بریده‌هایی از کتاب نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

ما دنیا را آن‌طوری که هست نمی‌فهمیم، آن‌طور که نظام عصبی‌مان به آن پاسخ می‌دهد می‌فهمیم.

و روزی رسید که خطر تنگ و کوچک درغنچه‌باقی‌ماندن دردناک‌تر از خطر شکفتن بود. آناییس نین

بخشی از فرایند عمیق‌نوشتن که اندکی ترسناک است این است که باید در مناطقی از وجودمان شیرجه بزنیم و غوطه بخوریم که عمری آگاه و ناآگاه از آن پرهیز کرده‌ایم. عمیق‌نوشتن ایجاب می‌کند به اعماق برویم و با چیزهایی که دوست نداشته‌ایم نگاهمان به آن بیفتد روبه‌رو بشویم.

در تن خودتان باشید. با صدای خودتان حرف بزنید. شاید در ابتدا سخت باشد به‌خوبی و درست روی زمین بایستید و شاید از قلم و صدایتان فقط چند واژه یا جمله خارج شود که معتبر و مال خودتان باشد. شاید لازم باشد تلاش کنید، متمرکز شوید و صدای خودتان را به دست بیاورید. بخش مهمی از روندِ رشدِ هر نویسنده‌ای همین است.

در نوشتن، جادوی قصه‌هایمان در هدایای نامنتظره لحظات است نه در نقشه خوش‌بیان و مفصل‌مان که کمک می‌کند بی‌اتلاف وقت و به‌سرعت به مقصد برسیم. نوشتن عملکردی اکتشافی است. چیزی که می‌دانیم یا فکر می‌کنیم جایی هست را که نمی‌توانیم از نو کشف کنیم.

جوینده، مورد جست‌وجو و فضای بین آن‌ها نوازنده باید بنوازد، نقاش باید نقاشی کند و شاعر باید بسراید تا با خود در آرامش کامل باشند. انسان چیزی را که می‌تواند باشد، باید باشد.

هم بیرون و هم درون خودتان همچنان در پی دانش بیشتر باشید. بخوانید، بخوانید، بخوانید؛ و توجه داشته باشید که نوشتن، مثل تمام زندگی، کشف است. هر ابزاری به دست بگیرید ارزش دارد ولی لزوما در هر موقعیتی مفید نخواهد بود.

نوازنده باید بنوازد، نقاش باید نقاشی کند و شاعر باید بسراید تا با خود در آرامش کامل باشند. انسان چیزی را که می‌تواند باشد، باید باشد.

وقتی ما نویسندگان در مورد پیدا کردن صدای خودمان حرف می‌زنیم منظورمان این است که: وقتی کسی و چیز دیگری که حرف بزند نیست، صدای من چگونه شنیده می‌شود؟ وقتی حواس‌پرتی‌های زندگی‌ام آرام گیرند چه حرفی برای زدن دارم؟

مادر تِرِزا می‌گوید: «اگر صد کودک گرسنه باشند و فقط یکی را می‌توانی سیر کنی یکی را سیر کن. نگران نود و نه کودکی که نمی‌توانی سیر کنی نباش. اگر نگران آن‌ها هم باشی هیچ‌کاری نمی‌توانی بکنی. این‌کار را هم همین امروز بکن و الا فردا همین کودک هم می‌میرد».

توجه داشته باشید وقتی به کسی چیزی حمله می‌کنیم، آن چیزی را که می‌خواهیم نابود کنیم تغذیه می‌کنیم.

یکی از کارهایتان این است که به‌درستی تعیین کنید کدام قسمتِ کارتان تمرین و تلاش بیشتری می‌خواهد و در کدام قسمت آن باید کمتر سختگیری کنید.

وقتی تصور می‌کنیم پاسخ را یافته‌ایم همان وقتی است که دیگر در مورد سؤال فکر نمی‌کنیم.

نویسنده‌ای که پاسخ دقیق و کاملِ تمام سؤالات را در ذهنش داشته باشد نمی‌تواند به سراغ کار نویسندگی برود؛ چراکه در آن حالت فروتنی، گشودگی و نرمی در کارمان نیست.

با فروتنی می‌توان مثل کودک معصومی به کار نزدیک شد که حواسش به هزارپایی است که روی حصار راه می‌رود. نوشتن عمیق از این‌جاست که شروع می‌شود.

نویسنده‌ای که پاسخ دقیق و کاملِ تمام سؤالات را در ذهنش داشته باشد نمی‌تواند به سراغ کار نویسندگی برود؛ چراکه در آن حالت فروتنی، گشودگی و نرمی در کارمان نیست.

همه مکتشفین دنبال چیزی می‌گردندکه گم کرده‌اند. به‌ندرت ممکن است آن چیز را پیدا کنند و خیلی به‌ندرت ممکن است یافتن آن چیز بیش از خودِ جست‌وجو برایشان جالب باشد. آرتور کلارک

من خودم می‌دانم چه آتشی در نهاد من خانه دارد.

به چیزی که نمی‌فهمی باور داشته باش.

فرهنگ شتاب‌زده و رسانه‌محورِ ما، ایجاد نظم فکریِ لازم برای عمیق‌کردنِ زندگی را ناممکن ساخته است