بریده‌هایی از کتاب رها کردن آسان نیست

شما هم مثل هر شخص دیگری مرتکب اشتباه می‌شوید در آینده هم مرتکب اشتباه خواهید شد. این بخشی از طبیعت بشر است. همین اشتباهات به شما اجازه می‌دهند تا در حین زندگی درس بیاموزید. باید به این اشتباهات فکر کنید، با آغوش باز آن‌ها را بپذیرید و سعی کنید دفعهٔ بعد بهتر عمل کنید. اخمتان را باز کنید. شما هر کاری از دستتان بربیاید انجام می‌دهید.

شما همیشه به خودتان سرکوفت می‌زنید، چون مدام درمورد خودتان فکرهای منفی می‌کنید. شما یک انسانید و باید این را همیشه به خاطر داشته باشید. ایراد از شما نبوده است. شما عالی هستید و شخص درستی که به زندگی شما پا بگذارد این را خواهد فهمید.

مشکلی که بیشتر ما بعد از جدایی دچارش می‌شویم این است که فکر می‌کنیم چون یک نفر ما را ترک کرده است پس به‌اندازهٔ کافی خوب نیستیم. این با واقعیت فاصلهٔ بسیار زیادی دارد. فقط چون همان کسی نبودید که شریک سابقتان دنبالش می‌گشت، معنایش این نیست که شما ایراد دارید. فقط به این معناست که برای هم مناسب نبوده‌اید؛ همین، نه هیچ‌چیز دیگر.

شما هیچ ایرادی ندارید شما همهٔ کارها را به‌درستی انجام دادید. وقتی همه‌چیز در حال خراب‌شدن بود، تلاش کردید تا دوباره همه‌چیز سر جای خود قرار بگیرد. برای درست‌کردن رابطه‌تان حتی کوه‌ها را جابه‌جا کردید، اگرچه رابطه‌تان درست نشد، اگرچه او نفهمید شما چه فداکاری‌هایی کردید، ولی باید به خودتان افتخار کنید؛ چون سعی‌تان را کرده‌اید. این مهم‌ترین قسمت ماجراست.

هر بار کسی اسم او را بر زبان می‌آورد چند ثانیه‌ای به احساساتی که نسبت به او داشته‌اید فکر می‌کنید، ولی دیگر راهکارهای لازم را برای گذشتن از او به‌خوبی می‌شناسید.

درنهایت وقتی آماده بودید، احساسات و عشق شدیدی که نسبت به شریک سابقتان دارید به‌آهستگی کم‌رنگ می‌شوند. متوجه می‌شوید که زندگی‌تان در حال تغییرکردن است و همچنین می‌فهمید این تجربه چقدر به رشد شما کمک کرده است.

اگر احساس کردید دچار افسردگی شده‌اید، بهترین کار این است که از افراد متخصص کمک بخواهید. صحبت‌کردن با کسی که می‌تواند شما را به راه درست هدایت کند، چه روان‌شناس باشد و چه روان‌پزشک، همیشه مفید است. هرکسی که بتواند به شما در مرحلهٔ غصه‌خوردنتان کمک کند. درنهایت وقتی آماده بودید، احساسات و عشق شدیدی که نسبت به شریک سابقتان دارید به‌آهستگی کم‌رنگ می‌شوند. متوجه می‌شوید که زندگی‌تان در حال تغییرکردن است و همچنین می‌فهمید این تجربه چقدر به رشد شما کمک کرده است.

گاهی‌اوقات احساساتتان می‌توانند باعث افسردگی یا اضطرابتان شوند، چون آن احساسات پررنگ و تمام‌نشدنی با تمام قوا سر جای خود ایستاده‌اند. اگر اجازه دهید این احساسات کنترل شما را در دست بگیرند ممکن است با دست خودتان در چنان چاه عمیقی بیفتید که بیرون‌آمدن از آن بسیار طولانی باشد.

ماه‌هایِ بعد از جدایی بهترین زمان برای تمرین عشق‌ورزیدن به خودتان هستند. قبول‌کردن موقعیت جدیدتان اصلاً کار راحتی نیست، پس مهم است که مراقب سایر جنبه‌های روحی خود باشید.

وقتی از همسر یا نامزدتان جدا می‌شوید نه‌تنها کسی را که دوست داشته‌اید از دست می‌دهید، بلکه اقوام و دوستانش را و برنامه‌هایی که باهم برای آینده ریخته‌اید و حتی احتمالاً تصمیمتان برای تشکیل خانواده را هم از دست می‌دهید. برای مدتی هیچ‌چیز دیگر شما را خوشحال نمی‌کند؛ چون دوباره باید به تنهابودن عادت کنید و مدام از خودتان می‌پرسید کجای راه را اشتباه رفته‌اید که به نتیجهٔ دلخواه نرسیده‌اید.

چیزی که شاید برای یک شخص چند روز یا چند هفته طول بکشد تا با جدایی و غم ناشی از آن کنار بیاید، برای یک نفر دیگر ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد تا شریک سابقش را فراموش کند. بعد از سپری‌کردن مدت‌زمان زیادی با یک نفر، طبیعی است که هنوز به او وابسته باشید. همهٔ ما به شیوه‌ای متفاوت التیام پیدا می‌کنیم و عشق می‌ورزیم، پس نمی‌توانید انتظار داشته باشید که چون رهاکردن برای شما آسان‌تر بوده است برای همه همین‌طور باشد. باید اجازه دهید هرکس با سرعت خودش التیام پیدا کند.

