بریده‌هایی از کتاب هیچ ملاقاتی تصادفی نیست

مسیر زیبا میانبر ندارد

از دور دوست داشتن تو بهترین نوع عاشقی است. ممکن است از دور تفاهم بیشتری داشته باشید، اما نداشتن تفاهم وقتی در کنار هم هستید دلیل بر این نیست که انسان‌های بدی هستید، فقط مناسب هم نبوده‌اید؛ همین. این عدم تفاهم به غیر از نامزدی حتی در دوستی‌ها هم اتفاق می‌افتد. با بهترین دوستانت که خیلی صمیمی هستی هم نمی‌شود هم‌خانه شد. خیلی مهم است که همیشه حد و حدود را حفظ کنیم.

وقتی راه افتادی و برای چیزی که نیاز داری نیت کردی، حتماً آن را به دست می‌آوری.

انسان چگونه می‌تواند مطمئن شود که کاری را که دوست دارد، انجام می‌دهد؟ اگر کارش را بدون هیچ پاداشی انجام می‌دهد، درواقع در حال انجام دادن کار مورد علاقه‌اش است.

«فهمیدن صحبت ِ بی‌کلام را گوش شنوا باید...»

راه کسانی که قلبشان پر از خوبی است، همیشه باز است

«در مقابل هیچ‌یک از دگرگونی‌هایی که زندگی برایت پیش می‌آورد، مقاومت نکن، فقط تسلیم باش.»

طبیعت آب فلسفه‌ای به ما یاد می‌دهد. مثلاً به آبی که از کوه جاری می‌شود نگاه کن. راحت‌ترین مسیر ممکن را برای جاری شدن انتخاب می‌کند. یعنی اگر سنگی سر راهش سبز شود، با آن مجادله نمی‌کند، با سنگ نمی‌جنگد، اطراف آن می‌چرخد و به جریانش ادامه می‌دهد. صوفی‌ها با الهام از این "طبیعت آب" این‌طور می‌گویند: "باکسی‌که با تو سر ناسازگاری دارد نجنگ، اگر بجنگی با او در یک جا گیر می‌کنی. از کنارش عبور کن و به راه ادامه بده."

«ممکن است همه به کسی که تو به او نگاه می‌کنی، نگاه کنند؛ اما نمی‌توانند چیزی را که تو در او می‌بینی ببینند. همه می‌توانند عاشق شوند؛ اما کسی نمی‌تواند همچون تو دوست داشته باشد. تنها تفاوت "تو" هستی و چیزی که تو را خاص می‌کند آن‌که دوستش داری نیست؛ علاقۀ توست.» شمس تبریزی

هرکسی که دوستش داری تکه‌ای از توست... یعنی درواقع به تکه‌ای از خودت در دیگران جذب می‌شوی.

«یک شمع وقتی شمع دیگری را روشن می‌کند، از نور خود چیزی نمی‌کاهد، برعکس وسیله‌ای می‌شود تا به تاریکی‌ها روشنایی بخشد.»

آرامش خیلی وقت‌ها از درد متولد می‌شود.

شمس گفته است: «با شکرگزاری چیزهایی که باید برایشان شکرگزار باشی، بیشتر می‌شود.»

در عجبم از اینکه ممکن است کسی هزاربار به کعبه برود، اما خود را نیابد و کسی که پا از روستای خویش فراتر نگذاشته است در قلب خود به دور کعبه‌ای مدام در حال طواف باشد.

در این زندگی تمام شدن هر چیز وسیله‌ای برای شروع چیزی پرخیرتر است. کافی است که بتوانی ببینی...»

درد، سفر تکامل است. به راه می‌اندازدت، بزرگت می‌کند و نهایتاً تو را می‌پزد.»

وقتی محتاج چیزی باشی از تو فرار می‌کند، اما وقتی بی‌نیاز از آن شدی، خودبه‌خود به طرفت می‌آید

آرامش خیلی وقت‌ها از درد متولد می‌شود.

درمانی بهتر از سرگرمی وجود ندارد

همه چیز منتظر زمان خود است