بریده‌هایی از کتاب جهانی که من می‌بینم

«شخص می‌تواند آن‌چه را که اراده کرده است انجام دهد ولی نمی‌تواند با آن‌چه که روی خواهد داد مقابله نماید.»

«انسانی که به زندگی خود و دیگران احترام نمی‌گذارد و آن‌را پوچ و بی‌معنی می‌داند نه تنها بدبختی بیش نیست بلکه صلاحیت زندگی هم ندارد.»

رفتار اخلاقی مردم باید براساس هم‌دردی، فرهنگ و آموزش و قیود اجتماعی باشد‌. وانگهی رفتار انسانی که به‌امید پاداش یا بیم ازعقاب پس از مرگ درتکاپو است‌، به‌راستی که روش خیلی ضعیفی دارد.

مفهوم زندگی به‌طور کلی مفهوم زندگی بشری یا حیات اجتماعی چیست؟ قطعاً مذهب اشاره‌ای برای پاسخ به‌این سؤال دارد ولی اگر بپرسید که این سؤال عقلانی است، پاسخ این است که «انسانی که به زندگی خود و دیگران احترام نمی‌گذارد و آن‌را پوچ و بی‌معنی می‌داند نه تنها بدبختی بیش نیست بلکه صلاحیت زندگی هم ندارد.»

تا زمانی‌که من حق انتخاب داشته باشم، تنها کشوری را برای سکونت اختیار می‌کنم که در آن آزادی سیاسی و آزادی عمل با تساوی حقوق افراد در مقابل قانون اجرا می‌شود. آزادی سیاسی یعنی آزادی بیان عقیده شخصی و نوشتن نظریات خصوصی و احترام به‌هر نوع عقیده فردی.

آیا این وحشتناک نیست از یک طرف کاخ‌های دادگستری برای اعدام آدم‌کشان سر به فلک کشیده باشد و از طرف دیگر افراد را اونیفورم نظامی بپوشانند و دو دستی تفنگ تقدیم کنند که بتواند آدم بکشد؟

تنها روش عقلانی تعلیم و تربیت این است که خود نمونه‌ای باشید که جدا از دیگران نباشد.

من کاملاً معتقدم که پول نمی‌تواند کاروان بشری را به‌سوی ترقی راهبری نماید.

تبلیغ روزنامه‌ها طی دو هفته کافیست که محیط را چنان هیجان‌انگیز و جنون‌آور نماید‌ که جمعیتی گوسفند‌وار بدون هیچ سؤال و جوابی یونیفورم نظامی‌پوشیده و تفنگ بردارند و به‌خاطر هیچ‌ و تنها به‌خاطر هدف بی‌ارزش عده‌ای سودجو کشته شوند‌.

اجازه دهید هر کس بر اساس تفکر، نظر، مطالعات و معلومات خود قضاوت کند نه طوطی صفت تنها بازگوی گفته‌ی دیگران باشد.

کرسی در دانشگاه‌ها بسیار است ولی اساتید دانشمند و توانا بسیار کم است، سالن‌های همایش و سخنرانی‌ها بسیار بزرگ می‌باشند ولی دانشجویانی که تشنه‌ی حق و عدالت هستند، بسیار کم است.

به عقیده‌ی من حکومت‌های استبدادی وحکومت‌هایی که قدرت دردست یک نفر تمرکز دارد، به‌زودی رو به انحطاط می‌گذارند. همیشه قدرت افراد پست و فاسد، جامعه را به‌خود جلب می‌کند.

«نمی‌خواهم در کشوری زندگی کنم که در آن افراد از مساوات در برابر قانون و آزادی بیان برخوردار نیستند و تدریس آن‌چه که دوست دارم، انجام دهم.»

سرنوشت ما بر اساس شایستگی‌های ما بنا شده است.

من در جستجوی تلاشی هستم که هیچ چیزی کمتر از وظیفه‌ی حتمی نباشد.

به‌نظر می‌رسد که در اولین نگاه ملاک ارزیابی ما کاملاً به موقعیت اجتماعی افراد بستگی دارد ولی چنین چیزی غلط است‌.

موفقیت مردان یک دولت کوچک حتمی‌تر از آن ملل بزرگ است زیرا ملل قوی نشان داده‌اند که چه در امور سیاسی و چه در اموراقتصادی خیلی زود فریب نیرو و قدرت را خورده و به‌آسانی به‌خاطر پیروزی دست به اسلحه می‌برند و به نیروهای اهریمنی توسل می‌جویند.

چرا باید هر ملت و هر فردی درباره‌ی ماهیتشان دچار تزلزل شوند؟ زیرا هرکس به‌دنبال سود آنی خود است و این منفعت را از سعادت و کامیابی جامعه مضایقه می‌نماید.

سرنوشت بشر متمدن بیش از هر زمان دیگر به نیروی اخلاق وابسته است. بنابراین عصرما با وظیفه‌ای روبه‌روست که به هیچ‌وجه آسان‌تر از وظایف نسل‌های گذشته نیست که وظایف خود را با موفقیت به انجام رسانیده‌اند.

درعصر دموکراسی، تعیین سرنوشت ملت‌ها به‌دست خودشان است و هر فرد باید همیشه این را به‌خاطر داشته باشد.