بریده‌هایی از کتاب خاطرات صددرصد واقعی یک سرخپوست پاره وقت

عمرِ دروغ کوتاه است. دروغ می‌پوسد و می‌گندد و بویش همه‌جا را برمی‌دارد.

۱۰. اگر با کسی وارد جنگ می‌شوی که مطمئنی ازش کتک می‌خوری باید اولین مشت را تو بزنی چون فقط برای همان یک مشت فرصت داری.

۹. همیشه باید با پسرها و دخترهای هر سفیدپوستی که در هر جای قرارگاه زندگی می‌کند سرِ جنگ داشته باشی.

۸. همیشه باید با پسرها یا دخترهای هر سرخ‌پوستی که برای دفتر امور سرخ‌پوست‌ها کار می‌کند سرِ جنگ داشته باشی.

۷. اگر پدر یا مادرت کسی را کتک زدند، پسر و یا دختر آن آدم با تو خواهد جنگید.

۶. اگر کسی پدر یا مادرت را کتک زد، در آن صورت باید با پسر و یا دختر کسی که پدر یا مادرت را کتک زده بجنگی.

۵. هرگز نباید با دختری بجنگی مگر این‌که به خودت، یا خانواده‌ات، یا دوستانت توهین کند. آن‌وقت باید باش بجنگی.

۴. اگر کسی به هر یک از اعضای خانواده‌ات یا دوستانت توهین کرد یا خیال می‌کنی دارد آماده می‌شود بهشان توهین کند یا حتی فکر توهین کردن بهشان را در سر دارد باید باش بجنگی.

۳. اگر خیال می‌کنی کسی فکر توهین کردن به تو را در سر دارد، باز هم باید باش بجنگی.

۲. اگر خیال می‌کنی کسی دارد آماده می‌شود که به تو توهین کند، باید باش بجنگی.

ما سرخ‌پوست‌های قرارگاهی به رؤیاهای‌مان نمی‌رسیم. امکاناتش را نداریم. حق انتخابش را نداریم. ما فقط فقیریم. همین و بس

درخواست مترجم از همهٔ کسانی که این کتاب را قبل و بعد از چاپ به دست می‌گیرند انتظار دارم پیش از قضاوت دربارهٔ این یا آن جزء، کل کتاب را تا آخر بخوانند. ر.ه.

قیمت یک فشنگ دو سِنت بیش‌تر نیست و هرکسی از عهدهٔ خریدنش برمی‌آید.

من بارِ نژادم را روی دوشم می‌کشیدم، می‌فهمید؟ همین زودی‌ها کَت و کول من زیر این بار زخمی می‌شد.

این‌هم که آدم احساس کند یک‌جورهایی حقش است فقیر و بیچاره باشد گند است. آدم یواش‌یواش باورش می‌شود که به‌خاطر این فقیر شده که زشت و کودن است. بعد باورش می‌شود که به خاطر این زشت و کودن است که سرخ‌پوست است. و حالا که سرخ‌پوست است باید قبول کند

ما همه رنج می‌کشیم و همه‌مان پی این هستیم که درد و رنج‌مان را از بین ببریم.»

من که فکر می‌کنم زندگی خیالی توی کارتون‌ها از زندگی واقعی او خیلی بهتر است.

نمی‌دانم رنگِ امید سفید هست یا نه. اما این را می‌دانم که برای من امید یک موجود اسطوره‌ای است.

به آرزوهایش نرسید اما به‌قدر خودش تلاش کرد.

با خودم می‌گفتم هر کابوسی بهتر از واقعیت زندگی‌ام است.