بریده‌هایی از کتاب مادر

می‌دونم مادر، روح مردم آلوده شده... همه سراپا حسادت هستنند و می‌خواهند ببلعند و چون شکار کمیابه هر کس در صدده که همنوع خودشو ببلعه...

همه مخلوقات رو دوست داره غیر از بشر.

عده‌ای به دوشیدن مردم مشغولند

وقتی آدم احمق باشه چاره‌ای جز درد کشیدن و تحمل رنج نداره...

در کودکی از مردم می‌ترسیدم... وقتی هم بزرگ شدم از آن‌ها بیزار بودم... چون احساس می‌کردم بی‌غیرت و ترسو هستن، اما حالا دلم برای آن‌ها می‌سوزد چون فهمیدم که آنها در داشتن چنین زندگی نکبتی مقصر نیستند.

برای جلب توجه یک دختر باید پول داشت.

وقتی قلب آدم با حرارت نمی‌سوزه خیلی دوده می‌گیره...

به عقیده من اول باید مغز را مسلح کرد و پس از آن دست‌ها را..

«آه! مردم چیزهای زیادی می‌خواهند ولی یک مادر فقط توقع نوازش دارد!»

«می‌بینی پاول، باید از قلب شروع کرد نه از مغز چون قلب ناحیه‌ای‌ست که هرگز چیز دیگری در آن نمی‌روید.»

«خدا تو را حفظ کند! هر طور می‌خوای زندگی کن، من مانع تو نمی‌شم! فقط یه چیز از تو می‌خوام، وقتی با آدم‌ها صحبت می‌کنی محتاط باش! تو نباید به مردم اعتماد کنی! همه از هم بیزارند! نسبت به هم حسودند و از بدی کردن خوششان می‌یاد. تو اگه بخوای حقیقت را برای اون‌ها بگی، همه این رو نمی‌پذیرند. چون نمی‌فهمند به همین خاطر از تو متنفر می‌شد و تو رو به کشتن می‌دن!...»

و قلب تازه‌ای برای آن‌ها در روی زمین زاده می‌شد؛ قلبی سرشار از اشتیاق سوزانِ دریافتن و همه چیز را در خود یکی کردن.

افکار روح را بیدار می‌کنه و به او فرمان نگاه کردن می‌ده...

چه سعادت‌ها که نصیب من کرد! چه خوب بلد بود زندگی کند!... دائمآ شادمانی، شادمانی کودکانه و زنده در نهادش سرشته بود...

«این خواهر و برادر زندگی آرام و دوستانه‌ای دارند. موسیقی می‌نوازند... ناسزا نمی‌گویند و نوشیدنی نمی‌خورند و برای موضوعات احمقانه با هم ستیزه نمی‌کنند. برخلاف آن‌چه نزد مردمان تیره‌بخت مرسوم است در فکر رنجاندن همدیگر نیستند.»

به صداهای ناشناس زندگی شبانه شهر که از پنجره باز به اتاق می‌خزید و شاخ و برگ‌های درختان باغ را تکان می‌داد، گوش فرا داده و با خود فکر می‌کرد: «بچه‌ها همه جا در سیر و سیاحتند...»

طوری که می‌بینم اثاثیه‌تون از سابق زیادتر نشده فقط تعداد کتاب‌ها بیشتر شده... در این دوره گران‌بهاترین ملکی‌ست که می‌شه داشت.

هر چه شکم پُرتر باشه، روح پست‌تره.

همه آنچه را که بهشون نزدیکه دوست دارن ولی برای کسی که دل بزرگی داره اگه چیزی هم از او دور باشه به او نزدیک می‌شه!

پس از خنده مختصری آهسته گفت: «تو هنوز خیلی جوونی و هنوز مردمو نمی‌شناسی!» پاول رو به روی او ایستاد و با لحنی موقر پاسخ داد: «صحبت جوانی و پیری نیست! بلکه باید ببینم کدام فکر درسته!»