عشق شما این توانایی را دارد که با گذشت زمان تکامل بیابد و عوض بشود. این فرایند شامل اهمیت‌دادن به شخصی می‌شود که مدت‌زمان زیادی همراهش بوده‌اید، ولی جنبهٔ عاشقانه‌اش کنار گذاشته شده است. لحظه‌ای که جنبهٔ عاشقانهٔ رابطه‌تان را از "عشقی" که نسبت به آن شخص در دل داشته‌اید کنار می‌گذارید، فرایند درمان‌شدن شما سرعت می‌گیرد و آسان می‌شود، چون جنبهٔ عاطفی روحتان دیگر مثل قبل تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرد.

مردم عوض می‌شوند، احساسات عوض می‌شوند، فصل‌ها عوض می‌شوند، ولی عشق شما نسبت به شریک زندگی سابقتان ممکن است هنوز عوض نشده باشد؛ چون شما عاشق خاطراتتان و تمام آن لذتی هستید که زمانی به زندگی‌تان آورده بود. نمی‌توانید آن خاطرات را فراموش کنید، ولی می‌توانید آن‌ها را جایی در اعماق ذهنتان دفن کنید؛ درنتیجه آن‌ها دیگر چیزی نیستند که مدام به یادشان بیفتید.

وقتی کسی از زندگی شما می‌رود احساسات تمام نمی‌شوند. آن عواطف همان‌جا می‌مانند و گاهی بیش از آنچه انتظار داریم باقی می‌مانند؛ چون هنوز آمادهٔ رهاکردن نیستیم. طبیعی است. پس انتظار نداشته باشید که احساسات به‌طور اتوماتیک از بدنتان خارج شوند.

گاهی‌اوقات تنها راه ادامه‌دادن زندگی این است که برای همسر سابقتان بهترین‌ها را آرزو کنید، حتی اگر به این معنا باشد که دیگر باهم نباشید. می‌دانم آسان نیست که بهترین‌ها را برای آن‌ها بخواهید مخصوصاً وقتی بسیار به شما آسیب زده و قلبتان را هزاران تکه کرده‌اند. قسمتی از وجودتان می‌خواهد زجرکشیدنشان را ببیند و قسمتی دیگر از وجودتان می‌خواهد همه‌چیز مثل قبل شود. می‌فهمم. من هم در همین موقعیت بوده‌ام.

ولی من تنها کسی هستم که به شما می‌گوید هیچ ایرادی ندارد اگر همسر سابقتان را دوست داشته باشید. طبیعی است که هنوز نسبت به او احساسی داشته باشید. تنها چون کسی از شما جدا شده است، معنایش این نیست که عواطف شما هم باید یک‌باره متوقف شوند. فراموش‌کردن یک رابطهٔ تمام‌شده و رهاکردنش همیشه به این معنا نیست که عشقی که در دل دارید هم تمام شود. قسمتی از وجودتان از این دوری تکه‌تکه می‌شود درحالی‌که بخش دیگری از وجودتان می‌داند که رهاکردن و ادامه‌دادن زندگی، بهترین کاری است که از دستتان برمی‌آید.

متأسفانه برخی از مردم هم تا سال‌ها همسر یا نامزد سابقشان را دوست دارند، چون فکر می‌کنند هیچ‌کس به‌جز خودِ آن‌ها نمی‌تواند جایشان را پر کند. از اینکه با فرد جدیدی آشنا شوند می‌ترسند، چون فکر می‌کنند دوباره آسیب می‌بینند و ضربه می‌خورند.

آسان نیست که دیگر کسی را دوست نداشته باشی، مخصوصاً وقتی صمیمانه‌ترین لحظات زندگی‌ات را با او گذرانده‌ای. بیشتر مردم همسران سابقشان را بعد از جدایی تا مدتی همچنان دوست دارند، چون عواطف و زخم‌هایشان هنوز تازه است.

اشکال ندارد اگر هنوز دوستش دارید هنوز هم دوستت دارم. احتمالاً همیشه دوستت خواهم داشت، ولی این به آن معنا نیست که همیشه باید به این رؤیا چنگ بزنم که سرانجام دوباره روزی با تو خواهم بود. این حق من است که به زندگی‌ام ادامه بدهم، حتی بدون تو.

نباید تمام مدت با چشمانی گریان و یک جعبه بستنی گوشهٔ اتاقتان بنشینید. خودتان را جمع‌وجور کرده و کاری کنید که روحیه و اعتمادبه‌نفستان بالا برود. این کار گاهی به آسانیِ آرایش‌کردن، لباس‌پوشیدن و بیرون‌رفتن است. به‌جای اینکه کنج اتاق بنشینید و مدام به چیزهایی که نمی‌توانید تغییرشان دهید فکر کنید، کمی زندگی کنید. متوجه شده‌ام که بعد از هر جدایی، هرچه بیشتر لبخند می‌زنم شادتر می‌شوم و کمتر به او فکر می‌کنم. این روش را هم باوجود اینکه ممکن است در ابتدا اجباری به‌نظر برسد انجام بدهید، درنهایت روزی خواهد رسید که متوجه می‌شوید به‌خاطر دلایل واقعی واقعاً شاد هستید و لبخند بر لب دارید.