بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

آهسته و پیوسته پیش‌روی کنید و بلافاصله بعد از اتمام یک فعالیت به فعالیت انگیزه‌بخش بعدی بپردازید. با تداوم حرکت، آرام‌آرام به تصویر ذهنی‌ای که از خود ساخته‌اید ایمان می‌آورید و به آن متعهد می‌شوید.

قبل از آغاز روزی پرهیاهو، کمی روی خودتان سرمایه‌گذاری کنید.

۱. کارهای نصف‌ونیمه را حذف و عمیق‌تر تمرکز کن. ۲. مهم‌ترین کار را قبل از همه انجام بده. ۳. به برنامه بچسب و بی‌توجه به دستاوردها، عادت‌هایت را بساز.

اثر دومینو بیانگر آن است که با تغییر یک رفتار تأثیر آن، به صورت زنجیره‌ای از بازخوردها، سایر رفتارهای مرتبط را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هر کار بی‌کیفیتی بعداً به شکل بدهی زمانی از خجالت شما درمی‌آید.

هرچه کارهای ناتمام بیشتری ردیف کنید، حافظهٔ بیشتری به اندیشیدن، به‌خاطرسپردن، نگرانی و برنامه‌ریزی آن‌ها اختصاص می‌یابد.

اگر مغز بدون ازهم‌گسیختگی و شاخه‌به‌شاخه‌پریدن می‌توانست از کاری به کار دیگر منتقل شود مشکلی نبود، ولی مشکل این‌جا است که نمی‌تواند. چندوظیفگی باعث می‌شود هر بار که از شاخه‌ای به شاخهٔ دیگر می‌پرید، تاوان فکریِ آن را بدهید.

دنیای مدرن عاشق چندوظیفگی است. این اصطلاحِ خوش‌خط‌وخال مشغولیت را مرادفِ برتری می‌داند.

پیچیدگی اغلب نوعی ضعف است، چون بازگشت به مسیر را سخت می‌کند.

برنامهٔ سادهٔ روزانهٔ خود را برای به‌حداکثررساندن بهره‌وری شرح داد: ۱. در پایان هر روزِ کاری شِش فعالیت مهمِ فردا را یادداشت کنید. بیشتر از شش تا ننویسید. آن شش کار را بر حسب اولویت واقعی‌شان مرتب کنید. ۲. با آمدن فردا، بر اولین فعالیت لیست تمرکز کنید. آن‌قدر کار کنید که این فعالیت تمام شود. تا این فعالیت را تمام نکرده‌اید، فعالیت بعدی را شروع نکنید. ۳. همین روال را برای بقیهٔ فعالیت‌ها تکرار کنید. در پایان روز، فعالیت‌های ناتمام را به لیست جدیدِ روز بعد منتقل کنید. ۴. این فرایند را در هر روزِ کاری تکرار کنید.

چندوظیفگی باعث می‌شود هر بار که از شاخه‌ای به شاخهٔ دیگر می‌پرید، تاوان فکریِ آن را بدهید. در روان‌شناسی به این غرامت ذهنی هزینهٔ سوئیچینگ‌ گفته می‌شود.

بله، ما می‌توانیم در آنِ واحد دو کار متفاوت انجام دهیم، مثلاً تماشای تلویزیون حین آشپزی یا پاسخ‌دادن به ایمیل هنگام مکالمهٔ تلفنی، ولی نمی‌توانیم هم‌زمان روی دو فعالیت تمرکز کنیم. چندوظیفگی مغز شما را وادار می‌کند خیلی سریع از فعالیتی به فعالیت دیگر بپرد.

اگر مغز بدون ازهم‌گسیختگی و شاخه‌به‌شاخه‌پریدن می‌توانست از کاری به کار دیگر منتقل شود مشکلی نبود، ولی مشکل این‌جا است که نمی‌تواند.

هزینهٔ سوئیچینگ وقفه‌ای در عملکرد مغز است که آن را هنگام معطوف‌کردن توجه از یک فعالیت به فعالیت دیگر تجربه می‌کنیم.

کاهش تعداد اولویت‌ها سبب عملکرد بهتر می‌شو

به موارد واقعاً ضروری رسیدگی کنید و در اولین فرصت مجدداً به فهرست فعالیت‌های اولویت‌بندی‌شده‌تان برگردید.

۳. همین روال را برای بقیهٔ فعالیت‌ها تکرار کنید. در پایان روز، فعالیت‌های ناتمام را به لیست جدیدِ روز بعد منتقل کنید.

۲. با آمدن فردا، بر اولین فعالیت لیست تمرکز کنید. آن‌قدر کار کنید که این فعالیت تمام شود. تا این فعالیت را تمام نکرده‌اید، فعالیت بعدی را شروع نکنید.

روش آی‌وی لی لی، در پانزده دقیقه‌ای که با هر یک از مدیران اجرایی شواب صحبت کرد، برنامهٔ سادهٔ روزانهٔ خود را برای به‌حداکثررساندن بهره‌وری شرح داد: ۱. در پایان هر روزِ کاری شِش فعالیت مهمِ فردا را یادداشت کنید. بیشتر از شش تا ننویسید. آن شش کار را بر حسب اولویت واقعی‌شان مرتب کنید.

برای درازمدت کار کنید، ولی پیشرفت خود را در کوتاه‌مدت بسنجید.