بریده‌هایی از کتاب رواقی گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه

ذهنیت قربانی (مقصر دانستن شرایط بیرونی در خوشبخت نبودن ما) باعث می‌شود زندگی شاد هدفی دست نیافتنی به نظر برسد.

ما تنها کسی هستیم که مانع پرورش رفتار بافضیلت در خودمان می‌شویم، ما تنها کسی هستیم که مانع دستیابی خودمان به یک زندگی خوب می‌شویم.

۳. مسئولیت بپذیر؛ خوبی را از خودت بگیر «اگر چیز خوبی می‌خواهی، باید آن را از خودت بگیری.»

فضیلت و شخصیت خوب همیشه تا حدی بر سلامت، ثروت و اعتبار برتری دارند. هیچ‌کدام از خوبی‌های بیرونی نمی‌توانند هم‌سنگ شخصیت یک آدم باشند.

پس تا زمانی به دنبال دوستی باشید که ارتباط شما با فضیلت را قطع نمی‌کند

طبیعت انسانی ما هم عقلانی است و هم اجتماعی، به همین دلیل ما به صورت طبیعی جذب آدم‌های دیگر می‌شویم. و یک آدم خوب همیشه با همنوعان خود با عشق، مهربانی، عدالت و دغدغه‌مندی برخورد می‌کند؛

یک مبارز هر اتفاقی را چالشی می‌داند که در آن باید بهترینِ خودش را نشان بدهد

رنج عاطفی ما از این نشئت می‌گیرد که چیزهایی که در کنترل ما هستند را با چیزهایی که کنترلی روی آن‌ها نداریم قاطی می‌کنیم. جنگ با واقعیت؛ جنگ با چیزهایی که نمی‌توانیم تغییر دهیم؛ ما را آشفته می‌کند، از دست دنیا عصبانی می‌شویم، دیگران را سرزنش می‌کنیم، از زندگی دلخور می‌شویم و از خدایان متنفر.

دن میلمن در کتاب خود، مسیر جنگ‌جوی صلح‌جو می‌گوید: «رنج، مقاومت روانی ما در مقابل اتفاقات جاری است.» اتفاقات می‌توانند به ما آزار فیزیکی برسانند، اما رنج و آشوب درونی تنها ناشی از مقاومت در برابر وضعیت فعلی هستند، ناشی از مبارزه با واقعیت. از راننده‌ای که جلویمان می‌پیچید عصبانی می‌شویم، از نمرات امتحانمان راضی نیستیم، بابت این که قطار دیر می‌رسد سرخورده می‌شویم. اگر نگاهی عینی به این وضعیت‌ها داشته باشیم متوجه می‌شویم جنگیدن با آن‌ها بی‌فایده است، چون نمی‌توانیم این اتفاقات را تغییر دهیم یا به عقب برگردانیم.

رواقیون متوجه شدند که فرآیند بر روی نتیجه اثر می‌گذارد. فرآیند یعنی رفتار ما، عمل آگاهانه و تمام کارهایی که ما را برای یک تیراندازی خوب آماده می‌کنند.

«پروردگارا، آرامشی ده تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم، شهامتی ده تا تغییر دهم آن‌چه را که می‌توانم، و خردی ده تا یکی را از دیگری تشخیص دهم.»

«بعضی چیزها در قدرت ما هستند و بعضی دیگر نیستند.»

بر روی چیزهایی که تحت کنترل داری تمرکز کن؛ هرچه اتفاق می‌افتد را بپذیر و بهترین را از آن بیرون بکش

شخصیت شما که از کنش‌هایتان ریشه می‌گیرد، چیزی است که همیشه می‌توانید به آن تکیه کنید.

نباید در آرزو یا جست‌وجوی پاداش‌های اضافی همچون تحسین دیگران باشیم، چون در کنترل ما نیستند و خیلی سریع از بین می‌روند.

یک فرد رواقی باید همیشه شجاعانه کار خود را انجام دهد، حتی با وجود این‌که احساساتش مانعش می‌شوند، او نباید به خاطر پاداش‌های اضافی احتمالی دنبال این کار باشد.

احساسات مثبت نباید محرک اصلی ما برای انجام کارهای بافضیلت باشند. به این احساسات مثبت باید به عنوان پاداش‌های اضافی نگاه کرد.

او شخصی معتمد و قابل اتکا بود و مهم‌تر از همه، در رفتارهایش تناقضی دیده نمی‌شد.

پس فضیلت در اصل نوعی خردمندی به صورت عملی است؛ این‌که بدانید کار مناسب برای انجام دادن کدام است و همان کار را بکنید.

یک سارق بانک هم کاملاً خودفرمان است و هم شجاع اما نمی‌توان او را یک شخص بافضیلت دانست