بریده‌هایی از کتاب آدم ها را دوست داشته باشید، از اشیا استفاده کنید، چون برعکسش اصلا جواب نمی دهد

مینیمالیسم لزوماً به خلاق شدن شما کمک نمی‌کند، اما کنار زدن چیزهای اضافی در زندگی اغلب به افراد کمک می‌کند بُعد خلاق خودشان را کشف کنند

به نظر می‌رسد هر عمل خلاقانه‌ای ــ چه نوشتن کتاب باشد چه راه‌اندازی باشگاه یوگا چه پختن کیک ــ در اصل یک‌سری پرسش است. خلاقیت به‌کلی از سؤال کردن مداوم سرچشمه می‌گیرد و آفریده‌های ما صرفاً پاسخ این سؤالات است. این کار برای چه کسانی مفید است؟ راه‌حل من چه ویژگی جالب یا متمایزی دارد؟ بیشترین نیاز به رویکرد من کجاست؟ چرا این مشکل تا حالا حل نشده است؟ چطور می‌توانم با خلاقیتم بهتر به دیگران کمک کنم؟

بیشتر مردم مفلس‌اند. بیشتر مردم عالی به نظر می‌رسند، ولی مفلس‌اند. خرجشان بیشتر از دخلشان است. طبق درآمدشان خرج نمی‌کنند؛ برای زندگی‌شان برنامه ندارند. برای موقعیت‌های اضطراری پول کنار نمی‌گذارند. با همسرشان دربارهٔ خرج‌وبرج توافق ندارند. چشم امیدشان برای دوران بازنشستگی به دست دولت است. بیشتر مردم در زمینهٔ مالی ابله‌اند؛ سلب مالکیت دوباره دارد رواج پیدا می‌کند. بیشتر مردم هر چه درمی‌آورند خرج می‌کنند و به‌سختی از پس هزینه‌هایشان برمی‌آیند.

دارایی‌های مادی ما تجلی فیزیکی زندگی درونی ما هستند.

بهترین زمان برای پایه‌ریزی و تعیین چندوچون یک رابطه در ابتدای آشنایی است؛ دومین زمان مناسب همین حالاست. با پیشرفت رابطه، خوب است شرایط و قوانین آن بازبینی شود و طی آن نیازها، خواسته‌ها و دیدگاه‌های هر دو طرف در نظر گرفته شود.

دوروبرتان را با کسانی پر کنید که شما را به خاطر آنچه هستید دوست دارند، در بیماری و در سلامت.

چیزهایی که روابط بین‌فردی ما را به هم می‌زند معمولاً روابط درونی ماست. پیش از آنکه بتوانیم بر پرورش روابط معنادار با دیگران متمرکز شویم، باید اول مشکلات خودمان را بشناسیم.

ما خانه‌هایمان را از خرت‌وپرت پر می‌کنیم، اما با وجود این‌همه وسایل از درون احساس تهی بودن می‌کنیم.

آرزوی وایرال شدن آرزویی متناقض است. ما در تمام جنبه‌های دیگر زندگی از ویروس پرهیز می‌کنیم ــ دست‌هایمان را می‌شوییم، توی آستین‌مان سرفه می‌کنیم، از افراد بیمار فاصله می‌گیریم ــ اما بحث دستیابی به مخاطب که پیش می‌آید، دنبال ویروسی شدن می‌دویم بی‌اینکه بدانیم این نوع توجه هم خودش بیمارگونه است.

«شما هیچ‌وقت به آن خوبی که می‌گویند نیستید؛ هیچ‌وقت به آن بدی که می‌گویند هم نیستید.» وقتی چیزی خلق می‌کنید، این جمله را در ذهنتان داشته باشید. از انتقادها دوری کنید، چون برای شما نیستند. به جایش، دنبال بازخورد گرفتن از کسانی باشید که می‌خواهند کمکتان کنند تا بهتر کار کنید.