سرنوشت من مال تو نیست که راجع بهش تصمیم بگیری. سرنوشتم مال خودمه.

فکر می‌کردم این تنها انتخابی است که می‌توانم بکنم. اما اشتباه می‌کردم. همیشه امکان انتخاب وجود دارد.

شجاع‌بودن آسان‌تر بود وقتی او روبه‌رویم بود؛ وقتی من از سر خشمم به او نیرو می‌گرفتم؛ الآن که تنها و سرد و بی‌کس هستم، شجاع‌بودن سخت است.

آرزوی حقیقی چیزی است که اگر هرگز برآورده نشود، ممکن است قلب آدم را بشکند.

«تو کی باشی که بخوای امیدهاشون رو قضاوت کنی؟ حداقل اون‌ها امید دارن. تو چی داری؟ شمشیری بُران؛ کلامی پر از نفرت.»

«اما من می‌تونم برات توضیح بدم. مردم تو نه به‌خاطر ارادهٔ عظیم خدایان بلکه به‌خاطر اعمال وحشیانهٔ خودشونه که دارن زجر می‌کشن. اون‌ها جنگ‌هایی رو راه می‌ندازن که جنگل‌ها و مزارع رو می‌سوزونه. خون‌هایی رو می‌ریزن که رودخونه‌ها و نهرها رو آلوده می‌کنه. مقصردونستن خدایان مثل مقصردونستن خودِ زمین می‌مونه. به خودتون بنگرین تا دشمنتون رو پیدا کنین.»

«آدم‌ها افسانه‌سرایی می‌کنند تا چیزی که نمی‌تونن بفهمن رو توضیح بدن.»

اون به من یاد داد که اختیار زندگیم دست خودمه، نه کس دیگه. باعث شد باور کنم که می‌تونم زندگی‌ای داشته باشم فراتر از اونی که از من انتظار می‌رفت

گاهی اوقات، تنها راه شنیده‌شدن حقیقت از طریق داستان‌گویی است.