بریده‌هایی از کتاب مادر

وقتی که دهقان ثروتمند می‌شه خودشو به ارباب‌ها می‌چسبونه و موقعی که ارباب فقیر می‌شه دوستدارِ دهقان می‌شه. وقتی که جیب خالیه روح ناچاره که پاک باشه. پاول، یادته یک دفعه برام توضیح دادی که طرز فکر هر کسی بستگی به نحوه زندگی او داره... و اگه کارگر بگه «بله» ارباب مجبوره که بگه «نه» و چنانچه کارگر بگه «نه» ارباب ناگزیره بگه «بله» چون که اربابه. خوب، در مورد دهقانان و مالکین هم همین‌طوره. موقعی که دهقان راضی است، مالک خوابش نمی‌بره. من به خوبی می‌دونم که همه جا آدم‌های پست فطرت وجود دارن و نمی‌خوام از همه دهقانان بدون استثنا دفاع

«ادا و اصول فایده‌ای نداره، احمقی پیدا شده که مایل است با تو ازدواج کنه، قبولش کن! همه دخترها شوهر می‌کنند و همه زن‌ها می‌زایند. برای همه پدر و مادرها بچه‌ها مایه غم و غصه هستند. مگه تو آدم نیستی؟»

«زن‌ها از گریه کردن خوششون میاد.. همون‌طوری که از غصه گریه می‌کنن از شادی هم اشک می‌ریزن!»

«بعضی از محبت‌ها مانع زندگی آدم می‌شه.»

اشخاصی که بیشتر وقت‌ها می‌خندند کسانی هستند که بیشتر از بقیه زجر و ناراحتی کشیدند.

صورتِ انسان تجلی‌گاه روح اوست.»

هر چه شکم پُرتر باشه، روح پست‌تره.

«با گندمی که کاشته نشده چگونه می‌شود نان پخت؟»

دانه باید بمیرد تا دوباره در خوشه تازه‌ای زنده شود

هر چه آدم کم‌تر بدونه راحت‌تر می‌خوابه!»

«کار اشخاص نیست بلکه کار افکاره... افکار را نمی‌شه مثل کیک گرفت.»

«عشق ما زن‌ها خالص نیست! ما آنچه را که مورد نیازمون هست دوست داریم...

«از قرار معلوم گرفتن دزدها فایده‌اش کم‌تره؛ به این جهت آدم‌های درستکار رو می‌گیرن!...»

«آدم وقتی به فکر نزدیکان خودشه کسانی رو که پشت سر او هستند نمی‌بینه.»

«مادران برای همیشه و برای همه چی به اندازه کافی اشک دارن... اگه شما هم مادر دارین پس حتمآ این موضوع رو خوب می‌داند!»

«اگه به من خوشبختی رو بدهند، اونو رد نمی‌کنم ولی اگه قرار باشه خودم اونو بخوام نه، هرگز چنین کاری را نمی‌کنم!

«نه! ما باید به کسانی که دو دستی به گلویمان چسبیده‌اند و چشمان‌مان را بسته‌اند، نشان بدهیم که همه چیز را می‌بینیم و حیوان نیستیم و هدف‌مان هم این نیست که فقط بخوریم، بلکه می‌خواهیم به شیوه‌ای که شایسته یک آدم است زندگی کنیم! ما باید به دشمنان خود نشان دهیم که این زندگی مشقت‌باری که آن‌ها به ما تحمیل کردند، مانع از آن نیست که ما خود را از نظر فهم و هوش بالاتر و برتر از آن‌ها بدانیم!»

نور عقل و معرفت باید اول وجود خودمان را روشن کند، تا کسانی که در ظلمت و جهل هستند ما را ببیند.