بریده‌هایی از کتاب راه های ابریشم

سرکوب جهان‌شناسی‌های دیگر با افزایش تعصب زرتشتی همراه بود که یک ویژگی نوزایی ایرانی شد. دین رسمی پدید آمد و ارزش‌های زرتشتی با ارزش‌های ایرانی مترادف شد و آنچه را که «یک ستون خیمهٔ شاهنشاهی ساسانی» نامیده‌اند شکل داد.

مسیحیت در اوایل از هر جهت آسیایی بود: کانون جغرافیایی آن بیت‌المقدس بود با مکان‌های دیگری که به ولادت و حیات و ممات پیامبر مربوط می‌شدند؛ زبان نخستین آن آرامی بود از زبان‌های خانوادهٔ سامی که بومی خاور نزدیک بودند؛ بستر مذهبی و زمینهٔ معنوی آن یهودیت بود که نزد بنی‌اسرائیل و در دوران تبعید ایشان در مصر و بابل شکل گرفت؛ و قصه‌های آن در بیابان‌ها و سیلاب‌ها و قحطی‌ها و خشک‌سالی‌هایی رخ می‌دهند که در اروپا سابقه نداشتند.

هرچه ایران بزرگ‌تر می‌شد، ارزش‌ها و باورهایی را که سنت‌های ضروری برای توفیق سیاسی و نظامی جلوه می‌دادند با سختگیری بیشتری تحمیل می‌کردند. کسانی که توضیحات متفاوت یا ارزش‌های متعارضی ارائه می‌دادند دستگیر می‌شدند و در موارد بسیاری به قتل می‌رسیدند.

ابریشم علاوه بر این که محصولی تجملی بود، حکم یک ارز بین‌المللی را هم پیدا کرده بود.

اما تبدیل شدن روم به یک امپراتوری چندان ارتباطی با اروپا و تصرف اروپا نداشت، قاره‌ای که فاقد منابع و شهرهای وسوسه‌انگیز از نظر جمعیت مصرف‌کننده و مالیات‌دهنده بود. آنچه امپراتوری روم را به عصر جدیدی پرتاب کرد سمت‌گیری آن به شرق مدیترانه و ورای آن بود. روم هنگامی عظمت و افتخار به دست آورد که مصر را گرفت و سپس سکان را به سمت شرق، آسیا، گرداند.

«اگر می‌خواهیم فقط رهگذر آسیا نباشیم بلکه خداوندگار آسیا شویم، باید با مردم مهربانی کنیم؛ وفاداری آنهاست که امپراتوری ما را ثبات و دوام می‌بخشد.»