بریده‌هایی از کتاب آدم ها را دوست داشته باشید، از اشیا استفاده کنید، چون برعکسش اصلا جواب نمی دهد

هر چند دنیای فیزیکی پر از حدومرزهای واضح است ــ مثلاً پارتیشن دور اتاقک یا دیوارهای دور آپارتمانتان ــ ساختن مرزهای فیزیکی، ذهنی، عاطفی و معنوی در روابط هم به همان اندازه اهمیت دارد.

افرادی که دور خودتان جمع می‌کنید در شادمانی‌تان نقش مهمی دارند. روابطتان شاید شما را عوض نکند، اما می‌تواند بهترین ــ یا بدترین ــ شما را بیرون بکشد.

ما بیشتر وقت‌ها می‌کوشیم آدم‌ها را تغییر دهیم ــ تلاش می‌کنیم آن‌ها را در قالب کس دیگری بریزیم؛ کسی که نیستند؛ کسی که با نسخهٔ آرمانی ما از دوست، معشوق یا خانواده جورتر است ــ و دنبال این نمی‌رویم که رابطه‌هایی تازه، قدرت‌بخش و حمایت‌گر پیدا کنیم که ما را قادر می‌سازد رشد کنیم و به بهترین نسخهٔ خودمان تبدیل شویم.

ولتر می‌گوید: «نگذار عالی دشمنِ خوب باشد.»

در صحنه‌ای از فیلم مخمصه، شخصیت اصلی می‌گوید: «خودت رو درگیر هیچ‌چیزی نکن که نخوای در کمتر از سی ثانیه ازش بگذری.» وای، چه خشن!

بحران در نقطهٔ تلاقی خطر و فرصت قرار دارد.

مینیمالیسم زندگی آگاهانه است. گرچه مینیمالیسم از اشیا شروع می‌شود، در نهایت مباشر کل زندگی است.

واقعاً ریشهٔ همهٔ تصمیم‌گیری‌های زیان‌آور ما ــ و به شکل طنزی نارضایتی‌هایمان ــ را می‌توان در آرزویمان برای دستیابی به خوشبختی پیدا کرد. دلیلش این است که ما اغلب خوشبختی را با ارضای فوری نیازها یکی می‌کنیم.

وقتی مردم در خانه اسیر شدند، با این حقیقت روبه‌رو شدند که دارایی‌های مادی‌شان آن‌قدرها هم که فکر می‌کردند مهم نبوده است.