بریده‌هایی از کتاب ویل

تفاوت میان کاری که ناممکن به‌نظر می‌رسد و کاری که انجام‌پذیر است در نحوهٔ نگرش است.

یک تمثیل بودایی وجود دارد که مرا در بسیاری از تحولات خطرناک زندگی راهنمایی کرده است: مردی در کنار رودخانه‌ای خروشان و خطرناک ایستاده است. فصل بارانی است و او اگر نتواند به آن‌سوی رودخانه برود، کارش تمام است. او به‌سرعت قایقی می‌سازد و با آن به‌سلامت به آن‌سوی رودخانه می‌رود. سرشار از آسودگی و شادکامی، به خودش دست‌مریزاد می‌گوید، قایق را بلند می‌کند و به‌سمت جنگل رهسپار می‌شود. اما وقتی تلاش می‌کند از بین انبوه درختان عبور کند، قایق به درختان برخورد می‌کند و در شاخه‌ها و تنه درختان گرفتار می‌شود که مانع از حرکت او می‌شود. او فقط یک شانس برای زنده‌ماندن دارد: باید قایق را رها کند؛ قایقی که دیروز نجاتش داد، اگر رهایش نکند، امروز بلای جانش می‌شود.

خیابان‌های فیلادلفیای شمالی آدم را سنگدل می‌کردند؛

«مواظب آرزویی که می‌کنی باش، چون ممکنه بهش برسی

همیشه نیاز به زنی داشتم که به‌خاطرش موفق بشوم.

یکی از شاگردان لی یک‌بار از او پرسید: «استاد، شما با ما دائماً دربارهٔ صلح صحبت می‌کنید، اما هر روز به ما آموزش جنگیدن می‌دهید. چگونه این دو حس متضاد را با یکدیگر تطبیق می‌دهید؟» بروس لی پاسخ داد: «بهتر است جنگجویی در باغ باشید تا باغبانی در جنگ.»

«هیچ‌وقت با احمق بحث نکن، چون از فاصلهٔ دور مردم نمی‌تونن شما رو از هم تشخیص بدن.»

رؤیاها بر پایهٔ انضباط، انضباط بر پایهٔ عادت‌ها و عادت‌ها بر پایهٔ تمرین ساخته می‌شوند

گفت: «فقط این رو یادت باشه پسر قشنگم، وقتی داری بالا می‌ری با همه مهربون باش، چون ممکنه وقتی در حال سقوطی از کنار همون آدم‌ها رد شی.»

تفاوت میان کاری که ناممکن به‌نظر می‌رسد و کاری که انجام‌پذیر است در نحوهٔ نگرش است