بریده‌هایی از کتاب آبلوموف

پیشینیان بیچاره ما کورمال کورمال زندگی می‌کردند. اراده خود را پرواز نمی‌دادند اما بال خیال را نیز نمی‌بستند و ساده‌دلانه از مصائب و شوربختی‌های خود در وحشت و شگفتی می‌شدند و منشاء آنها را در علائم مرموز و گنگ و ناخوانای طبیعت می‌جستند.

می‌گویند که قدیمیان تندرست‌تر بودند. آری به راستی تندرست‌تر بودند. آن وقت‌ها کسی شتابی نداشت که مفهوم زندگی را پیش از وقت برای کودک توضیح دهد و او را برای کاری دشوار که شوخی با آن جایز نیست آماده کند. ذهن او را با کتاب‌ها که در سر کودک هزار پرسش برمی‌انگیزند نمی‌فرسود، پرسش‌هایی که ذهن را پریشان می‌سازد و جان را می‌آزارد و عمر را کوتاه می‌کند.