بریده‌هایی از کتاب واژه ها در آتش

طوری از این کتاب مراقبت کن که انگار از ارزشمندترین دارایی‌ت محافظت می‌کنی؛ چون کتاب‌ها واقعاً ارزشمندترین دارایی ما هستن.»

«موضوع فقط آرزو کردن نیست آدرا! این کتاب پر از ایده‌ست. یکی به این ایده‌ها فکر کرده و اون‌ها رو تبدیل به کلمه کرده و کلمات رو روی کاغذ آورده. این ایده‌ها مثل دونه‌ان، و هر بار که یکی این کلمه‌ها رو می‌خونه، دونه‌ها توی ذهن اون هم کاشته می‌شن، بعد رشد می‌کنن، پخش می‌شن و خیلی زود دونه‌های ایده تبدیل به باور می‌شن، و باورها تبدیل به برنامه می‌شن و برنامه‌ها دنیا رو عوض می‌کنن. اگه کتاب‌ها رو کنترل کنی، مردم رو کنترل کرده‌ای.»

«رُو کوچولوی من، تو ما رو به خونه برگردوندی. چقدر دلمون برات تنگ شده.» آن صدا را هم می‌شناختم. صدایش روی قلبم حک شده بود. وقتی برمی‌گشتم، اشک روی گونه‌هایم جاری شده بود. با آغوش باز به‌سمتشان دویدم. «مامان! بابا!»

من هم وقتی کسی کاری به کارم نداشت راحت‌تر بودم. بیشتر زندگی‌ام تنها بودم.

اگه چشم‌هامون رو روی خطر ببندیم، از خطر در امان نمی‌مونیم.

من آن دختری بودم که وقتی مهمان می‌آمد می‌خزیدم توی سایه‌ها

کتاب پر از ایده‌ست. یکی به این ایده‌ها فکر کرده و اون‌ها رو تبدیل به کلمه کرده و کلمات رو روی کاغذ آورده. این ایده‌ها مثل دونه‌ان، و هر بار که یکی این کلمه‌ها رو می‌خونه، دونه‌ها توی ذهن اون هم کاشته می‌شن، بعد رشد می‌کنن، پخش می‌شن و خیلی زود دونه‌های ایده تبدیل به باور می‌شن، و باورها تبدیل به برنامه می‌شن و برنامه‌ها دنیا رو عوض می‌کنن. اگه کتاب‌ها رو کنترل کنی، مردم رو کنترل کرده‌ای.»

امپراتوری روسیه از کشوری واهمه نداشت که به زبان دیگری حرف می‌زد؛ آن‌ها از کشوری می‌ترسیدند که زبانش نمی‌خواست روسیه اختیار آن را به دست بگیرد. کلمه‌ها ما را به استقلال نمی‌رساندند؛ خود کلمه‌ها و وجودشان استقلال ما بودند. اگر کتاب‌هایمان را دودستی تقدیمشان می‌کردیم، ذهن‌هایمان را بهشان داده بودیم و از ما چیزی نمی‌ماند جز عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی توخالی که آماده بودند یکی دیگر اختیارشان را به دست بگیرد.

«به مردم کتاب بده تا خودشون بتونن خودشون رو کنترل کنن.» لوکاس گفت: «و کنترل آینده‌شون رو به دست بگیرن.»

باور دارم یه روز آزاد می‌شیم؛ اما فقط می‌تونم امیدوار باشم زنده باشم و چنین روزی رو ببینم.