بریده‌هایی از کتاب واژه ها در آتش

نیشخندش که همیشه بی‌پروا بود، حالا پر از درد شده بود.

هزارتا سرباز قزاق دیگه توی جاده‌هامون بذارین، اما اگه کتابی در دست داشته باشم، آزادم

اگر ما برآیند آدم‌هایی که دوستشان داریم، چیزهایی که می‌دانیم، و هر کلمهٔ فوق‌العاده‌ای که خوانده‌ایم نباشیم، پس کی هستیم؟

«ممکنه همهٔ ما یه روز تبدیل به مار بشیم. اگه یه روز به‌جای انتخاب کردن چیزی که درسته، چیزی رو انتخاب کنیم که آسون‌تر یا مطمئن‌تره، اون‌وقت تبدیل به مار می‌شیم.»

این کتاب پر از ایده‌ست. یکی به این ایده‌ها فکر کرده و اون‌ها رو تبدیل به کلمه کرده و کلمات رو روی کاغذ آورده. این ایده‌ها مثل دونه‌ان، و هر بار که یکی این کلمه‌ها رو می‌خونه، دونه‌ها توی ذهن اون هم کاشته می‌شن، بعد رشد می‌کنن، پخش می‌شن و خیلی زود دونه‌های ایده تبدیل به باور می‌شن، و باورها تبدیل به برنامه می‌شن و برنامه‌ها دنیا رو عوض می‌کنن. اگه کتاب‌ها رو کنترل کنی، مردم رو کنترل کرده‌ای.

اگر چیزی یاد نگیری، مثل این است که چشم نداشته باشی.

چون شعله‌ها فقط جوهر و کاغذ را نمی‌سوزاندند؛ آن‌ها شخصیت‌ها و دنیاهایشان را به آتش می‌کشیدند، احساسات و داستان‌هایشان را به خاکستر تبدیل می‌کردند. شخصیت‌ها فریاد می‌زدند و برای نجات جانشان التماس می‌کردند؟ گمانم، چون مطمئن بودم صدایشان را می‌شنیدم که از من کمک می‌خواستند.

تنها آدم‌هایی که آنجا بودند یا با قانون درافتاده بودند یا بدتر از آن، خود قانون بودند.

اگه کتاب‌ها رو کنترل کنی، مردم رو کنترل کرده‌ای

دیگر نمی‌توانستم توی سایه‌ها محو شوم.