بریده‌هایی از کتاب جنگ های ارزی

به نظر می‌رسید بنیان تئوری‌های رایج اقتصادی به‌شدت لرزیده‌اند و کشورهایی که روزی داعیه‌دار آزادی تجارت و عدم دخالت دولت در اقتصاد بودند، از ترس گسترش ورشکستگی شرکت‌ها و لشکر بیکاران، خود به بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان مالی به شرکت‌های خصوصی و ملی‌کننده بسیاری از آنها تبدیل شده‌اند.

کشورهای شرکت‌کننده توافق کردند ذخایر بانک‌های مرکزی را می‌توان علاوه بر طلا با ارزهای دیگر کشورها نیز نگهداری کرد. مفهوم «مبادله» در «استاندارد مبادله طلا» به طور ساده به این معنا بود که «موجودی ارزهای خارجی» بانک‌های مرکزی می‌توانست همانند طلا، برای ذخیره ارزش توسط این بانک‌ها استفاده شود. در حقیقت، این توافق مسئولیت استاندارد طلا را به دوش کشورهایی مانند آمریکا انداخت که بیشترین ذخایر طلا را داشتند

سقوط ارزش مارک در ضمن موقعیت صنعتگران آلمانی را که دارایی‌هایی مطمئن مانند زمین و تجهیزات داشتند نسبت به دیگرانی که دارایی‌های مالی داشتند، تقویت کرد. این صنعتگران به دلیل توانایی‌شان در انباشت و احتکار «پول مطمئن» در خارج از آلمان و نیز خرید ارزان شرکت‌های ورشکسته در داخل آلمان، از داخل این ابرتورم، باقدرت بیشتری نسبت به گذشته بیرون آمدند.

کینز می‌گوید: « هیچ ابزاری به اندازه به هرزگی کشیدن پول، زیرکانه‌تر و مطمئن‌تر برای واژگون کردن بنیان‌های موجود یک جامعه نیست.»

این اشتباه است که گفته شود طلای کافی برای حمایت از تجارت جهانی وجود ندارد، چون میزان حجم طلا خود به تنهایی مهم نیست. به جای حجم طلا، قیمت طلا اهمیت دارد

امروز شرکت‌هایی که به نظر خصوصی می‌رسند اما در واقع منابع دولتی بی‌نهایتی را پشت سر خود دارند، مانند شرکت شیمیایی و نفتی چین یا سینوپک، قادرند برای خرید منابع طبیعی قیمت بدهند، رقبا را بخرند و در تجهیزات سرمایه‌گذاری کنند بی‌آنکه نگران تاثیرات مالی بد کوتاه‌مدت این اقدامات پرهزینه خود باشند. این شرکت‌ها قادرند سهم بیشتری از بازار را با ارائه قیمت‌های پایین‌تر از هزینه‌هایشان به‌دست آورند

در حالی‌که افزایش ارزش یوان و افزایش تورم چین از نقطه نظر افزایش ساختار هزینه‌ها ممکن است معادل اقتصادی هم باشند، اما تفاوت عمده‌ای بین آنها وجود داشت. هرچند در کلیت قضیه، فدرال رزرو چین را برای افزایش ارزش یوان تحت فشار گذاشته بود، اما افزایش ارزش یوان می‌توانست تا حدودی کنترل شود؛ زیرا چینی‌ها می‌توانستند زمانبندی هر تغییری را در ارزش یوان مدیریت کنند. اما در مقابل، تورم اساسا قابل کنترل نبود. تورم می‌توانست در بخشی مانند موادغذایی و سوخت ایجاد شود و به سرعت در تمامی زنجیره تامین، در جهات غیرقابل پیش‌بینی، حرکت کند.

اگر کشوری نرخ ارز خود را در برابر دلار ثابت کرده باشد و آمریکا مبادرت به چاپ دلارهای بیشتری کند، آنگاه آن کشور نیز مجبور به چاپ پول می‌شود تا بتواند از آن نرخ ثابت در برابر دلار حمایت کند که این به معنای ایجاد تورم داخلی است.

مسیر منتهی به بحران بدهی‌های خارجی اروپا تا حدودی محصول رابطه حسنه جدید بین بانک‌ها، قرض‌دهندگان و دیوان‌سالارهای اتحادیه اروپا بود. بانک‌ها اوراق قرضه خارجی اروپا را خریدند و با این تصور که به هیچ کشوری اجازه ورشکستگی داده نخواهد شد، سودهای آن را بدون ریسک ثبت ‌کردند. کشورهای قرض‌گیرنده نیز با خوشحالی اوراق قرضه منتشر کردند تا مخارج غیرقابل تحمل خود را تامین مالی کنند که به میزان زیادی به نفع اتحادیه‌های مردمی نیز بود.

کاهش ارزش پول به عنوان راهی برای افزایش صادرات، موضوع چندان ساده‌ای نیست. این کار ممکن است بر خلاف نتایج اولیه خوبی که دارد، خیلی زود به افزایش هزینه‌های تولید، کاهش ارزش‌ پول متقابل دیگر کشورها، تعرفه‌گذاری، اعمال محدودیت‌های تجاری و در نهایت رکود جهانی منجر شود.