بریده‌هایی از کتاب رها کردن آسان نیست

می‌خواستم قوی و شجاع باشم. می‌خواستم دوباره قامتم را صاف کنم و کوچک‌ترین اهمیتی به کاری که در حق من کرده بود ندهم. می‌خواستم دوباره خود قبلی‌ام شوم، ولی می‌دانستم به این زودی به خواسته‌ام نمی‌رسم. من باید شکستن قلبم را احساس می‌کردم، آن‌هم با تمام وجودم.

هیچ‌کس به‌طور کامل درد شما را درک نخواهد کرد؛ چون هر انسانی به‌طرزی متفاوت عزاداری می‌کند.

گاهی‌اوقات واقعیت به چشمانتان زل می‌زند. قضیه این است که او آن‌قدر که شما دوستش داشته‌اید، دوستتان نداشته است. شاید او فقط یک آشغال بوده است و شما حاضر نبوده‌اید واقعیت را ببینید؛ چون فکر می‌کرده‌اید می‌توانید او را تغییر بدهید یا شاید هم او شما را همراه خودش کشانده است تا غرورش را ارضا کند. هزاران شاید در ذهنتان سر برمی‌آورند و می‌دانید قضیه چیست؟ شما موفق به یافتن هیچ پاسخی نمی‌شوید که از سردرگمی نجاتتان بدهد، پس از این موقعیت کمی فاصله بگیرید و قبول کنید که این رابطه نتیجه‌ای نداشته است. یک روز خواهید فهمید که چرا همه‌چیز طبق انتظار شما پیش نرفته است.

کم‌کم شروع می‌کنید به اینکه به هر موقعیتی که در آن قرار داشته و هر تجربه‌ای که باهم گذرانده‌اید مدام فکر کنید و بعد از آن به این فکر کنید که کجای راه را اشتباه رفته‌اید. به احتمالات مختلف فکر می‌کنید، ولی هیچ‌وقت به جواب درست و مشخصی برای این سؤال که چرا اوضاع این‌طور شده است نخواهید رسید. قسمتی از وجودتان می‌داند تنها کسی که می‌تواند جواب مشخصی به سؤال‌های بی‌پایانتان بدهد، همان کسی است که قلبتان را شکسته است.

وقتی کسی رابطه‌اش را با شما تمام می‌کند هزاران فکر و حدس و گمان مختلف به سر شما هجوم می‌آورند. این افکار دنیایی خیالی ایجاد می‌کنند که گاهی می‌تواند دنیای واقعی را تحت‌تأثیر قرار بدهد.

سردرگمی نقش بزرگی در قلب شکستهٔ افراد بازی می‌کند. ما گاهی تمایل داریم این حس را پس بزنیم چون اعتقاد داریم که احساس غم و ناراحتی قسمتی از این فرایند است؛ ولی اگر هر دوی این احساسات را بشناسیم و متوجه تفاوت‌های آن‌ها بشویم، رهاکردن آسان‌تر خواهد بود.

وقتی از فرد موردعلاقه‌تان جدا می‌شوید احساسات متفاوتی را تجربه می‌کنید. مهم‌ترین آن‌ها سردرگمی و غم است، ولی اگر آن احساسات را درک کنید قدم بزرگی در رسیدن به رهایی و گذشتن از اتفاق‌های تلخ گذشته برداشته‌اید.

ازدست‌دادن فردی که دوستش دارید شبیه ازدست‌دادن قسمتی از وجود خودتان است؛ چیزی شبیه اینکه دیگر ندانید از آن به‌بعد باید چه‌کار کنید و کجا بروید.

ما به این روابط نیاز داریم تا نجات پیدا کنیم و پیروز شویم. به‌همین‌خاطر عواطف زیادی خرج افرادی می‌کنیم که به آن‌ها اجازه داده‌ایم به ما نزدیک شوند. این کار به زندگی ما معنا و هدف می‌بخشد. درنتیجه، وقتی در رابطه‌ای شکست می‌خورید، تعادل زندگی‌تان به هم می‌خورد و دیگر نمی‌دانید چطور به روال قبل برگردید و به زندگی ادامه بدهید.

ببینید، یک نکتهٔ مهم درمورد آشناشدن با افراد جدید این است که صمیمی‌شدن با آن‌ها و گذراندن بیشتر وقتتان باهم، اگر بیش‌ازحد سریع اتفاق بیفتد، "مرحلهٔ ماه عسل" را از بین می‌برد. دقیقاً اتفاقی بود که برای من و آدام افتاد.

رهاکردن یک فرایند است، نه یک مقصد؛ پس لازم است که صبر داشته باشی؛ چون قرار نیست یک‌شبه اتفاق بیفتد.