بریده‌هایی از کتاب دختری که به اعماق دریا افتاد

می‌دانم باید عین قهرمانان قصه‌های مادربزرگم قوی باشم؛ اما مستأصلم؛ خسته‌ام؛ و، اگر حرف‌های شین حقیقت داشته باشد، بی‌روحم. عجیب است، اما شجاع‌بودن آسان‌تر بود وقتی او روبه‌رویم بود؛ وقتی من از سر خشمم به او نیرو می‌گرفتم؛ الآن که تنها و سرد و بی‌کس هستم، شجاع‌بودن سخت است.

مادربزرگم اغلب می‌گفت که خطرناک‌ترین خدایان آن‌هایی هستند که به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

مادربزرگم اغلب می‌گفت که خطرناک‌ترین خدایان آن‌هایی هستند که به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

«پس چرا من رو پشت سرش جا گذاشت؟» «چون می‌دونه اون‌قدر دوستش داری که رهاش کنی.»