بریده‌هایی از کتاب چین چگونه سرمایه‌داری شد؟

هنوز هم این اعتقاد وجود دارد که فقط مالکیت جمعی می‌تواند موفقیت مشترک را تضمین و از نابرابری اقتصادی جلوگیری کند. بنابراین، تعصب سیاسی در برابر بخش خصوصی بعد از ۱۹۸۴ نیز اگرچه به اندازه قبل قوی نبود، دوام آورد.

بسیاری از کارشناسان خارجی توسط شرکت‌های دولتی چینی استخدام شدند.

دانش مدیریت هم با اشتیاق توسط دولت چین دنبال می‌شد. از طریق سرویس کارشناسی ارشد آلمان

دانش مدیریت هم با اشتیاق توسط دولت چین دنبال می‌شد. از طریق سرویس کارشناسی ارشد آلمان

آنها بعدها برای آوردن فناوری کمتر پیشرفته به چین مورد انتقاد قرار گرفتند. اما این سرمایه‌گذاری مشترک، در مراحل اولیه اصلاحات نقش پیشرو در قرار دادن چین در معرض فرهنگ کارآفرینی خصوصی ایفا کرد.

بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های مشترک اولیه یا شرکت‌های خارجی تأسیس‌شده در گوانگدونگ به دلیل هزینه‌های اندک تولید در چین جذب می‌شدند

این مسئله همیشه ما را مجبور می‌سازد در حال یادگیری باشیم تا مسائل جدید را شناسایی و حل کنیم.

«این نظر من بود که مشاجرات در این زمینه را خاتمه دهم تا زمان بیشتری برای عمل در اختیار داشته باشیم. زمانی که بحث‌ها شروع شد مسائل را پیچیده کردند و وقت زیادی را به هدر دادند. در نتیجه، چیزی انجام نشد.

شنزن اغلب مجرایی برای «آلودگی ذهنی» قلمداد می‌شد

این رهبران از آغاز در اراده تبدیل چین به کشوری قدرتمند، مدرن و سوسیالیستی متحد بودند

چهارده شهر ساحلی دیگر

از اواسط دهه۱۹۸۰ به آن طرف دانشجویان نخبة دانشگاه‌های چین آموزش دانشگاهی را در ایالات متحده فرصت ویژه قلمداد می‌کردند. حتی پسران و دختران رهبران ارشد چین برای تحصیل به ایالات متحده سفر می‌کردند، درحالی که در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ والدینشان آنها را به مسکو می‌فرستادند.

عادی شدن روابط چین-آمریکا به گشایش دانشگاه‌های آمریکا برای دانشجویان چینی و بازارهای آمریکا در برابر اجناس چینی کمک کرد. همچنین چین را به مقصد جالب برای سرمایه‌گذاری غربی تبدیل کرد.

هرگونه برداشت از اصلاحات اقتصادی چین در صورتی که سیاست درهای باز را به درستی به عنوان جزو حیاتی و یکپارچه مورد تأکید قرار ندهد ناقص و گمراه‌کننده خواهد بود. باز شدن درهای چین به خصوص نسبت به غرب سیاستی بود که توسط دولت در سراسر دهه ۱۹۸۰ و بعد از آن دنبال شد.

معافیت‌های مالیاتی، دسترسی به اعتبار بانکی و دیگر مشوق‌های مالی

حمایت دولت از بنگاه‌های شهری و روستایی به طور کلی و به طور اخص بنگاه‌های خصوصی که توسط خانواده‌های روستایی تأسیس شده بود،

بدون هرگونه تغییر در ساختار مالکیت، بنگاه‌های دولتی به تدریج در برابر نیروهای بازار پاسخگو شدند.

با گذشت زمان برنامه اقتصادی ارشادی از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شد.

از آنجا که مارکسیسم تا آن هنگام به صورت بی چون و چرا در چین پذیرفته شده و به عنوان حقیقت محض تصور شده بود، مانع فکری اساسی وجود داشت که مردم چین را از درک مزایای بازار بازمی‌داشت.

با وجود حضور آمرانه دنگ، چن و دیگر پیشکسوتان، در چین بعد از مائو هیچ رهبر سیاسی نمی‌توانست اراده خود را بر حزب تحمیل کند؛ کاری که مائو بارها انجام داده بود. این وضع، سهم بزرگی در بقا و رشد و توسعه نگرش‌های روشنفکرانه‌تر داشت.