بریده‌هایی از کتاب دام نبوغ

پرکینز دریافت که دانشجویانی که از دیگر هم‌دانشگاهی‌های خود باهوش‌ترند دیدگاه‌های جایگزین و بدیل‌ها را در نظر نمی‌گیرند.

بزرگسالان خیال می‌کنند که، پس از اتمام درس و دانشگاه، به اوج قدرت فکری خود رسیده‌اند. درواقع، همیشه در گوش ما خوانده‌اند که پس از این دوره باید انتظار کاهش قوای ذهنی خود را داشته باشیم. اما مطالعه روی خرد بر پایهٔ شواهد نشان می‌دهد که همهٔ ما می‌توانیم فارغ از سن‌وسالمان روش‌های جدید تفکر را یاد بگیریم. صرف‌نظر از اینکه چند سال داریم و تخصصمان چیست و اینکه دانشمند ناسا هستیم یا یک بچه‌محصل، همهٔ ما می‌توانیم با ابزار بینش، موشکافی و فروتنی از ظرفیت ذهن خود بهره‌مند شویم.

دروغ مثل مرغی تیزپرواز اوج می‌گیرد و حقیقت در پی آن لنگان‌لنگان می‌رود

«بهره‌مندی از ذهنی خوب کافی نیست؛ مهم‌ترین چیز به‌کارگیری درست آن است. بزرگ‌ترین ذهن‌ها، علاوه بر بزرگ‌ترین فضیلت‌ها، ممکن است مرتکب بزرگ‌ترین رذایل هم بشوند. آن‌ها که آهسته اما پیوسته به پیش می‌روند، اگر همواره مسیر صحیح را طی کنند، بیشتر از عجولان به مقصد نزدیک می‌شوند».

به‌طور کلی، ما به افرادی که با سرعت فکر و عمل می‌کنند احترام می‌گذاریم و «کندی» را مترادف با حماقت در نظر می‌گیریم.

آن کسانی که در این خیال‌اند که همه‌چیز را می‌دانند مجبور می‌شوند برای همه‌چیز توضیحی دست‌وپا کنند. ولی اگر کمتر باد به غبغبشان می‌انداختند، از بسیاری از چیزهایی که می‌توانستند از دیگران بیاموزند غافل نمی‌شدند

مشکل این است که جزئیات طولانی و خسته‌کنندهٔ تکذیبیه‌ها به‌سرعت فراموش می‌شود، درحالی‌که ادعاهای دروغین ماندگارتر و تبعاً برای افراد آشناتر هستند. با تکرار یک ادعا -حتی برای ردکردن آن- سهواً حس واقعیت‌نمایی آن را تقویت می‌کنید

خطاهای فکری ممکن است هر کسی را فارغ از هوش و نبوغ او از راه به در کند.

تکرار شاید قدرتمندترین استراتژی برای بالابردن واقعیت‌نمایی یک جمله باشد.

از فارغ‌التحصیلان زیست‌شناسی می‌خواست تا چرخهٔ کرِب را تشریح کنند.