بریده‌هایی از کتاب شورشی

آدم‌‌ها از لایه‌‌های عمیق راز بوجود آمده‌اند. گاهی تصور می‌‌کنی آن‌ها را می‌‌شناسی و درکشان می‌‌کنی اما انگیزه‌‌ها و هدف‌هایشان فقط در قلبشان خانه دارد و از چشم تو پنهان است. هیچوقت نمی‌توانی آن‌ها را بشناسی اما گاهی تصمیم می‌‌گیری به آن‌ها اعتماد کنی.

از عصبانیت و نفرتی که در چشمانش جمع شده لذت می‌‌برم چون قبلاً شبیه آدم‌آهنی بود، سرد و بدون احساس. منطق محض بود و من او را شکستم. من او را شکستم.

یکبار جایی خوانده بودم علم نتوانسته تا حالا گریه کردن را توصیف کند. از لحاظ علمی اشک قرار است چشم را تر نگه دارد اما هنوز کسی نمی‌داند چرا وقتی احساساتی می‌‌شویم غده‌‌های اشکی اشک بیشتری تولید می‌‌کنند. من فکر می‌‌کنم وقتی گریه می‌‌کنیم احساسات غیرانسانی‌مان تخلیه می‌‌شود بدون اینکه انسانیتمان تحت‌تاثیر قرار بگیرد.

آدم‌ها از لایه‌های عمیق راز بوجود آمده‌اند. گاهی تصور می‌کنی آن‌ها را می‌شناسی و درکشان می‌کنی اما انگیزه‌ها و هدف‌هایشان فقط در قلبشان خانه دارد و از چشم تو پنهان است. هیچوقت نمی‌توانی آن‌ها را بشناسی اما گاهی تصمیم می‌گیری به آن‌ها اعتماد کنی.

وقتی گریه می‌کنیم احساسات غیرانسانی‌مان تخلیه می‌شود بدون اینکه انسانیتمان تحت‌تاثیر قرار بگیرد.

فداکاری زمانی ارزش داره که لازم و به‌جا باشه. معنی فداکاری دورریختن و هدر دادن یه زندگی نیست!

آدم‌ها از لایه‌های عمیق راز بوجود آمده‌اند. گاهی تصور می‌کنی آن‌ها را می‌شناسی و درکشان می‌کنی اما انگیزه‌ها و هدف‌هایشان فقط در قلبشان خانه دارد و از چشم تو پنهان است. هیچوقت نمی‌توانی آن‌ها را بشناسی اما گاهی تصمیم می‌گیری به آن‌ها اعتماد کنی.

«تغییرات بنیادی و سخت احتیاج به اقدامات بنیادی و سخت داره.»

آدم‌ها از لایه‌های عمیق راز بوجود آمده‌اند. گاهی تصور می‌کنی آن‌ها را می‌شناسی و درکشان می‌کنی اما انگیزه‌ها و هدف‌هایشان فقط در قلبشان خانه دارد و از چشم تو پنهان است. هیچوقت نمی‌توانی آن‌ها را بشناسی اما گاهی تصمیم می‌گیری به آن‌ها اعتماد کنی.

اما وقتی نفرتم نسبت به او از بین می‌رود حس دیگری باقی نمی‌ماند.

معمای منطقی: در یک مبارزهٔ تن به‌تن بین دو نفر که از قدرت برابر برخوردارند چطور یک نفر می‌تواند برنده شود؟ پاسخ: وقتی نفر دیگر نتواند.

«گاهی وقت‌ها شخصیت آدم‌ها دخالتی در انتخاب‌هاشون نداره.»

زمزمه می‌کند: «باشد که خداوند تو را حتی در مشکلات و سختی‌ها رهین مهربانی و آرامشش کند.» بدون اینکه کس دیگری صدایم را بشنود می‌پرسم: «چرا باید این کار رو بکنه؟ اونم بعد از اون همه کاری که کردم...» «این فقط درمورد تو صدق نمیکنه. این یه هدیه است از طرف خدای مهربون. اگه قرار بود برای بدست آوردنش کاری بکنی که دیگه هدیه نمیشد.»

اون دوست نداره برای جایزه دست به انجام کاری بزنه اما در عوض به راحتی می‌تونه افکار و اقداماتش رو به سمت رسیدن به اهدافش سوق بده. یعنی درست تصمیم بگیره. در نتیجه بیاتریس پرایر آدم بااستعداد و ازخودگذشته‌ایه و همین باعث می‌شه از پس شبیه‌سازی‌ها به راحتی بربیاد.

بعد به کارهای خوبی که می‌توانست انجام دهد و انجام نداده بود فکر کرد و در نهایت تصمیم گرفت که خسته شده. خسته از بودن و نه زندگی کردن.

این یه هدیه است از طرف خدای مهربون. اگه قرار بود برای بدست آوردنش کاری بکنی که دیگه هدیه نمیشد.

گاهی فکر می‌کنم هر کدام از بخش‌ها تأثیر ماندگاری بر ذهنم می‌گذارند. از هر کدامشان درسی می‌آموزم که کمکم می‌کند به جلو حرکت کنم. همیشه چیزی برای یادگرفتن وجود دارد. چیزی که درکش اهمیت زیادی دارد.

احتمالا مدت زیادی آنجا ایستاد و به کارهای بدی که انجام داده بود فکر کرد. تلاش برای کشتن من یکی از آن‌ها بود. و بعد به کارهای خوبی که می‌توانست انجام دهد و انجام نداده بود فکر کرد و در نهایت تصمیم گرفت که خسته شده. خسته از بودن و نه زندگی کردن. خسته از ال بودن.

«تغییرات بنیادی و سخت احتیاج به اقدامات بنیادی و سخت داره.»

جامعهٔ بدون بخش؟ یعنی دنیایی که کسی دیگری را نمی‌شناسد؟ یعنی جامعه‌ای که در آن نمی‌توان خصوصیات افراد را از ظاهرشان فهمید؟ نمی‌توانم درکش کنم. فکر می‌کنم چنین چیزی نتیجه‌ای جز آشوب و بهم ریختگی نداشته باشد.