بریده‌هایی از کتاب نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

نوشتنِ قوی، نوشتن ملموس است

۱ ـ در مورد هرکدام از نکات زیر حداقل پانزده دقیقه بنویسید: من وقتی به چهارراه می‌رسم... تغییر یعنی این‌که... ترس یعنی... ریسک یعنی...

نوشتن، هم نشانی از قدرت دارد هم نشانی از تسلیم؛ هم از اشتیاق و هم از کشف؛ کوششی است در روح هر انسانی که او را همچنان به جلو هل می‌دهد حتی اگر لگد بزنید و جیغ بکشید.

منتظر خدای نوشتن نشوید تا لوله الهامتان را لاروبی کند. گره این مشکل آزاد و مستقل به دست خودتان باز می‌شود!

نویسنده‌ای که سال‌ها نوشته و تولید کرده و به اشتراک گذاشته است، باید در قلبش بگردد و ببیند چه چیزی در آن اعماقْ او را بیش از هر چیزِ دیگری می‌ترساند

کسی که تا به امروز بلند حرف نزده است، فقط با بیان حرف‌هایش ریسک بزرگی می‌کند

نفوذ به اعماق برای برخی نویسندگان چنان دشوار است که هر کار سختی را به آن ترجیح می‌دهند؛ ولی گریزی نیست، هر نویسنده‌ای باید این کار را بکند. سختیِ آن هم در این است که چون نمی‌دانی در آن اعماق چه چیزی در انتظار توست

نفوذ به اعماق برای برخی نویسندگان چنان دشوار است که هر کار سختی را به آن ترجیح می‌دهند؛ ولی گریزی نیست، هر نویسنده‌ای باید این کار را بکند.

خطرِ نوشتن خطری درونی است. با شهامت به اعماق وجود خود سر می‌زنید و آن اعماق را به سطح می‌رسانید تا دنیا آن را تفسیر کند و در مورد آن نظر بدهد. این کار بزرگ و مهمی است.

برای آن‌ها که نویسنده نیستند، خطرکردن برای نوشتن چیز عجیب و غریبی به نظر می‌آید.

به همان سرعتی که فکر قبلی می‌رود فکر بعدی می‌آید. یکی‌یکی همه را آزاد کنید.

هرچه ذهنتان از طبیعتِ پراکنده افکارتان آگاه‌تر باشد برایتان راحت‌تر است که خودتان را با مشاهده رشد قصه متمرکزتر کنید.

هرجا فکر انسان برود انرژی او هم همان‌جا می‌رود.

از نفسی که ریشه در زمین داشته باشد، شکوفه آزادی گل می‌کند. اگر نفس‌تان ریشه در زمین داشته باشد، داستان و شعرهایتان زنده می‌شوند و روی زمین به رقص می‌آیند.

الهام خمپاره یا صاعقه نیست که از جانب خدایان نازل شود، بلکه از یک نفسِ محکم می‌آید، از یک بنیادِ قابل اعتماد و احساس تعهد به فرایند.

در ابتدای پروژه نوشتن همیشه یک کاغذ نانوشته داریم.

انسان عاقل با قاشق چایخوری به سراغ اقیانوس نمی‌رود. حداقل یک سطل بردارید تا دست‌کم بچه‌ها به شما نخندند.

ما انسانیم، پس همیشه و هرروز تمام وقت شاد نیستیم. هروقت پای صفحه کلید بنشینیم حتما روند نوشتار ما شکوفا نمی‌شود. ارتباطات و شغل‌های ما همیشه آن چیزی که ما می‌خواهیم نیست و نمی‌ماند. سعی نکنید از این واقعیت‌ها فاصله بگیرید. به سمت آن‌ها حرکت کنید

الهام خمپاره یا صاعقه نیست که از جانب خدایان نازل شود، بلکه از یک نفسِ محکم می‌آید، از یک بنیادِ قابل اعتماد و احساس تعهد به فرایند.

پرسیدن مقدمه دریافت است. انسان عاقل با قاشق چایخوری به سراغ اقیانوس نمی‌رود. حداقل یک سطل بردارید تا دست‌کم بچه‌ها به شما نخندند. جیم رون