بریده‌هایی از کتاب رواقی گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه

اجتماعی بودن ما به این معنی نیست که دوست داریم کنار آدم‌های دیگر باشیم، در معنایی عمیق‌تر باید گفت ما بدون کمک دیگران نمی‌توانیم وجود داشته باشیم. بنابراین وقتی به دیگران خوبی می‌کنیم، در اصل به خودمان سود می‌رسانیم

به جای این که توضیح بدهید چه چیزهایی یاد گرفته‌اید، آن را نشان دهید. شیرجه بزنید.

این‌که گاهی اوقات از تعادل خارج شویم هیچ مشکلی ندارد، این مشکل برای بهترین‌ها هم اتفاق می‌افتد. مهم این است در اسرع وقت دوباره به مسیر اصلی برگردیم. از پا درنیایید. باید به خودتان بیایید و دوباره بلند شوید! به تعادل برگردید.

تغییر، قانون جهانی طبیعت است.

«تنها شرط لازم برای پیروزی شر این است که آدم‌های خوب کاری انجام ندهند.»

چیزی که اپیکتتوس دارد می‌گوید را در دنیای امروز خوشبختی شرطی می‌نامند؛ یعنی مشروط کردن خوشبختی به اتفاقی در آینده. بعد از امتحانات دیگر خوشبختم. بعد از این که یک پورشه ۹۱۱ جدید گرفتم دیگر خوشبختم. وقتی حقوقم بیشتر شد دیگر خوشبختم. مثل افق می‌ماند

آدم‌ها اشتباه می‌کنند؟ به جای سرزنش با آن‌ها همدردی کنید. آن‌ها عمداً این کار را نمی‌کنند. آن‌ها در عالی‌ترین توانایی خود یعنی عقل، ناتوانی دارند.

«پروردگارا، آرامشی ده تا بپذیرم آن‌چه را که نمی‌توانم تغییر دهم، شهامتی ده تا تغییر دهم آن‌چه را که می‌توانم، و خردی ده تا یکی را از دیگری تشخیص دهم.»

«ما بیشتر از این‌که آسیب ببینیم، می‌ترسیم. و بیشتر از واقعیت از خیال ضربه می‌خوریم.»

«این نکته همیشه حیرت‌زده‌ام می‌کند؛ همهٔ ما خودمان را از بقیهٔ مردم بیشتر دوست داریم ولی بیشتر به نظرات آن‌ها اهمیت می‌دهیم تا خودمان.»

«اگر فرد نداند کشتی‌اش به سمت کدام بندر در حال حرکت است، هیچ بادی به کار او نخواهد آمد.

این جملهٔ مشهور زنو را در نظر داشته باشید: «پاهایتان بلغزد بهتر است از این‌که زبانتان لغزش کند.»

تصور کنید پابرهنه در ساحل دارید قدم می‌زنید و به منطقه‌ای می‌رسید که پر از خرده‌های شیشه است. از این‌جا به بعد خیلی محتاطانه و بادقت پیش می‌روید تا آسیب نبینید. رواقیون از ما می‌خواهند در تمام اعمالمان چنین توجهی را رعایت کنیم.

به قول اپیکتتوس؛ «آزادی با نابود کردن میل به دست می‌آید، نه ارضاء آن.»

«اگر درست نیست، انجامش نده. اگر حقیقت نیست، بر زبان نیاورش.»

«چیزی که به کندو سود نرساند، برای زنبور هم منفعتی نخواهد داشت.»

ما تنها زمانی می‌توانیم عالی‌ترین نسخهٔ خودمان را ارائه کنیم که سهمی در خوبی عمومی داشته باشیم. اگر می‌خواهیم بهترینِ خودمان را پیدا کنیم، باید فعالانه به رفاه و آسایش تمام انسان‌ها فکر کنیم. بهترینِ دیگران به بهترینِ شما تبدیل می‌شود.

«شجاع کسی نیست که هیچ نشانی از ترس در او دیده نمی‌شود بلکه کسی است که با وجود احساس نگرانی همچنان شجاعانه عمل می‌کند.»

«وقت خود را صرف بحث دربارهٔ این نکن که یک انسان خوب باید چگونه باشد. چنین انسانی باش.»

«شجاع کسی نیست که هیچ نشانی از ترس در او دیده نمی‌شود بلکه کسی است که با وجود احساس نگرانی همچنان شجاعانه عمل می‌کند.»