بریده‌هایی از کتاب جاده سیب های وحشی

فقط دلم می‌خواست تنها باشم. کسی نگاهم نکند، سؤال نکند، دیوانه‌ام نکند.

شما اگه از خودت مطمئنی دیگه نباید خیلی به افکار دیگران اهمیت بدی.

گفتن حرفی با شک با گفتنش با یقین، زمین تا آسمان فرق می‌کرد.

نباید دعوا می‌کردند. نباید عصبانی می‌شدند. اصلاً آدم‌ها در عصبانیت نباید روی پاهایشان روبه‌روی هم می‌ایستادند. باید از هم فرار می‌کردند.

هرچیزی وقتی دوطرفه باشه، دیگه سخت نیست.

بعضی وقتا مجبوری کاری که دوست نداری رو انجام بدی،

فوبیای گم‌شدنش را داشتم و می‌دانستم یک روز حتماً جایش خالی می‌شود. گاهی خیلی جدی فکر می‌کردم اگر زودتر گم می‌شد دیگر این همه استرس نمی‌کشیدم.

هر آدمی با پیش‌فرضای مخصوص خودش تصمیم می‌گیره. پس سعی نکن انرژیت رو واسه قانع‌کردن این و اون بذاری.

رضا می‌دونم که فکر می‌کنی اینا توجیهه، اما یه وقتایی ترس از اشتباه‌نکردن و همیشه تو مسیر درست بودن، بدتر آدم رو می‌ندازه تو چاه. دهانم را بستم. بابا می‌گفت: «آدم عاقل اشتباه نمی‌کنه، اشتباه مال آدم احمقه.

ـ بگو. ـ دوست دارم.

کاش خدا در همین وضعیت تاکسیدرمی‌مان می‌کرد.

خیلی جدی گفتم: ـ می‌دونی عزیزجون، همیشه یکی از فانتزیام این بود که شب عروسیم بعد از مراسم با مامان و بابام برگردم خونه.

یک دنیا فرق بود بین دانستن چیزی و فهمیدنش انگار.

دلم می‌خواست اشتباه باشه. فقط چون دلم نمی‌خواد آدما بد باشن.

با ژستی فیلسوف‌مآبانه گفت: ـ می‌دونید رفقا! شانس در خونهٔ بعضیا رو یه بار می‌زنه.

ـ دلم به اون بخش دلت که به دشمنشم رحم می‌کنه خوشه. بذار تو همین دل‌خوشی بمونم دیدار.

‫هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کردم که خدا از این شوخی‌های زشت با بنده‌اش بکند. حس می‌کردم دارد از آن بالا برایم ابرو تاب می‌دهد.

ـ بعضی وقت‌ها می‌ترسم. حس می‌کنم اینکه خدا یه شانس دوباره بهمون داده، مثل آخرین فرصتمون می‌مونه و هر لحظه ممکنه... این بار نوا توی حرفم آمد. ـ زندگی هر آدمی برای خودش حکم آخرین فرصتش رو داره. تو به این فرصت دوباره به چشم یه هدیه از طرف خدا نگاه کن. کم نیست سنگ قبرایی که زیرشون یه زندگی از سر اتفاق تموم شده و فرصت دیگه‌ای هم در کار نبوده.

ـ سیب وحشی دوست داری؟ سرم را بالا و پایین کردم و با هیجان بیشتر به توضیحاتم ادامه دادم. ـ اصلاً یه‌جور عجیبی. الان محققان عزیز دارن زحمت می‌کشن تا بتونن ویژگی‌های مالوس‌سیورسی رو به سیب‌های امروزی منتقل کنن. چون گونهٔ سیب وحشی مقاومتش در برابر آفات بیشتره، کلاً از خیلی جهات مقاوم‌تره و ویژگی‌های برتر رو داره. اما به مرور زمان و ترکیب‌شدن گونه‌های مختلف، این ویژگی توی سیب‌های امروزی که دیگه خودرو نیستن کم شده. وحشی‌بودنش ترسناک و زشت نیست، مهربونه. انگار وحشی همون اصیله. واسه اینه که عاشقشم. فکر کن! مثل آدما. انقدر با هم قاتی شدن و قاتی شدن، حالا که به ما رسیده انگار دیگه ژن انسانیتمون کمرنگ شده. واسه همینه که دنیا روزبه‌روز بدتر می‌شه.

تو خونهٔ رضا بهت گفتم خودت خواستی. تمام این روزا منتظر بودم خودت نخوای. خودت خسته بشی. خودت عقلت سر جاش بیاد و بفهمی آزاد به درد تو نمی‌خورده. نه که من نخوامتا، انقدر می‌خوامت که حاضرم به‌خاطر خودت ولت کنم.