بریده‌هایی از کتاب واژه ها در آتش

چطور می‌شه ملتی رو نابود کرد؟ فرهنگشون رو ازشون بگیر.

اگه چشم‌هامون رو روی خطر ببندیم، از خطر در امان نمی‌مونیم.

تا آن روز هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم آدرا اسم مناسبی برایم باشد. بیشتر حس می‌کردم پدر و مادرم باید اسم یک موش یا نسیمی آرام را رویم می‌گذاشتند. شاید هم بد نبود اسمی انتخاب می‌کردند که معنی لحظهٔ بعد از پچ‌پچ را بدهد؛ لحظه‌ای که هیچ‌کس مطمئن نیست حرف زده‌ای یا نه. اما دیگر من تبدیل به اسمم شده بودم. من طوفان بودم.

اگه چشم‌هامون رو روی خطر ببندیم، از خطر در امان نمی‌مونیم. بذار یادش بدم.

مهم نبود چه چیزی سر راهم قرار می‌گرفت؛ دیگر نمی‌توانستم بایستم. دیگر نمی‌خواستم بایستم.

من مثل سنگی که توی تالاب می‌افتاد پرسروصدا نبودم؛ برگی بودم که به پرواز درمی‌آمد و روی آب می‌نشست و حتی نسیم هم متوجهش نمی‌شد.

دختری دیده بودم که نمی‌گذاشت چیزی مانع آینده‌اش شود، چون نمی‌خواست محدودیت‌هایی را بپذیرد که دیگران بهش تحمیل کرده بودند.

کتاب‌ها آزادی‌ان. آزادی اندیشه، آزادی اعتقاد و رؤیا.»

این اواخر، زندگی پر از طنز شده

واقعاً امیدوار بودم چنین اتفاقی رخ ندهد، اما امید تنها چیزی بود که داشتم.